در بحبوحه گمانه زنی ها و شایعات در خصوص بازگشت «خوزه مورینیو» به سانتیاگو برنابئو، گزارش زیر به دلایل اصلی نامناسب بودن آقای خاص برای هدایت دوباره مادریدی ها اشاره شده است.
در بحبوحه گمانه زنی ها و شایعات در خصوص بازگشت «خوزه مورینیو» به سانتیاگو برنابئو، گزارش زیر به دلایل اصلی نامناسب بودن آقای خاص برای هدایت دوباره مادریدی ها اشاره شده است.به گزارش ایرنا، قرار گرفتن نام «خوزه مورینیو» به عنوان یکی از گزینه های محتمل بازگشت به سانتیاگو برنبائو برای خیلی از افراد باور کردنی نیست چرا که سرمربی پرتغالی، سفیدپوشان را در سال 2013 در شرایطی ناخوشایند ترک کرد و خاطره ای تلخ از خود برجای گذاشت اما ظاهرا او همچنان مورد تحسین «فلورینتینو پرز» رئیس این باشگاه است.
در حقیقت بالانشینان سانتیاگو برنابئو احترام خاصی برای سرمربی اسبق تیم اینتر میلان قائل بوده و از ایده بازگشت وی به پایتخت اسپانیا با آغوش باز استقبال کرده اند.
در این بین در حالی که او چیزهای زیادی برای اثبات پیش روی خود می بیند اما توجیه بازگردان دوباره وی به مادرید تقریبا امری غیرممکن است که در گزارش زیر به تعدادی از این دلایل غیرقابل توجیه بودن آن اشاره شده است:
5 – سرخیو راموس
راموس به عنوان کاپیتان مادریدی ها و یکی از بزرگ ترین شخصیت های داخلی باشگاه به هیچ عنوان با بازگشت مورینیو موافق نیست.
در حقیقت، مورینیو در جریان آخرین فصل از نخستین حضور خود در برنابئو با یک دوجین از بازیکنان این تیم وارد تنش شد که راموس یکی از آنها بود.
به عبارت دیگر، براساس گزارش تعدادی زیادی از رسانه ها کاپیتان ملی پوش اسپانیایی به هیچ عنوان با این ایده موافق نبوده و بازگشت احتمالی مورینیو به احتمال زیاد راموس را برای جدایی از جمع کهکشانی ها تحریک خواهد کرد.
4 – طعم تلخ روزهای گذشته
همان طور که گفته شد پایان حضور مورینیو روی نیمکت کهکشانی ها به شکلی تلخ رقم خورد؛ باشگاه هیچ افتخاری کسب نکرد و او از چشم بسیاری از بازیکنان افتاد؛ بدنبال فشار شدید رسانه ها و همچنین اعمال نفوذ عناصر داخلی باشگاه، آقای خاص مجبور به استعفا و بازگشت به چلسی شد.
این در حالی است که بخش عمده ای از هواداران نیز خواستار جدایی او بودند چرا که همگی به طور متفق القول مورینیو را عامل اشاعه ذهنیت منفی در تیم می دیدند؛ با این حال اگرچه بسیاری از هواداران نسبت به بازگشت وی نظر مساعدی دارند اما در سوی مخالف بسیاری دیگر راه مادرید و مورینیو را جدا می دانند به ویژه پس از فاجعه ای که او در آخرین فصل حضورش در رئال به بار آورد.
3 – تاکتیک های منسوخ
مورینیو در مقطعی یکی از بهترین آنالیزورها و سرمربیان دنیای فوتبال محسوب می شد؛ روشی که او در اینتر برای متوقف کردن بارسا از صعود به فینال لیگ قهرمانان 2010 استفاده کرد همچنان یکی از شاهکارهای تاکتیکی از نگاه بسیاری از مربیان محسوب می شود.
با این وجود، آن سبک با تمام باشگاه های فوتبال جور در نمی آید به ویژه رئال.
در حقیقت، سرمربی پرتغالی دوست دارد تیمش از انسجام دفاعی قدرتمندی برخوردار باشد که البته ایده خوبی است اما در این شیوه بازیکنانی که میل هجومی دارند، محدود شده و ماحصل آن چیزی جز آسیب دیدن تیم نیست.
