وقتی دانشمندان محاسبه می‌کنند که در جهان باید چه مقدار ماده وجود داشته باشد، برآوردهای آن‌ها همیشه بسیار بیشتر از مقدار ماده‌ای است که باید بر طبق محاسبات به‌دست آید. در حقیقت، تصور آن‌ها بر این است که ما از یک‌سوم موادی که در جهان وجود دارد، بی‌اطلاع هستیم.
وقتی دانشمندان محاسبه می‌کنند که در جهان باید چه مقدار ماده وجود داشته باشد، برآوردهای آن‌ها همیشه بسیار بیشتر از مقدار ماده‌ای است که باید بر طبق محاسبات به‌دست آید. در حقیقت، تصور آن‌ها بر این است که ما از یک‌سوم موادی که در جهان وجود دارد، بی‌اطلاع هستیم. اما به لطف روش جدیدی که برای اسکن کردن کیهان به‌کار گرفته می‌شود، دانشمندان بر این باور هستند که احتمالاً در نهایت قادر خواهند بود همه چیزهای از دست رفته‌ی ستارگان را شناسایی کنند.
البته، این تحقیق هیچ ارتباطی با ماده‌ی تاریک یعنی همان ماده‌ی نامرئی‌ای که حدود ۸۵ درصد از جهان را تشکیل می‌دهد، ندارد. در طی این تحقیق، گروهی از اخترشناسان دانشگاه هاروارد و دانشگاه مجارستان، ماده‌ی نورانی فراموش شده‌ای را کشف کردند که تمام ستارگان، سیارات و دیگر اجرام آسمانی جهان از آن منتج گردیده‌اند.
با توجه به تحقیقاتی که اخیراً منتشر شد، دانشمندان از رصدخانه‌ی اشعه‌ی ایکس برای بررسی ابرهای گازی فضایی اطراف سیاهچاله‌ها استفاده کردند. آن‌ها توانستند در این ابرها، توده‌های اکسیژنی را بیابند که قبلاً آن‌ها را محاسبه نکرده بودند. اخترشناسان بر این عقیده هستند که به زودی با استفاده از این روش می‌توانند کل تفاوت‌های موجود در بین محاسبات و مشاهدات عینی جهان را استخراج کنند.
«راندال اسمیت» یکی از اخترشناسان مرکز هاروارد که در این مطالعه نیز همکاری داشته، در مصاحبه با یک نشریه مطبوعاتی، می‌گوید: «ما از اینکه قادر هستیم ماده‌ی گمشده‌ی جهان را دنبال کرده و آن‌را بیابیم هیجان‌زده هستیم. بنابراین در آینده می‌توانیم همین روش را برای سایر داده‌های انبوه به‌کار بگیریم و در نهایت این معمای هزاران ساله را حل کنیم.» اما باید گفت که مطالعات بیشتری لازم است تا بتوان تایید کرد که یافته‌های جدید واقعاً می‌توانند برای کشف ماده‌ی گمشده به کار گرفته شوند. «اوسولیا کوارچ» فیزیکدان، در این خصوص اظهار داشت: «اگر ما این توده‌ی گمشده را پیدا کنیم، می‌توانیم یکی از بزرگترین رمز و رازهای اخترفیزیک را حل کنیم.»
ارسال نظر
