دانش‌آموزانی که از هر قشر و طبقه در ساعات مدرسه زندگی همراه با آسایش و رفاه داشتند؛ یعنی کمبودهای خانه که می‌توانست موجب عقده و واکنش‌های اجتماعی بعدی شود نیز در مدرسه جبران می‌شد.
فریدون مجلسی در روزنامه شرق نوشت:13آبان روزی چندمنظوره است. از طرفی یادآور روزی است که سفارت آمریکا به تسخیر گروهی از دانشجویان انقلابی درآمد و از اعتراضی نمادین به چالشی تاریخی با آثار سیاسی و اجتماعی و اقتصادی پر سروصدایی بدل شد که هنوز هم ادامه دارد. از طرف دیگر سالگرد «روز دانش‌آموز» است؛ روزی نمادین به دلیل اقدامی نمادین و فراموش‌ناشدنی دانش‌آموز شهید حسین فهمیده که در دوران جنگ، وقتی بی‌سلاح در برابر حمله تانک‌های عراقی قرار گرفت نارنجک بر کمر بست و با قربانی‌کردن جان شیرین تانکی را از کار انداخت که می‌توانست جان‌های شیرین هموطنانش را به خطر اندازد در جنگی تجاوزکارانه و تلخ که بی‌ارتباط با حادثه نخست نبود و برای این روز نامی مقدس به نام دانش‌آموز برجای نهاد. باری، دانش‌آموزان بزرگ‌ترین سرمایه‌های کشور هستند. وقتی نام سرمایه بر این دردانه‌های کشور می‌نهیم قدری وزن مادی و عددی و رقمی هم پیدا می‌کند. نمی‌خواهم شعاری تکراری دهم که اینان امید آینده کشور هستند، که هستند بلکه می‌خواهم بگویم که این پس‌انداز ملی که بزرگ‌ترین سرمایه کشور است نیاز به نگهداری و نگهبانی بسیار دارد تا مانند هر سرمایه ارزشمند دیگری بتواند تولید ثروت و درآمد و رفاه کند و در محیطی سالم و امن، رها از آلودگی‌های بیرونی، از اعتیاد و جرایم اخلاقی دیگر، از امکانات آموزشی و کمک آموزشی و ورزشی مناسب برخوردار باشد.
حتی با تغذیه حساب‌شده بتواند کمبودهای احتمالی ناشی از فقر غذایی را که مانع تیزهوشی و فراگیری دانش‌آموزان می‌شود، جبران کند. در جنگ جهانی دوم دو کشور آلمان و ژاپن که در اثر بمباران‌های گسترده به کلی ویران شده بودند، با جهشی معجزه‌آمیز توانستند پس از گذشت فقط دو دهه به جایگاه‌های دوم و سوم اقتصادی در جهان دست یابند. راز آن معجزه در چه چیز نهفته بود؟ راز در سرمایه‌گذاری‌های پیشین در پرورش نوباوگانی بود که به گفته آمارتیا سن برنده جایزه نوبل اقتصاد، از بالاترین سطح سرمایه‌گذاری در آموزش دانش‌آموزان برخوردار بوده‌اند. این مغزهای پرورش‌یافته آلمانی و ژاپنی بود که توانست آن نوسازی آن ویرانگی‌ها را به ارزش بدل کند! زیرا در جهانی متکی به سرمایه‌گذاری‌های قدیمی، اینان کار را با روزآمدترین شیوه‌های علمی و فنی آغاز کردند و ادامه دادند. دانش‌آموزانی که از هر قشر و طبقه در ساعات مدرسه زندگی همراه با آسایش و رفاه داشتند؛ یعنی کمبودهای خانه که می‌توانست موجب عقده و واکنش‌های اجتماعی بعدی شود نیز در مدرسه جبران می‌شد. در اختیار بودن بهترین امکانات ورزشی و کتابخانه و آزمایشگاه می‌توانست مکانی برای گذراندن ساعات فراغت برای آنان باشد و فارغ از مسایل دیگر، خود و در نتیجه کشور خود را بسازند به امید آنکه روز دانش‌آموز که با یاد قربانی‌شدن قهرمانانه دانش‌آموزی قهرمان نامگذاری شده است، یادآور اهمیت پرداختن هرچه بیشتر به آموزش و تامین سلامت و آسایش این سرمایه‌های برتر باشد، که برایشان زندگی بهتر و سلامت و رفاه به بار آورد.
ارسال نظر
