سه شکست سنگین ترامپ در دو روز

  دولت ترامپ در هفته ای که گذشت سه شکست سنگین را در دو روز تجربه کرد که هر یک از آنها برای تباهی آینده سیاسی او کافی است.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی تدبیر و امید؛ترامپ از ماه ژوئن که نخستین دور مذاکرات خود را با 'کیم جونگ اون' رهبر کره شمالی انجام داد، همواره نسبت به این رویداد پیروزمندانه صحبت می کرد و در شرایطی که روشن بود کره شمالی خواستار برچیدن تحریم های هسته ای به خصوص تحریم های شورای امنیت است، ترامپ و همراهان بی تجربه او اصرار کردند که دور دوم این دیدار در سال جدید میلادی انجام شود.

رئیس جمهوری بساز و بفروش آمریکا که پیشتر از احتمال دعوت کیم به واشنگتن صحبت می کرد، موفق شد دور دوم دیدار خود با رهبر جوان کره شمالی را در ویتنام که روزگاری محل شکست سربازان آمریکایی بود، هماهنگ کند.

ترامپ از هفته ها پیش از این دیدار نسبت به آن فضا سازی و حتی در ساعات منتهی به میز مذاکره با کیم هم تلاش کرد آن را مهم و سازنده توصیف کند اما به ناگاه در روز پنجشنبه همه چیز تغییر کرد.

کره شمالی نپذیرفت که یکجانبه همه سلاح های هسته ای خود را نابود کند و ترامپ هم نتوانست تنها سلاح خود یعنی تحریم را بر زمین بگذارد. مذاکرات با شکست مواجه شد.

مذاکراتی که منتقدان تنها نتیجه آن را بی اعتباری آمریکا در جهان در مقابل اعتبار بخشی به کره شمالی می دانستند.

فضای شکست این مذاکرات به سرعت در میان آنانی که تلاش زیادی برای تدوین توافق هسته ای با جمهوری اسلامی ایران کرده بودند، پیچید و آنان در یادداشت های مختلفی به سرزنش ترامپ در خروج از این توافق بین المللی پرداختند.

به نوشته ایرنا؛'جو بایدن' معاون اول باراک اوباما رییس جمهوری سابق آمریکا ضمن استقبال از اینکه ترامپ از توافق با کره شمالی دور شد، گفت مشکل این است که رئیس جمهوری همه مسایل اعم از دیپلماسی و تدارکات آن را همچون معامله املاک و مستغلات می بیند.

او ابراز امیدواری کرد این نشست به ترامپ درس های زیادی بدهد.

'میچ مک کانل' رهبر اکثریت جمهوریخواهان در سنای آمریکا نیز در توجیه این شکست گفت: رئیس جمهوری هزاران مایل رفت تا عزم خود را برای حل این مساله نشان دهد.

'ریچارد نفیو' دیپلمات پیشین آمریکایی این مساله را خطاب به ترامپ تایید کرد که اگر خودت، وزیر خارجه، مشاور امنیت ملی و نماینده ویژه در مذاکرات همه از یک نت موسیقی آواز نخوانید، آماده نشستن برای مذاکره نیستید.

گذشته از اظهار نظرهای سیاسی که شمار آنها بیش از آن است که بتوان در این مجال به آنها اشاره کرد، نظر 'ریچاد هاس' رئیس اندیشکده روابط خارجی قابل تامل است که گفت: اگر ایالات متحده به خلع سلاح کامل هسته ای کره شمالی اصرار دارد باید بداند که آنها موافقت نخواهند کرد.

وی افزود: کره شمالی تجهیزات هسته ای را برای امنیت خود ضروری می داند. آمریکا به پذیرش حداقل ها متمایل شود تا به توافق برسند اما کره شمالی در هر صورت سلاح اتمی یا موشک های بالستیک خود را حفظ خواهد کرد.

از سوی دیگر معمار توافق هسته ای ایران هم نسبت به این شکست واکنش نشان داد و در یادداشت توئیتری خود به سرزنش دونالد ترامپ پرداخت که بدون هیچ بهانه ای از برجام خارج و مردم ایران را تحت فشار ظالمانه اقتصادی قرار داد.

