خود گویی، خود خندی، عجب مرد هنرمندی!

  یک منتقد درباره‌ فلسفه‌ برگزاری جشنواره جام‌جم می‌گوید: به‌رغم برپایی پنج دوره جشنواره، مانیفست جشنواره، تاثیر مطلوبی بر تولیدات گذشته و حال سیما نداشته است. تجربه برپایی پنج جشنواره جهان بین، با دست‌اندرکاران داخلی سیما نه تنها ارج و قرب جشنواره جام جم را بالا نمی برد، بلکه به تعبیر عامیانه، خود گویی، خود خندی، عجب مرد هنرمندی!

هوشنگ صدفی درباره‌ی فلسفه برگزاری جشنواره جام‌جم در تلویزیون، با بیان اینکه نفس برگزاری این جشنواره معنی‌دار است، اظهار کرد: درباره مفهوم جام‌جم یا «جام جهان‌نما»، «جام گیتی‌نما» و «جام عالم‌بین» آمده که جامی بود همهٔ جهان در آن دیده می‌شد. وام گرفتن رسانه ملی از این واژگان برای نام‌گذاری جشنواره، باید در چارچوب این مفهوم باشد اما به دلایلی این اتفاق تاکنون رخ نداده است. البته رئیس پنجمین جشنواره تلویزیونی جام جم بر این باور است، جشنواره همچون ویترینی، بهترین‌های سیما را به مخاطبان معرفی می‌کند.

وی ادامه داد: باید دید معیار سنجش برنامه‌های رسانه ملی چه شاخصی دارد؟ اقبال مخاطبان یا ارزیابی داوران جشنواره؟ چون جشنواره توسط سازمان صداوسیما با همیاری مدیران سیما، برگزار می‌شود نمی‌توان چشم‌انداز خوبی برای کیفی‌سازی برنامه‌ها ترسیم کرد چون کمتر اتفاق می‌افتد مدیران، برنامه‌هایی را ضعیف تشخیص دهند، چون در ساز و کار تولید سیما ساخته‌اند؛ هر چند این جشنواره می‌تواند محک خوبی برای توانایی یا ناکارآمدی مدیران داخلی رسانه ملی باشد، لذا سپردن کمیسیون‌های تخصصی، هیأت داوران یا نظارت جشنواره به متولیان رسانه ملی، کیفیت جشنواره را کاهش می‌دهد.

صدفی با بیان اینکه هزینه و فایده جشنواره، نقش تعیین‌کننده‌ای در انتخاب آثار برتر و شاخص‌سازی برای تولید سیما دارد، گفت: به‌رغم برپایی پنج دوره جشنواره جام‌جم، مانیفست جشنواره، تأثیر مطلوبی بر تولیدات گذشته و حال سیما نداشته است؛ بنابراین سپردن هیأت انتخاب، داوری و کمیسیون‌های تخصصی به افراد اهل فن خارج از صداوسیما و با مدیریت کلان رسانه ملی، امری اجنتاب ناپذیر در برگزاری جشنواره‌های آتی است در چنین شرایطی می‌توان گفت، آیا ماست سیما ترش است یا شیرین!

این منتقد با اعتقاد بر اینکه حضور برخی از مدیران سیما در کسوت ریاست کمیسیون تخصصی، ماهیت حرفه‌ای بودن جشنواره را مورد تردید قرار می‌دهد، توضیح داد: هر چند کسی منکر انتقال تجربه مدیران پیشکسوت به جوانان خلاق رسانه نیست اما ویترین‌سازی در صداوسیما، مستلزم طراحی تولید نمونه موفق با مشارکت برنامه‌سازان خارجی سازمان است. پس می‌توان قبل از بر پایی جشنواره، فراخوانی داد و از افراد خلاق برای ساخت برنامه‌های کوتاه با قالب‌های مرسوم رسانه ملی دعوت کرد و پس از بررسی طرح‌ها، چند نمونه برنامه موفق را دست چین کرد و در جشنواره به همراه تولیدات سیما مورد سنجش قرار داد.

صدفی در عین حال با اشاره به اینکه واگذاری جشنواره به سمن‌های فرهنگی با حضور افراد صاحب سبک خارج از چارچوب مدیریتی سیما، تحول خوبی را در این رسانه رقم می‌زند، مطرح کرد: یک بار در سطح کوچک استانی این پیشنهاد را تجربه کنید شاید روش خوبی برای محک زدن تولیدات باشد. تجربه برپایی پنج جشنواره جهان بین، با دست‌اندرکاران داخلی سیما نه تنها ارج و قرب جشنواره جام جم را بالا نمی‌برد، بلکه به تعبیر عامیانه، خود گویی، خود خندی، عجب مرد هنرمندی!

این منتقد در پایان با بیان اینکه قد و قواره رسانه ملی باید در حد رسانه‌های کشورهای همسایه یا فراتر در حد کشورهای اروپایی ارتقا یابد، اظهار کرد: در غیر این صورت، تولید محتوای ضعیف با ویترین نه چندان جذاب در شبکه‌های ۱۷ گانه نه تنها کمکی به اشاعه فرهنگ نمی‌کند، بلکه رسانه ملی را از مبارزه شبیخون فرهنگی جا می‌گذارد. به تعبیری اگر جام‌جم، نگرش جام عالم بین داشته باشد چه نیازی به جشنواره‌های رنگارنگ تلویزیونی دارد. به تعبیر حافظ شیرین سخن: دلی که غیب‌نمای است و جام جم دارد ز خاتمی که دمی گم شود چه غم دارد.