دوران ناموفق حضور مورینیو در منچستریونایتد گواهی بر این موضوع است؛ دورانی که موجب محدود شدن بازی بازیکنانی همچون «مارکوس رشفورد» و «آنتونی مارسیال» شد.
و طنر تلخ داستان این است که هم مارسیال و هم رشفورد تحت هدایت «اوله گانر سولسشر» که از سیستمی به مراتب هجومی تر بهره می برد، بار دیگر شکوفا شده اند.
2- مدیریت ضعیف بازیکنان
«ادن هازارد» هافبک مستعد تیم چلسی در مصاحبه ای مدعی شده بود که مورینیو زمانی که تیمش روی نوار برد قرار دارد بهترین سرمربی دنیا است و حتی زمانی که اوضاع بر وفق مراد باشد به بازیکنانش مرخصی تشویقی نیز می دهد اما زمانی که ورق بر می گردد او به طور علنی و در حضور رسانه ها از بازیکنانش انتقاد می کند و جو ناخوشایندی را در رختکن به وجود می آورد.
این نوع انتقاد آشکار همواره پایان خوشی برای مورینیو به همراه نداشته و نکته عجیب این است که مرد پرتغالی همچنان مصرانه به آن پایبند است.
آقای خاص در جریان آخرین دوره حضورش در مادرید مدعی شد که یک «جاسوس» در رختکن تیمش وجود دارد و تعدادی از بازیکنان تیمش را با همین گمان فدا کرد؛ علاوه بر این او «ایکر کاسیاس» کاپیتان آن روزهای تیمش را تحریم کرد و «دیه گو لوپز» تازه کار را به وی ترجیح داد.
با این حال، تازه ترین درگیری و تنش رسانه ای مورینیو به دوران حضور وی در اولدترافورد باز می گردد؛ جایی که او با ستاره فرانسوی تیمش یعنی «پل پوگبا» به دفعات وارد تنش و درگیری شد.
1 – استبداد بیش از اندازه
بزرگ ترین مشکل مورینیو حس برتر دانستن خود نسبت به همگان است؛ در یونایتد او برای وادار کردن «اد وودوارد» مدیر اجرایی تیم برای امضای قراردادهای جدید، به طور آشکارا اعلام کرد که تیم تحت هدایتش به اندازه ای خوب نیست که برای قهرمانی و جام بجنگد.
در صورتی که اوضاع باب میل وی پیش نرود چه در زمین و چه در سطح مدیریتی، مرد پرتغالی از تمامی ابزار در دسترس خود بهره می برد تا از برآورده شدن خواسته هایش اطمینان حاصل کند.
رئال مادرید به شخصی که بتواند با شخصیتی بزرگ خود، تیم را بار دیگر متحد کند، نیاز مبرم دارد اما سابقه وحشتناک مورینیو در رئال نشان می دهد که بی شک او گزینه درستی نیست که پرز روی وی دست گذاشته است.
5 – سرخیو راموس
راموس به عنوان کاپیتان مادریدی ها و یکی از بزرگ ترین شخصیت های داخلی باشگاه به هیچ عنوان با بازگشت مورینیو موافق نیست.
در حقیقت، مورینیو در جریان آخرین فصل از نخستین حضور خود در برنابئو با یک دوجین از بازیکنان این تیم وارد تنش شد که راموس یکی از آنها بود.
به عبارت دیگر، براساس گزارش تعدادی زیادی از رسانه ها کاپیتان ملی پوش اسپانیایی به هیچ عنوان با این ایده موافق نبوده و بازگشت احتمالی مورینیو به احتمال زیاد راموس را برای جدایی از جمع کهکشانی ها تحریک خواهد کرد.
4 – طعم تلخ روزهای گذشته
همان طور که گفته شد پایان حضور مورینیو روی نیمکت کهکشانی ها به شکلی تلخ رقم خورد؛ باشگاه هیچ افتخاری کسب نکرد و او از چشم بسیاری از بازیکنان افتاد؛ بدنبال فشار شدید رسانه ها و همچنین اعمال نفوذ عناصر داخلی باشگاه، آقای خاص مجبور به استعفا و بازگشت به چلسی شد.
