آیا ساختن یک شهرک بر روی سیارک امکان‌پذیر است؟

 شاید فیلم آرماگدون را دیده باشید. سیارکی مرگبار به زمین نزدیک می‌شود که زندگی تمامی ساکنان این کره را تهدید می‌کرد. قهرمان فیلم خود را به این سیارک می‌رساند تا با مته سوراخی برای جاگذاری یک بمب در سیارک ایجاد کند و با انفجار آن، زمین و ساکنانش را از نابودی نجات دهد.

چنین ماجراهایی تنها در فیلم‌های هالیوودی ممکن است رخ دهد چون در واقعیت، دستگاه‌های حفاری ساخته شده برای معدن کاری بر روی زمین اصولا در شرایط گرانشی کم کار نمی‌کنند. اما با وجود مشکلات متعدد برای این کار، دانشمندان موسسات مختلفی در جهان به طراحی برنامه‌هایی برای بهره برداری از منابع سیارکی هستند که علاوه بر هزینه بالا، دشواری‌های فنی هم دارد. از جمله دانشمندان دانشگاه وین به طور جدی تصمیم دارند که نه تنها سیارک را حفر و مورد بهره‌برداری قرار دهند، بلکه نخستین مستعمره نشینان را نیز در آن مستقر کنند! در اینجا سوال پیش می‌آید که با وجود دشواری انجام چنین برنامه‌هایی، چرا بشر به دنبال انجام چنین برنامه‌ای است. پاسخ کارشناسان بسیار ساده است: "ثروتهای بیشماری درست بالای سر ما پرواز می کنند"

آیا تاکنون فکر کرده‌اید که یک سیارک چقدر ارزش دارد؟ یک تخته سنگ به ظاهر خاکستری که بعضی اوقات بی‌هدف از کنار زمین عبور می‌کند یا چند هزار تای آن در مکانی بین مدار مریخ و مشتری در حال چرخش‌اند. ارزش یک سیارک متوسط می‌تواند به بیش از 10 هزار میلیارد دلار برسد! واقعیت این است که اکثر اشیاء شناخته شده واقع در کمربند سیارکی بین مریخ و مشتری از آهن، کبالت، پلاتین و نیکل تشکیل شده است.

با این استدلال، دانشمندان دانشگاه وین در حال فکر و طراحی ایجاد اولین شهرک در داخل یکی از سیارک‌های واقع در بین مدار مریخ و مشتری هستند. بدنه طبیعی این سیارک می‌تواند از تأثیرات تشعشعات کیهانی جلوگیری کند و بهره برداری ذخایر معدنی آن می‌تواند بسیار بیشتر از پرداخت هزینه برای چنین برنامه‌ای سودآور باشد.

اما همانطور که قبلاً گفته شد، دستگاه‌های حفاری زمینی در شرایط گرانشی کم به خوبی عمل نمی‌کند. در جهت حل این مسئله، دانشمندان نسخه‌ای را برای چنین شرایطی ارائه داده‌اند: محققان باید سیارکی را پیدا کنند که حول محور خود بچرخد. این ویژگی امکان استفاده از نیروی گریز از مرکز سیارک را برای نصب تجهیزات معدن کاری در دل سیارک را فراهم می‌کند.

اگر چنین سیارکی یافت شود، این فقط آغاز دوران معدن‌کاری در جرمی آسمانی غیر از کره زمین نخواهد بود زیرا چنین سیارکی می‌تواند نه تنها به عنوان یک معدن بلکه به عنوان یک پایگاه و خانه واقعی برای نخستین مستعمره نشینان سماوی بکار آید. بشر می‌تواند در دل آن، اقامتگاه بسازد و پوسته سنگی اطراف ایستگاه به یک محافظت قابل اعتماد در برابر تشعشعات تبدیل شود که می‌تواند راحتی در کار و زندگی را ممکن سازد. چنین پوشش طبیعی، مانند ایستگاه‌های مداری، نیازی به تقویت اضافی ندارد.

با وجود تمام مزایای معدن‌کاری در سیارک‌ها، ممکن است چنین فعالیت‌هایی با خطرات خاصی همراه شود و روند بسیار غیرمنتظره را همراه داشته باشد. زیرا امکان دارد به دلیل کوچک‌ترین اشتباه، کل کار به راحتی از دست برود. مثلا اگر در نتیجه اقدامات فضانوردان، سیارک توانایی چرخش در اطراف محور خود را از دست دهد، یا در صورتی که سنگ فضایی نتوانند در برابر عملیات بهره برداری فلزات مقاومت کنند و منفجر شود آنها مجبور به بازگشت به زمین خواهند شد یا جانشان را از دست خواهند داد.

در هر صورت، دانشمندان هنوز هم باید در مورد تمام وجوه حوادث احتمالی فکر کنند تا از بروز آنها جلوگیری شود. کارشناسان معتقدند یک پرواز تمام عیار برای فتح اولین سنگ کیهانی تنها پس از 20 سال اتفاق می‌افتد.