گمانه دیگری که می‌توان مطرح کرد و احتمال آن بیش از تشکیل دولت در سایه است را می‌توان ایجاد جنگ روانی دانست. با معرفی چنین لیستی به‌طور طبیعی فکر دولتمردان مشغول خواهد شد و خواهند پرسید که چه برنامه‌ای از سوی دولتمردان سابق وجود دارد.
«معاون اول رئیس‌جمهور: غلامحسین الهام، رئیس سازمان میراث فرهنگی: مهدی کلهر، معاون توسعه و مدیریت رئیس‌جمهور: محمد سلیمانی، معاون سازمان علمی و فناوری: محمدحسن نامی، رئیس‌کل بانک مرکزی: علی دیواندری، وزارت آموزش و پرورش: نسرین سلطانخواه، وزارت ارتباطات و فناوری: حمید بقایی، وزارت اطلاعات: روح‌ا... حسینیان، وزارت امور اقتصادی و دارایی: محمدرضا فرزین، وزارت امورخارجه: ابولفضل ظهره‌وند، وزارت بهداشت و درمان: محمدحسین طریقت‌منفرد، وزارت تعاون کار و امور اجتماعی: علی امیرمحرابیان، وزارت جهادکشاورزی: صادق خلیلیان، وزارت دادگستری: مرتضی بختیاری، وزارت دفاع: رستم قاسمی، وزارت راه و شهرسازی: علی نیکزاد، وزارت صنعت، معدن و تجارت: سیدحسن موسوی، وزارت علوم: علی‌اکبر صالحی، وزارت فرهنگ و ارشاداسلامی: عزت‌ا... ضرغامی، وزارت کشور: مرتضی تمدن، وزارت نفت: سیدشمس‌الدین حسینی، وزارت نیرو: علی ذبیحی و وزارت ورزش و جوانان: حسین رضازاده» اشتباه نکنید؛ شما بی‌هوش نشده بودید که در سال 96 به هوش بیایید و ببینید دولت روحانی به پایان رسیده و دولت جدید بر سر کار آمده است. این اسامی روز پنجشنبه از سوی یکی از یاران احمدی‌نژاد منتشر شد بدون هیچ توضیحی! تشکیل دولت در سایه!
برای ذکر این اسامی باید چند گمانه را مطرح کرد؛ نخستین گمانه تشکیل دولت در سایه است. در تعریف دولت در سایه آمده است: «دولت درسایه، اصطلاحی است که برای قدرت‌های سیاسی و اقتصادی خارج از حکومت رسمی اطلاق می‌شود.» یکی از وظایف دولت در سایه رصد دقیق عملکرد دولت مستقر است و عمدتا از سوی بازندگان انتخاباتی تشکیل می‌شود. آنها با شناسایی نقاط ضعف دولت مستقر به بزرگنمایی آن می‌پردازند و اینگونه القا می‌کنند که اگر آنها در مناصب اجرایی بودند این اشکالات رخ نمی‌داد. یک دولت در سایه هم وجود دارد که اهداف مثبتی را دنبال می‌کند چنانکه سیدحسن رسولی که در جریان تبلیغات انتخابات سال92 به نمایندگی از عارف در یک مناظره حضور یافته بود، گفت: «دکتر عارف قائل به تشکیل یک دولت در سایه در درون خودِ دولت هستند. ایشان اعتقاد دارند که رئیس دولت و سایر وزرا خالی از خطا نیستند و هر چقدر که بر رفتار دولتمردان نظارت بیشتری صورت بگیرد و هرچقدر که بیشتر در معرض نقد و ارزیابی باشند و کمتر دچار احساس خودشیفتگی شوند، بر کارآمدی دولت افزوده خواهد شد.» پس یک گمانه تشکیل دولت در سایه است اما با مشاهده برخی اسامی در این لیست که رابطه خوبی با دولت یازدهم دارند، بعید به نظر می‌رسد آنها قصد تخریب دولت را داشته باشند.
جنگ روانی با تاریخ انقضای زودهنگام
گمانه دیگری که می‌توان مطرح کرد و احتمال آن بیش از تشکیل دولت در سایه است را می‌توان ایجاد جنگ روانی دانست. با معرفی چنین لیستی به‌طور طبیعی فکر دولتمردان مشغول خواهد شد و خواهند پرسید که چه برنامه‌ای از سوی دولتمردان سابق وجود دارد. البته اکثر آنها این گمانه را نمی‌پذیرند چون معتقدند باید زمان را صرف رسیدگی به مشکلات مردم کرد و نه اندیشیدن به آنچه تحت عنوان جنگ روانی از سوی رقیب تدارک دیده شده است. البته در میان نزدیکان دولت قبل حتما افرادی حضور دارند که بخواهند به همکاران خود که لیست‌های اینچنینی منتشر می‌کنند، تذکر دهند که مصرف اینگونه لیست‌دهی‌ها برای جمع کوچکی از افرادی است که از دولت یازدهم شناخت زیادی ندارند و تاریخ انقضای آن خیلی زود فرا خواهد رسید چون اگر موضوع این لیست را در جایی مطرح کنند حتما با خنده و کنایه مواجه خواهند شد.
تلاش برای بقا
آخرین گمانه که می‌توان درمورد ارائه چنین لیستی مطرح کرد، تلاش برای بقا در عرصه سیاسی است؛ یعنی این تیم رسانه‌ای هر روز موضوع جدیدی را مطرح و رسانه‌ای می‌کند تا به جامعه القا کند که تیم احمدی‌نژاد هنوز پویا و فعال است و با پایان دولت دهم، زندگی سیاسی این مجموعه پایان نگرفته است. شاید هم بی‌اعتنایی به عملکردهای گاه و بیگاه این جریان آنها را به تکاپو انداخته است که بار دیگر خبری را منتشر و به گمان خود، اذهان را مشغول کنند.
در نهایت
درنهایت نباید فراموش کرد که جامعه بارها نشان داده اسیر این فضاسازی‌های رسانه‌ای نخواهد شد و در هر مقطعی بهترین تصمیم را خواهد گرفت که نشانه آن انتخابات 24خرداد 92 بود. به اطرافیان احمدی‌نژاد هم توصیه می‌شود به‌جای چنین اقداماتی به بازسازی جریان خود برای انتخاباتی دیگر بپردازند چون در آنجاست که با قضاوت مردم مواجه خواهند شد.
منبع: آرمان
ارسال نظر