'محمد جواد ظریف' که پیش از این هم گفته بود که توافق تنها گرفتن چند تا عکس نیست، بار دیگر نوشت: ترامپ باید اکنون متوجه شده باشد که نمایش های پر سر و صدا، عکس گرفتن ها و تغییر مواضع ناگهانی با دیپلماسی جدی متفاوت است.

وی ادامه داد: ما 10 سال زورآزمایی و علاوه بر آن دو سال - به معنای واقعی کلمه هزاران ساعت - برای تک تک کلمات 150 صفحه توافق برجام مذاکره کردیم. شما هرگز توافقی بهتر از آن بدست نخواهید آورد.

** بحران کوهن

در بحبوحه پروپاگاندای ترامپ برای افتخار آفرینی در عرصه سیاست خارجی که منتظر بود در هانوی به آن دست یابد، تیتر رسانه های جهان از واشنگتن نوشته شد.

'مایکل کوهن' به کمیته نظارت و اصلاحات مجلس نمایندگان برای ادای شهادت فراخوانده شد. او اظهاراتی را مطرح کرد که شاید کمتر کسی به خصوص ترامپ و کاخ سفید نشینان منتظر آن بودند.

وکیل شخصی و پیشین ترامپ با اعتراف به اینکه پیش از این درباره رئیس جمهوری آمریکا به کنگره دروغ گفته است، ترامپ را نژادپرست، شارلاتان و متقلب توصیف کرد و برای تک تک این موارد اسنادی همچون پرداخت حق سکوت به بازیگر زن فیلم های مستهجن، پنهان کردن درآمدها برای فرار مالیاتی، اهانت به جامعه سیاه پوستان، پروژه برج مسکو، اطلاع از ارتباطات 'راجر استون' مشاور تبلیغاتی ستاد انتخاباتی وی با 'جولیان آسانژ' و انتشار هزاران صفحه ایمیل 'هیلاری کلینتون' در ویکی لیکس ارائه کرد.

پس از آن، دادستان واشنگتن دی سی، اعضای کمیته برگزاری مراسم تحلیف دونالد ترامپ را احضار کرد. دادستان تلاش می کند به اسنادی از این کمیته، درباره منابع تامین مالی برگزاری مراسم تحلیف ترامپ و شیوه هزینه شدن این منابع، دست پیدا کند.

اگرچه این سومین باری است که نهادهای قضایی آمریکا، اعضای این کمیته را احضار می کنند اما دادستان واشنگتن تلاش می کند دریابد آیا در جمع آوری و هزینه کردن این پول ها، تخلفاتی رخ داده است یا نه.

از سوی دیگر 'کوین مک کارتی' رهبر اقلیت جمهوریخواه مجلس نمایندگان این اقدام را تلاشی روشن، برای استیضاح رئیس جمهوری دانست و آن را کاملا سیاسی نشان داد.

ترامپ هم که درگیر شکست هانوی بود در یادداشت توئیتری دیرهنگامی نوشت: مایکل کوهن یکی از چندین وکیل من بوده است (متاسفانه). وی به علت دروغ گویی و کلاهبرداری توسط دادگاه عالی ایالتی از وکالت منع شده است.

ترامپ اقدام کوهن را دروغ گویی برای کاهش مجازات زندان دانست که از مشاوره های وکیل هیلاری کلینتون دروغ گو و فریبکار استفاده می کند.

خیلی از ناظران سیاسی آمریکا، این اقدام دمکرات ها را گامی برای حرکت در مسیر استیضاح ترامپ می دانند اما 'نانسی پلوسی' رئیس مجلس نمایندگان با کم اهمیت جلوه دادن این شهادت، سعی کرد موضوع استیضاح را کم رنگ جلوه دهد.

نمایندگانی همچون 'ایلهان عمر' و 'رشیده طالب' که پیش از این هم طرح استیضاح رئیس جمهوری را مطرح کرده بودند، کمی با احتیاط نسبت به آن اظهار نظر کردند به گونه ای که ایلهان عمر ضمن تایید اینکه به دنبال استیضاح ترامپ هستند اما نسبت به جایگزین وی یعنی مایک پنس ابزار نگرانی کرد.

او در گفت وگویی اظهار کرد: معتقدم که استیضاح، اجتناب ناپذیر است اما یک موضوع وحشتناک این است که پنس یک ایدئولوگ است و ایدئولوژی ای که او در اختیار دارد، برای من و موکلانم ترسناک است.

