در چه مواردی انجام جراحی برای درمان ناخنک ضروری است؟

 فوق تخصص سگمان قدامی چشم و گلوکوم گفت: همه ناخنک‌ها نیاز به جراحی ندارند و تنها در شرایطی خاص این درمان را داریم.

قاسم فخرایی فوق تخصص سگمان قدامی چشم و گلوکوم درباره ناخنک چشم (پتریژیوم) اظهار کرد: ناخنک چشم اغلب در قسمت داخلی قرنیه اتفاق می‌افتد، به گسترش ملتحمه‌ای که هایپرپلازی پیدا کرده است (ملتحمه مهاجم) ناخنک گفته می‌شود، در این عارضه بافت ملتحمه روی قرنیه تهاجم پیدا می‌کند.

علت ایجاد ناخنک چشم
او بیان کرد: ناخنک چشم بر اثر تابش اشعه UV (اشعه فرابنفش) ایجاد می‌شود، بنابراین در مناطقی که تابش این اشعه بیشتر است مانند نواحی کنار ساحل شیوع بیشتر دارد.

علائم ناخنک چشم
این فوق تخصص سگمان قدامی چشم و گلوکوم افزود: از علائم ناخنک چشم می‌توان به التهاب و قرمزی چشم و احساس وجود جسم خارجی در چشم اشاره کرد، در مواردی که اندازه ناخنک بزرگ باشد، فرد به عوارضی مانند کاهش دید، کدورت قرنیه، آستیگماتیسم و تغییرات شماره عینک دچار می‌شود.

فخرایی تاکید کرد: اگر ناخنک چشم به نزدیک مرکز قرنیه برسد، فرد به افت دائمی دید مبتلا می‌شود، در این موارد حتی پس از برداشتن ناخنک، قرنیه کیفیت قبلی خود را پیدا نمی‌کند.

او تصریح کرد: در بیشتر موارد ناخنک‌ها به درمان جراحی نیاز ندارند، ولی اگر ناخنک التهابات مکرر، آستیگماتیسم بالا یا افت شدید دید را ایجاد کرده و به طرف قرنیه در حال گسترش باشد یا ظاهری نامناسب را برای فرد به وجود آورده باشد، انجام عمل جراحی ضرورت پیدا می‌کند.

این فوق تخصص سگمان قدامی چشم و گلوکوم گفت: در برخی موارد ناخنک پس از عمل جراحی عود می‌کند که در این مواقع باید از روش‌هایی مانند پیوند بافت ملتحمه یا پیوند غشاء آمنیوتیک که از بافت جنین گرفته می‌شود، کمک بگیریم تا احتمال عود عارضه کاهش پیدا کند.

فخرایی یادآوری کرد: اگر علائم ناخنک مانند التهاب و احساس وجود جسم خارجی در چشم برای بیمار مشکل ایجاد کرده باشد ما از نرم‌کننده‌ها و مرطوب‌کننده‌های چشم و دارو‌های ضد التهاب استفاده می‌کنیم در غیر این صورت نیازی به درمان‌های دارویی نیست.