پژوهشگران یک شرکت آمریکایی موفق به انجام آزمون پیش‌بالینی روی نانوداروی جدید شده و نتایج مثبتی به‌دست آورده اند؛ این دارو که انکوپرکس نام دارد می‌تواند برای درمان سرطان ریه استفاده شود.
پژوهشگران یک شرکت آمریکایی موفق به انجام آزمون پیش‌بالینی روی نانوداروی جدید شده و نتایج مثبتی به‌دست آورده اند؛ این دارو که انکوپرکس نام دارد می‌تواند برای درمان سرطان ریه استفاده شود.شرکت جنپرکس (Genprex) اعلام کرد با همکاری مرکز آندرسن دانشگاه تگزاس نتایج مثبتی از آزمون پیش‌بالینی روی نانوداروی ضدسرطان ریه به‌دست آورده است؛ این دارو حاوی ژن سرکوب کننده تومور بوده که در یک نانوذره کلسترول قرار داده شده‌است.
شرکت جنپرکس در سال 2018، توافق‌نامه همکاری با مرکز آندرسن امضا کرد تا با همکاری این مرکز اقدام به توسعه دارویی برای درمان سرطان کند. در این دارو از ماده‌ای موسوم به TUSC2 که یک نوع سرکوب‌کننده تومور است، استفاده شده‌است. این ماده فعال به‌عنوان محصول پرچم‌دار شرکت جنپرکس بوده که با روش‌های خودایمنی ترکیب شده‌است.
پژوهشگران نشان دادند TUSC2 یک ژن سرکوب‌کننده تومور بوده که اثر جانبی بسیار کمی داشت و نسبت به داروهای رایج سرطان ریه از اثار جانبی کمتری برخوردار هستند.
این شرکت ژن TUSC2 را در یک نانوذره کلسترول قرار داده و به‌عنوان ماده‌ای مهندسی شده برای هدف‌گیری سلول‌های سرطانی استفاده می‌کند. در نشست انجمن تحقیقات سرطان آمریکا، محققان مرکز آندرسن نتایج این آزمون را در قالب پوستری با عنوان Development of an improved humanized patient-derived xenograft, Hu-PDX, mouse model for evaluation of antitumor immune response in lung cancer ارائه کردند.
در این پوستر پژوهشگران نشان دادند ترکیب ژن TUSC2 با یک عامل دارویی دیگر اثربخشی زیادی روی درمان سرطان ریه داشته به طوری که نرخ زنده ماندن موش‌های حامل سلول‌های سرطانی را افزایش داده است. این داده نشان داد روش یادشده درمانی می‌تواند به شدت رشد تومور سرطانی را کاهش دهد.
جولیان فام از مسوولان شرکت جنپرکس می‌گوید: این مدل بسیار پیچیده یک گام ما را به استفاده از سیستم ایمنی بدن در مقابل سرطان نزدیک می‌کند، کاری که روی مدل‌های حیوانی با موفقیت انجام شده‌است. این نتایج ما را قادر می‌سازد تا فرضیه‌های خود را در مورد چگونگی برهم‌کنش سیستم ایمنی بدن با یک تومور بعد از تزریق دارو به بدن ارزیابی کنیم.
پژوهشگران نشان دادند TUSC2 یک ژن سرکوب‌کننده تومور بوده که اثر جانبی بسیار کمی داشت و نسبت به داروهای رایج سرطان ریه از اثار جانبی کمتری برخوردار هستند.
این شرکت ژن TUSC2 را در یک نانوذره کلسترول قرار داده و به‌عنوان ماده‌ای مهندسی شده برای هدف‌گیری سلول‌های سرطانی استفاده می‌کند. در نشست انجمن تحقیقات سرطان آمریکا، محققان مرکز آندرسن نتایج این آزمون را در قالب پوستری با عنوان Development of an improved humanized patient-derived xenograft, Hu-PDX, mouse model for evaluation of antitumor immune response in lung cancer ارائه کردند.
در این پوستر پژوهشگران نشان دادند ترکیب ژن TUSC2 با یک عامل دارویی دیگر اثربخشی زیادی روی درمان سرطان ریه داشته به طوری که نرخ زنده ماندن موش‌های حامل سلول‌های سرطانی را افزایش داده است. این داده نشان داد روش یادشده درمانی می‌تواند به شدت رشد تومور سرطانی را کاهش دهد.
جولیان فام از مسوولان شرکت جنپرکس می‌گوید: این مدل بسیار پیچیده یک گام ما را به استفاده از سیستم ایمنی بدن در مقابل سرطان نزدیک می‌کند، کاری که روی مدل‌های حیوانی با موفقیت انجام شده‌است. این نتایج ما را قادر می‌سازد تا فرضیه‌های خود را در مورد چگونگی برهم‌کنش سیستم ایمنی بدن با یک تومور بعد از تزریق دارو به بدن ارزیابی کنیم.
ارسال نظر
