کد خبر: ۲۷۷۳۸
تاریخ انتشار: ۰۷ آبان ۱۳۹۳ - ۱۶:۲۷
کاش داعش آدم نکشد. حالا می‌خواهم آرزو کنم. می‌خواهم آرزوهایم را به خاطر شرایط امروز دنیایم از یاد نبرم. می خواهم آزادی را آرزو کنم. زیرا وقتی اسم آزادی را به زبان می آوریم خیلی ها به چیزهای دیگری می‌اندیشند؛
 هما روستا*
 این روزها همه ما ناراحتیم! احتمالا کلماتی که از آنها برای تشریح افکارمان استفاده می‌کنیم مشترک یا مشابه‌اند. روزگار است دیگر! کاری نمی‌توان کرد. خشونت اطرافمان را گرفته است. در برون مرز، داعش هست. در درون هم عده‌ای به روی هموطنانشان اسید می‌پاشند. امروز دردهایی وجود دارند. درد‌هایی مشترک بین همه ما که من، شما و دیگران را درگیر خودش کرده است. امروز همه ما درد داریم. یک درد مشترک انسانی! کودکان موجوداتی جالب و دوست‌داشتنی هستند، نه؟ چهره معصوم، بامزه و زیبای آنها خیلی از موضوعات را به خوبی بیان می کند، نه؟ پس بگذارید این خبر را به همه بدهم که در هر شش ثانیه یک کودک از دنیا می رود. حالا دنیا زشت است. با شنیدن این خبر دنیا زشت تر می شود.نه؟ این روزها طوری سپری می شوند که وقتی از کسی می خواهید درباره رویاها و آرزوهایش سخن بگوید، حرفی برای گفتن ندارد. چیزهایی را به عنوان آرزو بیان می کند که دیروز آرزو نبودند. امروز به حداقل‌ها رسیده‌ایم. اگر بگویید آرزو کن می گوید: کاش مرگ و میر آدمیان کم شود، کاش داعش آدم نکشد. حالا می‌خواهم آرزو کنم. می‌خواهم آرزوهایم را به خاطر شرایط امروز دنیایم از یاد نبرم. می خواهم آزادی را آرزو کنم.  زیرا وقتی اسم آزادی را به زبان می آوریم خیلی ها به چیزهای دیگری می‌اندیشند؛ پس بگذارید منظورم را از آزادی بیان کنم. من دوست دارم آزاد بیندیشم، دوست دارم روح و روانم مالامال از آرامش باشد. امروز به جوان‌های فعالی فکر می کنم که دغدغه‌های مالی تمام فکرشان را درگیر کرده است. به فکر آنها هستم. به یادشان هستم. امروز به آرزو جوان‌ها فکر می‌کنم. آرزو هایی که با وجود لایق بودن و مستحق بودن از آنها دریغ شده است. مردان سختکوشی که احتیاج به پارتی ندارند و  نمی‌خواهند کسی آنها را به «بالا» معرفی کند. آنها از جنس رانت نیستند. آنها کسانی‌اند که چنین ، سختی‌هایی را می بینند اما همچنان فعالند و بازدهی آنها باز هم مثبت است. آنها به نفع جامعه خود می‌اندیشند. آنها برای بهبود وضعیت جامعه تلاش می کنند اما هیچ‌وقت دیده نمی شوند. اما هستند انسان‌هایی که نالایقند و آماده‌اند ثمره تلاش جوان‌های خوش قلب سرزمینم را بربایند. ممکن است در این شرایط امید به آینده، معنای خود را از دست داده باشد اما بگذارید خیال کنیم هنوز هم امید هست. امیدوار باشید. امید زنده است؛ هنوز هست... با همه این احوالات، این سوال در ذهنم موج می‌زند آیا روزی می آید که همدیگر را دوست داشته باشیم. و درخواستم همین است: بیایید همدیگر را دوست داشته باشیم.
* بازیگر سینما 


منبع: آرمان 
ارسال نظر
نام:
ایمیل:
* نظر:
اخبار روز
ببینید و بشنوید
آخرین عناوین