این نماینده مسلمان آفریقایی تبار ادامه داد: ما به استیضاح کامل و اخراج رئیس جمهوری از کاخ سفید اصرار نداشتیم. ملت ها همیشه با دیکتاتورها مبارزه و آنها را سرنگون می کنند؛ ترامپ هم علایم دیکتاتور را دارد.

این اظهار نظر و عدم توجه مقامات ارشد دمکرات نسبت به اظهارات کوهن می تواند نشانی از آن باشد که آنها هم منتظر نتایج تحقیقات 'رابرت مولر' بازپرس ویژه انتخابات 2016 هستند و هم اینکه با برانگیختن افکار عمومی علیه ترامپ، می خواهند در انتخابات ریاست جمهوری 2020 او را با رای مردم اخراج کنند که در این صورت از جایگزین خطرناکتر او یعنی مایک پنس هم در امان خواهند ماند.

** شکست در شورای امنیت

آمریکا که با گذشت دو ماه هنوز نتوانسته اقدام قابل توجهی را در ونزوئلا به منظور تغییر رژیم انجام دهد، تکاپوی خود را برای سوءاستفاده از فضای سازمان ملل متحد شدت بخشید.

آنها که پیش از این هم در دوره ای که 'نیکی هیلی' سفیر مستعفی آمریکا در سازمان ملل متحد حضور داشت، مساله داخلی ونزوئلا را به شورای امنیت کشاندند، بار دیگر در روزهای سه شنبه و پنجشنبه خواستار تشکیل جلسه درباره این کشور شدند.

این در حالیست که 'خورخه آرائاسا' وزیر خارجه ونزوئلا برای مدت سه هفته در نیویورک به سر می برد و کوشید تا با برقرار ارتباط با نمایندگان کشورها و همچنین گفت وگو با خبرنگاران ماهیت اصلی رفتار آمریکا را نشان دهد، گروهی را تشکیل دادند که هدف آنها حمایت از قوانین بین الملل و منشور ملل متحد به خصوص اصل عدم دخالت در امور داخلی کشورها بود.

او دوبار در شورای امنیت حضور یافت و با ارائه اسناد، کودتای آمریکایی را افشا و به فضاسازی های آمریکا در قبال آنچه کمک های انسان دوستانه نامیده می شود، پاسخ داد.

آمریکا اما به دنبال گرفتن مشروعیت بین المللی برای این کودتا بود، از این رو با موضوع کلی کمک های انسان دوستانه قطعنامه ای علیه دولت 'نیکلاس مادورو' و حمایت از 'خوان گوایدو' ارائه داد.

برای این نشست هم 'الیوت آبرامز' نماینده ویژه آمریکا در امور ونزوئلا حضور یافت اما همانگونه که پیش از این هم اعلام شده بود، روسیه و چین با این اقدام آمریکا به شدت مخالف بودند و هرگز اجازه نمی دادند قطعنامه ای تصویب شود که بخواهد کودتا را به رسمیت بشناسد.

با طرح قطعنامه پیشنهادی آمریکا در شورای امنیت، روسیه و چین آن را وتو کردند و آفریقای جنوبی هم به آن رای منفی داد.

سفیر ونزوئلا در سازمان ملل متحد هم پس از این نشست در جمع خبرنگاران حاضر شد و اروپایی هایی که همسو با آمریکا علیه کشورشان فعالیت می کنند را به تلاش برای احیای استعمارگری متهم کرد.

'ساموئل مونکادا' در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه اگر گوایدو به کشور بازگردد چه در انتظارش خواهد بود، گفت: دستگاه های قضایی باید درباره او اظهار نظر یا تصمیم بگیرند.

این اظهار نظر از این جهت اهمیت داشت که یک روز پیش از آن، مایک پنس معاون اول ترامپ در کلمبیا با گوایدو دیدار داشت اما ظاهرا پاشنه در آنگونه که آمریکایی ها انتظارش را دارند نچرخیده و اکنون سفیر ونزوئلا مقتدرانه گوایدو را در مواجهه با مقامات عالی قضایی کشورش می بیند.

هر سه این رویدادها در مدت دو روز رخ داد که ناشی از نتایج تندروی در فضای بین المللی است که دیگر آمریکا بازیکن برتر آن محسوب نمی شود.