ورود انگشت‌نگاری مغزی به حوزه تشخیص جرم

  استفاده از تکنیک انگشت‌نگاری مغزی به یکی از شیوه‌های نوین برای تعیین گناهکاری یا بی‌گناهی مظنونان تبدیل شده است که مخالفان و حامیان خود را دارد.

تکنولوژی روز به دانشمندان این امکان را داده تا با اندازه‌گیری واکنش‌های امواج مغزی مظنونان به اطلاعات، مجرم بودن یا نبودن آنها را تعیین کنند؛ تکنیکی که با عنوان «انگشت‌نگاری مغزی» (Brain Fingerprinting) شناخته می‌شود.

بازپرس‌ها در این روش اطلاعاتی را در مورد یک جرم با مظنون بازگو می‌کنند که تنها مجرم واقعی از آنها اطلاع دارد، اگر امواج مغزی آنها به این اطلاعات واکنش خاصی نشان دهد، مجرم بودن آنها اثبات می‌شود.

استفاده از این تکنیک در سه پرونده جنایی در آمریکا، یک مجرم را به اعتراف به قتل واداشت و یک مظنون بی‌گناه را از زندان آزاد کرد.

اساتید حقوق نیوزیلند می‌گویند که استفاده از انگشت‌نگاری مغزی می‌تواند انقلاب عظیمی در حوزه قضاوت ایجاد کند و محققان دانشگاه کانتربری نیز برای تعیین نحوه استفاده از این تکنیک در سیستم کیفری همکاری با نیروی پلیس آغاز کرده‌اند.

اما مخالفان استفاده از این تکنولوژی به صحت و دقت نتیجه آن اعتماد کامل ندارند.

از میان این مخالفان می‌توان به کلیف آبراهام استاد روانشناسی دانشگاه اوتاگا اشاره کرد که می‌گوید: «مشکل اینجاست که تست‌های انجام شده عمدتاً آزمایشگاهی بوده و در نتیجه در آنها با جرایم و صحنه جرم‌های واقعی سروکار نداریم. به نظر من تا زمانی که بررسی‌ها و آزمایش‌های لازم در مورد قابل‌اعتماد بودن این تکنیک و یا اینکه امکان انجام اقدام‌های متقابل عمدی وجود دارد یا نه، صورت نپذیرفته نباید آن را وارد سیستم کیفری کرد.»

علاوه بر این، هنوز پرسش‌هایی در مورد نحوه کارکرد انگشت‌نگاری مغزی در مورد افرادی که تحت تأثیر استرس یا مواد مخدر قرار داشته یا مشکل روانی دارند، مطرح است.