موفقیت دانشمندان در طولانی کردن عمر موش ها

دانشمندان با کاهش بیان ژن mTOR که در تعادل انرژی و متابولیسم نقش دارد 20 درصد به عمر موشها افزودند. البته درحالی که عمر این موشها افزایش یافت، تأثیر آن یکسان نبوده است، چرا که از این تغییر ژنی اندامها و بافتهای مختلف به طرق مختلف تأثیر گرفتند.

برای مثال در این موشها همزمان با بالارفتن سن، همچنان حافظه و تعادل بهتری داشتند اما استخوانهای آنها با سرعت بیشتری تحلیل رفت.

محققان موسسه ملی بهداشت آمریکا که نتایج این تحقیق خود را در مجله سل ریپورتس (Cell Reports) منتشر کرده اظهار داشتند نتایج این تحقیق می تواند برای درمانهای جدید در رابطه با بیماریهای مرتبط با دوران سالخوردگی چون آلزایمر کاربرد داشته باشد.

دکتر تورن فینکل اظهار داشت: درحالی که افزایش طول عمر شایسته توجه است، این تحقیق یک سطح مهم از سالخوردگی را تقویت کرد. درست شبیه ریتم های شبانه روز حیوان هم ممکن است اندامهایی داشته باشد که با ساعت سالخوردگی کار می کنند و به طور کلی سالخوردگی کل ارگانیسم را مدیریت می کند.

وی یادآور شد: باید تحقیقات بیشتری انجام شود تا مشخص شود که چگونه سالخوردگی در این بافتهای مختلف در سطح ملکولی به هم وابسته هستند.

موشهایی که دستخوش این مهندسی ژنتیکی شدند 25 درصد حجم بیشتری از mTOR را تولید می کردند که براساس اظهارات محققان حداقل میزان لازم برای بقا است. این موشها از حد میانگین کوچکتر بودند اما از سوی دیگر سالم و عادی بودند.

طول عمر موشهای مهندسی ژنتیکی شده 28 ماه برای نرها و 31.5 ماه برای زنان بود که در مقایسه با 22.9 ماه و 26.5 ماه به ترتیب برای موشهای نر و ماده عادی قرار گرفت.

این افزایش طول عمر موشها یکی از بزرگترین افزایش طول عمری است که تاکنون در موشها مشاهده شده است.