ایران و ۱+۵ برای پایان پرونده تعجیل نمی‌کنند

محمد علی سبحانی در روزنامه آرمان نوشت: پرونده هسته ای کشورمان و مذاکرات ایران با ۱+۵ یکی از مباحث مهم نظام بین الملل در یک دهه اخیر بوده و جایگاه ثابتی در ادبیات سیاسی جهان داشته و همچنان دارد. به دلیل چنین وضعیتی است که برای «توافق» نباید عجله داشت، چرا که هم جمهوری اسلامی و هم طرف های غربی و آمریکا، در مذاکرات به دنبال رسیدن به منافع حداکثری هستند و در راستای چنین هدفی است که تلاش می کنند تا با قدرت چانه زنی، خواسته های خود را عملی کنند. تیم جدید مذاکره کننده کشورمان که بعد از آغاز به کار دولت یازدهم با شکل و البته مشی کاملا متفاوتی عهده دار مذاکرات هسته ای شد، در یک سال اخیر آشکارا نشان داده که اصل را بر تعامل نهاده و به معنای واقعی کلمه به دنبال این است تا پرونده مهم هسته ای به سرانجام مثبت برای کشور برسد اما از کنار این مساله هم به سادگی نخواهد گذشت که ۱+۵ باید به طور تمام و کمال به آنچه در ژنو۳ تعیین شده است، پایبند باشد تا بتوانند با اطمینان و اعتماد کامل دور میز مذاکره بنشینند.

شاخصه دیگر روزهای پایانی مذاکرات «پافشاری دو طرف نسبت به عقاید و نظرات» است، چرا که هم ایران و هم ۱+۵ برای پایان رسیدن این پرونده، تعجیل نمی کنند تا بلکه بتوانند بیشترین دستاورد را از «آنِ» خود کنند. به همین دلیل در نشست هایی که در نیویورک برگزار شد، به وضوح شاهد بودیم که دو طرف با طمانینه خاصی دور میز مذاکره حضور یافتند.

دولت یازدهم اگر بتواند پس از یک دهه هیاهو و مشکل آفرینی در داخل و خارج از سوی تندروها، به توافق کامل هسته ای دست پیدا کند، باید این موفقیت را گامی اساسی در راستای مقبولیت و کارآمد نشان دادن خود محسوب کند البته با وجود اهمیت توافق احتمالی برای کشور و در نتیجه کاهش مشکلات و محدودیت های موجود، همانطور که اشاره شد، شاهد این باشید که گروه هایی در داخل که منافع سیاسی را نسبت به منافع ملی در اولویت می بینند، به دنبال سیاه نمایی در مذاکرات بروند تا به زعم خود کارشکنی داشته باشند.

این نوع تحرکات، این انتظار را از تصمیم گیران دولتی به وجود آورده که با اعتدال گرایی و تکیه بر عقل مداری در وضعیت فعلی به نحوی رفتار کنند که با کاهش مشکلات موجود بتوانند به توفیق با لحاظ کردن منافع ملی برسند و علاوه بر آن، کشور بتواند در فضایی آرام و بدون حاشیه ها و جنجال هایی که این روزها مشاهده می شود، در راستای اجرایی کردن برنامه های تعیین شده به موفقیت برسد.

در پایان باید این مهم را مورد توجه قرار داد که به دلیل انواع و اقسام تهدیدها و تحدیدها، مشکلاتی در عرصه داخلی وجود دارد که به همین دلیل، در صورت به دست آمدن توافق نهایی، نمی توان و نباید انتظار داشت که همه مشکلات یک شبه حل و فصل شوند، چرا که جبران نزول منفی اقتصاد در 8سال گذشته، زمانی طولانی و همچنین کار و تلاش زیادی را می طلبد.