این در حالی است که بخش عمده ای از هواداران نیز خواستار جدایی او بودند چرا که همگی به طور متفق القول مورینیو را عامل اشاعه ذهنیت منفی در تیم می دیدند؛ با این حال اگرچه بسیاری از هواداران نسبت به بازگشت وی نظر مساعدی دارند اما در سوی مخالف بسیاری دیگر راه مادرید و مورینیو را جدا می دانند به ویژه پس از فاجعه ای که او در آخرین فصل حضورش در رئال به بار آورد.
3 – تاکتیک های منسوخ
مورینیو در مقطعی یکی از بهترین آنالیزورها و سرمربیان دنیای فوتبال محسوب می شد؛ روشی که او در اینتر برای متوقف کردن بارسا از صعود به فینال لیگ قهرمانان 2010 استفاده کرد همچنان یکی از شاهکارهای تاکتیکی از نگاه بسیاری از مربیان محسوب می شود.
با این وجود، آن سبک با تمام باشگاه های فوتبال جور در نمی آید به ویژه رئال.
در حقیقت، سرمربی پرتغالی دوست دارد تیمش از انسجام دفاعی قدرتمندی برخوردار باشد که البته ایده خوبی است اما در این شیوه بازیکنانی که میل هجومی دارند، محدود شده و ماحصل آن چیزی جز آسیب دیدن تیم نیست.
دوران ناموفق حضور مورینیو در منچستریونایتد گواهی بر این موضوع است؛ دورانی که موجب محدود شدن بازی بازیکنانی همچون «مارکوس رشفورد» و «آنتونی مارسیال» شد.
و طنر تلخ داستان این است که هم مارسیال و هم رشفورد تحت هدایت «اوله گانر سولسشر» که از سیستمی به مراتب هجومی تر بهره می برد، بار دیگر شکوفا شده اند.
2- مدیریت ضعیف بازیکنان
«ادن هازارد» هافبک مستعد تیم چلسی در مصاحبه ای مدعی شده بود که مورینیو زمانی که تیمش روی نوار برد قرار دارد بهترین سرمربی دنیا است و حتی زمانی که اوضاع بر وفق مراد باشد به بازیکنانش مرخصی تشویقی نیز می دهد اما زمانی که ورق بر می گردد او به طور علنی و در حضور رسانه ها از بازیکنانش انتقاد می کند و جو ناخوشایندی را در رختکن به وجود می آورد.
این نوع انتقاد آشکار همواره پایان خوشی برای مورینیو به همراه نداشته و نکته عجیب این است که مرد پرتغالی همچنان مصرانه به آن پایبند است.
آقای خاص در جریان آخرین دوره حضورش در مادرید مدعی شد که یک «جاسوس» در رختکن تیمش وجود دارد و تعدادی از بازیکنان تیمش را با همین گمان فدا کرد؛ علاوه بر این او «ایکر کاسیاس» کاپیتان آن روزهای تیمش را تحریم کرد و «دیه گو لوپز» تازه کار را به وی ترجیح داد.
با این حال، تازه ترین درگیری و تنش رسانه ای مورینیو به دوران حضور وی در اولدترافورد باز می گردد؛ جایی که او با ستاره فرانسوی تیمش یعنی «پل پوگبا» به دفعات وارد تنش و درگیری شد.
1 – استبداد بیش از اندازه
بزرگ ترین مشکل مورینیو حس برتر دانستن خود نسبت به همگان است؛ در یونایتد او برای وادار کردن «اد وودوارد» مدیر اجرایی تیم برای امضای قراردادهای جدید، به طور آشکارا اعلام کرد که تیم تحت هدایتش به اندازه ای خوب نیست که برای قهرمانی و جام بجنگد.
در صورتی که اوضاع باب میل وی پیش نرود چه در زمین و چه در سطح مدیریتی، مرد پرتغالی از تمامی ابزار در دسترس خود بهره می برد تا از برآورده شدن خواسته هایش اطمینان حاصل کند.
رئال مادرید به شخصی که بتواند با شخصیتی بزرگ خود، تیم را بار دیگر متحد کند، نیاز مبرم دارد اما سابقه وحشتناک مورینیو در رئال نشان می دهد که بی شک او گزینه درستی نیست که پرز روی وی دست گذاشته است.
ارسال نظر
