انقلاب را مصادره نکنیم/ انقلاب فراگفتمان است

 روزنامه ابتکار در یادداشتی به قلم محمد علی وکیلی نوشت:بیش از هفت‏ماه به انتخابات مجلس شورای اسلامی زمان باقی است. پیش‏تر نوشتم که این انتخابات ارزش راهبردی مضاعفی برای نظام دارد. در این پیچ حساس و گردنه خطرخیز، میزان مشارکت مردم در انتخابات، در سیاست خارجی و مناسبات منطقه امروز بسیار تاثیرگذار است. به همین سبب هر کار مشارکت‏سوز خیانت محسوب می‏شود.

مشارکت بالا در گروِ حضور همه جریان‏های قانونی، مخصوصاً دو جریان سیاسی مهم در کشور (یعنی اصلاح‏طلب و اصولگرا) در انتخابات است. جریان اصولگرا البته با فراغ بال فعالیت‏های انتخاباتی خود را زودتر از همه شروع کرده است. آنان دوباره تشکیلاتی به نام «جبهه مردمی نیروهای انقلاب» معروف به «جمنا» را احیا و ذیل آن فعالیت‏های خود را آغاز کرده‏اند. از امتیازات ویژه جریان اصولگرا، اطمینان خاطر از رد شدن از همه فیلترها است. چیزی که برای بقیه جریان‏های قانونی و وفادار به انقلاب همیشه همراه با ابهام و تردید است.

همین تبعیض (که به نوعی ساختاری شده است)، در نامگذاری جمنا هم دیده می‏شود. آنان خود را «جبهه مردمی نیروهای انقلاب» نامیده‏اند؛ تو گویی که نیروهای انقلاب در این جریان خلاصه می‏شوند. مصادره «نیروهای انقلاب» توسط جریان اصولگرا قطعاً هم با حقیقت فاصله زیادی دارد و هم ظلم به نیروهای انقلاب از جریان‏های دیگر است. از همان ابتدا قرار بود در ذیل فراگفتمان انقلاب، خرده‏گفتمان‏های اصلاح‏طلب و اصولگرا (ویا هر جریان قانونی دیگر) فعالیت کنند. قرار نبود قامت انقلاب را به اندازه یک جریان خم کنیم و فراگفتمان انقلاب را به یک خرده‏گفتمان تقلیل دهیم. درست است که هر جریان، خود را نماینده راستین انقلاب می‏داند و با این ادعا پا به میدان می‏گذارد اما حق مصادره آن را ندارد. حق ندارد نشانه‏ها و مفاهیم انقلاب را مصادره کند. هیچ جریانی حق ندارد زلف خود را به سقف انقلاب گره بزند و دایره انقلابی را کوچک کند. همین خطای معرفتی، باعث خطاهای راهبردی در حذف برخی نیروهای مخلص انقلاب شده است. اگر نیروهای انقلاب در جمنا خلاصه شده است، پس تکلیف جریان اصیل انقلابی مانند اصلاح‏طلبان چه می شود؟ اصلاح‏طلبان در هر بزنگاهی نشان داده‏اند عهدشان با انقلاب اساساً گسستنی نیست. اصول اصلی انقلاب، در گفتمان اصلاح‏طلبی طراوت دیگری دارد. هم به لحاظ معرفتی، نمی‏توان اصلاح‏طلبی را مقابل اصول انقلاب گذاشت و حتی اساساً معتقدیم بسیاری از اصول نظام و انقلاب در گفتمان اصلاح‏طلبی معناپذیرند، و هم در عمل، اصلاح‏طلبان وفادارترین افراد به نظام بوده‏اند. همه دیدیم که در معرکه‏های امسال چه کسانی پای انقلاب ایستادند و برای دفاع از نظام به میدان آمدند. حتی خارج‏نشینانی که زمانی اصلاح‏طلب بودند، نوستالژی اصلاح‏طلبی، رگِ غیرت‏شان را به جوش آورد و آنان را به دفاع از جمهوری اسلامی کشاند. این در حالی است که برخی از محبوبانِ سابق اصولگرایان، چیزی از اپوزیسیون نظام، در تخریب نظام کم نگذاشتند.

اساساً معتقدیم در این زمانه، عهدِ اصلاح‏طلبی، بهتر می‏تواند از عهده‌ دفاع از ایران برآید.

با این همه، معتقد نیستیم اصلاح‏طلبان، تنها نیروی انقلابی است. معتقد نیستیم که تنها اصلاح‏طلبان حق حکمرانی دارند. معتقدیم همه نیروهایی که ابراز وفاداری به قانون اساسی می‏کنند حق دارند با سقف ظرفیت‏شان رقابت کنند. اما کسی حق ندارد انقلاب را اسماً یا رسماً مصادره کند و اصلاح‏طلبان را از دایره انقلاب و نظام جدا بداند. از قضا معتقدیم اصولاً اصلاح‏طلبان به مرکز این دایره نزدیک‏ترند.

اساساً انقلاب یک فراگفتمان است که تنها در این قامت رعنا جذابیت دارد. انقلابی که پایش را تا زانو و سرش را تا سینه قطع کنند تا هم‏قد یک جریان شود، نه جذابیت دارد و نه اساساً به کاری می‏آید. بگذاریم انقلاب در قامت و قواره خودش، دلبری کند و چترش بر سر همه ایرانیان بماند.