سرمایه‌های بلوکه شده در بورس تهران

ظاهرا اختلاف نظر میان شرکتهای پالایشی و پالایش و پخش چنان جدی است که با گذشت 7 ماه از سال هنوز تفاهمی میان آنها حاصل نشده و قراردادی به امضا نرسیده است. زیرا قرار بود تا شرکت‌های پالایشی با پالایش و پخش و وزارت نفت قراردادی بلند مدت امضا کنند تا نحوه اعمال کیفی‌سازی برای سال 1393 مورد توافق قرار گیرد اما هنوز این قرارداد به امضای تمام شرکت‌های پالایشی نرسیده است و برخی از آنها این قرارداد را قبول ندارند.

پابرجا بودن ابهامات اساسی شرکت‌های پالایشی در خصوص نحوه اعمال کیفی‌سازی برای سال 1393، نحوه تسویه نرخ خوراک و فرآورده‌ها با پالایش و پخش و توافق بر سر قرارداد فی‌مابین منجر به ارائه نکردن صورتهای مالی این شرکتها و در نتیجه باز نشدن نماد آنها در بورس تهران شده است؛موضوعی که ناراحتی و بی اعتمادی سهامداران را در پی داشته و آنها را در بلاتکلیفی قرار داده است.

زیرا سهامداران شرکتهای پالایشگاهی بیش از 6 ماه است که نتوانسته اند به سرمایه خود دست پیدا کنند و از طرفی هم نمی‌دانند چه زمانی می‌توانند به سرمایه خود برسند زیرا اختلافات همچنان پابرجا بوده و زمان دقیق تفاهمات نامشخص است.

از سوی دیگر شرکت‌های پالایشگاهی بدلیل مشکلی که از نظر کیفی سازی محصولات تولیدی با پالایش و پخش دارند، قادر به تهیه و تنظیم صورتهای مالی خود نیستند و به همین دلیل بورس اجازه بازگشایی نماد آنها را نمی دهد؛ سازمان بورس هم بازگشایی نمادهای پالایشگاهی را منوط به ارایه گزارشات مالی براساس عملکرد سه ماهه کرده است. بنابراین به دلیل عدم امکان ارایه صورت مالی پالایشگاه‌ ها، نمادهای این گروه همچنان متوقف خواهند ماند و این پروسه مبهم و عدم تصمیم گیری سریع و به موقع تنها به ضرر سهامداران بورس تمام می شود.

به بیان دیگر وقوع این اتفاقات در صنایع مختلف و باقی ماندن ابهامات، تنها زیان و بی اعتمادی سهامداران را زیاد می کند، زیرا سهامدارانی که با هزاران امید پول خود را وارد بازار سرمایه می کنند، انتظار ندارند که یک اختلاف 7 ماه طول بکشد و مسئولان نتوانند تصمیمی اساسی برای آن اتخاذ کنند و سرمایه شان به دلیل گزارش ندادن شرکتها بلوکه شود.

درست است که بورس تهران نیز قواعد خاص خود را دارد و نمی تواند نماد شرکتهایی را که اطلاعات لازم را ارائه نکردند،بازگشایی کند،اما چرا سهامداران همیشه باید چوب اختلافات موجود میان مسئولان را بخورند؟چگونه می توان انتظار داشت که با عدم ثبات در تصمیم گیری مردم عادی به سمت سرمایه‌گذاری در بورس کشور جذب شوند؟چه کسی مسئول ضرر سهامداران و بلوکه شدن دارایی آنها است؟ و سهامداران از کجا مطمئن باشند که فردا این اتفاق برای صنعت دیگری رخ ندهد؟

در این شرایط شکایت هم راه به جایی نمی برد و این سهامداران هستند که همواره باید در بورس تهران صبر پیشه کنند و در تب و تاب تاثیر تصمیم های جدید در صنایع مختلف باشند،روزی برای صنعت پالایشگاهی،روزی برای پتروشیمی و روزی هم برای خودرو.