صعود فوتبال به المپیک، دورتر از همیشه

 اخراج کرانچار و عدم انتخاب سرمربی جدید برای تیم ملی امید، این تیم را در وضعیت بغرنجی قرار داده است.

 اتمام لیگ برتر فوتبال ایران فرصت بسیار خوبی برای تیم‌های ملی مختلف از جمله تیم ملی بزرگسالان و امید است که از این زمان بیشترین استفاده را ببرند و با دعوت بازیکنان مدنظر خود به اردوها و بازی‌های ملی آمادگی خود را برای موفقیت در رقابت‌های آسیایی و جهانی افزایش دهند.

فدراسیون فوتبال در هفته‌های اخیر درگیر انتخاب دو سرمربی برای تیم ملی بزرگسالان و امید بود که نهایتاً مارک ویلموتس عهده‌دار سکان هدایت تیم ملی بزرگسالان شد و رفته رفته امور مرتبط با این تیم را در اختیار می‌گیرد.

تیم ملی امید اما کماکان بلاتکلیف است و با وضعیت موجود، بویی از امید برای رسیدن به المپیک ندارد. تیم ملی امید در شرایطی بدون سرمربی است که از نظر جدولی و رده‌بندی در آسیا، وضعیت مناسبی ندارد چرا که در سید چهارم قرار دارد و مطمئناً کار سخت‌تری نسبت به سایر تیم‌های صاحب نام دارد.

با وجود این شرایط سخت و بحرانی، فدراسیون فوتبال هنوز نتوانسته یک سرمربی ایرانی مناسب که شایستگی حضور روی نیمکت تیم ملی ایران را داشته باشد، انتخاب کند.

اسامی منتشر شده برای تصدی نیمکت تیم ملی ایران هم عجیب و تا حدودی بوی ناکامی و تکرار خاطرات با کرانچار را می‌دهند اما همین اسامی هم حاضر به قبول هدایت تیم ملی ایران نیستند.

نام‌هایی مانند افشین قطبی، امیر قلعه‌نویی، یحیی گل‌محمدی، جواد نکونام، حمید استیلی و … در لیگ برتر مربیان بزرگ و صاحب نامی هستند و مطمئناً قبول هدایت تیم ملی امید از سوی این مربیان، برگ برنده‌ای برای فدراسیون فوتبال برای فرار از زیر بار هرگونه ناکامی است ولی این قبیل مربیان در شرایطی برای هدایت تیم ملی مطرح می‌شوند که سابقه‌ای در رده سنی امید ندارند در حالی که کار کردن با بازیکنان جوان - که به اوج پختگی و تجربه نرسیده‌اند - ملزومات خاص خودش را دارد.

با وجود این که در حدود هفت ماه تا شروع بازی‌های انتخابی المپیک باقی مانده و همه تیم‌های صاحب‌نام آسیایی در حال آماده‌سازی برای کسب یکی از سه سهمیه حضور در این رقابت‌ها هستند، تیم ملی بدون سکان‌دار است.

چندی قبل مهدی تاج از توافق با یحیی گل‌محمدی برای قبول هدایت تیم ملی امید خبر داده بود که این توافق فقط به سود گل‌محمدی تمام شد و توانست با مبلغی خوب قراردادش را با پدیده تمدید کند.

گزینه دیگر، جواد نکونام بود که او هم حضور در تیم فولاد خوزستان را به قبول هدایت ایران در فاصله کمتر از هفت ماه تا شروع رقابت‌ها ترجیح داد و از طرفی از حواشی مختلف برای تشکیل اردوهای تیم ملی امید فرار کرد.

در هر حال بازی با اسامی مربیان بزرگ که تجربه حضور در رده سنی امید را ندارند، کمکی به تیم ملی امید و نسل با استعداد فوتبال ایران نمی‌کند و فقط زمان مناسب را برای آماده‌سازی تیم ملی امید را هدر می‌دهد.