روزنامه واشنگتن پست در گزارشی نوشت: 'دونالد ترامپ' با خروج از 'پیمان موشک های هسته ای میان برد'، اروپا را در مقابل تهدید هسته ای روسیه آسیب پذیر کرد و بهتر است آمریکا و روسیه مقابل تهدید مشترک چین با یکدیگر متحد شوند.
روزنامه واشنگتن پست در گزارشی نوشت: 'دونالد ترامپ' با خروج از 'پیمان موشک های هسته ای میان برد'، اروپا را در مقابل تهدید هسته ای روسیه آسیب پذیر کرد و بهتر است آمریکا و روسیه مقابل تهدید مشترک چین با یکدیگر متحد شوند.در گزارش روزنامه واشنگتن پست که به قلم 'ویکتوریا نولاند' رئیس مرکز امنیت آمریکای جدید و معاون اسبق وزیر امور خارجه آمریکا در امور اروپا و ارواسیا نوشته شده، آمده است: دولت ترامپ با خروج از پیمان موشک هسته ای میان برد (آی ان اف) مصوب سال 1987، تمام تاسیسات نظامی آمریکا در اروپا و تاسیسات متحدان آمریکا در 'ناتو' را در مقابل تهدیدهای هسته ای روسیه آسیب پذیر کرده است. این تهدید حداقل تا زمانی که آمریکا سیستم های بازدارنده اش را نساخته و مستقر نکرده است، تداوم خواهد داشت.
آمریکا بهتر بود به جای پاره کردن آن توافق، از استراتژی دهه 80 'رونالد ریگان' که طرف آمریکایی امضا کننده پیمان بود الگو می گرفت.
بهتر بود آمریکا در طول مذاکرات زمان می خرید تا در این مدت زمان، سلاح های متقابل خود را بسازد و آنها را در اروپا نصب کند و توأمان به مسکو توافقی را پیشنهاد بدهد که نیازهای امنیتی مشترک هر دو طرف را پوشش بدهد. این تهدید مشترک، تهدید موشکی چین است که خارج از پیش بینی های 'ای ان اف' است.
در اوائل دهه 80 میلادی اروپا از طرح ریگان برای استقرار موشک های میانبرد 'پرشینگ 2'(Pershing II) در خاک این قاره با هدف مقابله با تهدیدهای شوروی موافقت کرد.
20 سال بعد، 'ولادیمیر پوتین' طغیانگر، فکر دیگری بر سرش زد.
پوتین، 'جورج بوش' را ترغیب کرد که در پیمان 'ای ان اف' تجدید نظر کند. استدلال پوتین این بود که روسیه در معرض تهدید سلاح های متعارف آمریکا و دلاوری های هسته ای چین، ایران، کره شمالی و هند قرار گرفته است.
پوتین در ژوئن 2013 گلایه کرد، 'تمام همسایگان ما دارند سلاحهای هسته ای میانبرد می سازند'.
مسکو خود در آن هنگام داشت موشک های '9M729' تولید می کرد که یک مدل موشک کروز قابل تبدیل شدن به توانمندی هسته ای است و قابلیت آن را دارد که ورشو، پاریس و یا برلین را به مدت پنج سال تهدید کند.
ترامپ از روزی که سر کار آمد با پوتین در مورد محدودیت های 'آی ان اف' هم عقیده بود.
در حالیکه در تمام این مدت، پکن مشغول ساخت موشکهای میانبرد خود بود و داشت موشکهایی را می ساخت تا همه پایگاههای آمریکا و متحدانش را در آسیا در معرض تهدید قرار بدهد.
البته بدیهی است که همین حالا، آمریکا از حیث توانمندی موشکهای متعارف از قدرت بلامنازع برخوردار است و می تواند همه تهدیدهای هسته ای چین را با یک ضد حمله گسترده و با موشکهای دوربرد دفع کند و پکن را کنترل نماید.
واشنگتن افزون بر محدودیتهای 'آی ان اف' می تواند از همسایگان چین تقاضا کند که موشک های دوربرد و موشک های هسته ای کوتاه برد مستقر در زمین آمریکا را میزبانی کنند. آنگاه ظرفیت انعطاف پذیری و قابل اعتماد بودن موشکی آمریکا دوچندان خواهد شد.
دولت ترامپ فکر می کند که مرگ پیمان 'آی ان اف' یک بازی برد - برد است. چون این مسکو است که بابت نقض پیمان مورد عتاب قرار می گیرد و آمریکا هم آزادانه سلاحهای هسته ای میانبرد می سازد تا جلوی چین را بگیرد.
خوب اروپا چه؟
روسیه 10 سال زودتر از ما شروع کرد موشک های کوتاه برد و میانبرد بسازد و نصب کند. حالا که 'آی ان اف' مرده است؛ روسیه با اعتماد به نفس و با مشروعیت به این سلاحها متکی می شود و آزادانه آنها را نصب می کند و هر درگیری که در اروپا رخ بدهد، تهدید به استفاده از آنها می کند.
مدافعان دولت ترامپ می گویند که آمریکا در زمینه سلاحهای متعارف بر روسیه برتری دارد و این قابلیت به همراه قدرت هسته ای هوایی و دریایی ناتو می تواند مسکو را برای چند سال آینده از بکار بردن موشکهای میانبرد باز بدارد.
ضمن آنکه امریکا دارد سلاح های هسته ای جدید کوتاه برد می سازد و موشکهای دفاعی بیشتری را نصب می کند تا هرگونه تهدیدی از جانب کرملین را دفع نماید.
خوب حالا اگر روسیه بخواهد به کشورهای حوزه بالتیک و یا لهستان حمله کند و توانایی یک تهدید کوچک هسته ای علیه برلین؛ ورشو و پاریس را هم داشته باشد؛ کار ناتو برای دفع حمله مسکو سخت تر خواهد بود.
امکان دارد روسیه قمار برد و باخت کند و پیش خود چنین تصور کند اگر بخواهد دست به یک چنین حمله ای بزند، آنگاه بعید به نظر می رسد آمریکا و ناتو که هیچ محدودیتی در آپشن (گزینه) های یک ضد حمله هسته ای محدود ندارند، در صدد آن برآیند با یک حمله هسته ای عظیم پاسخ مسکو را بدهند.
بهتر این است که آمریکا در این قضیه زورآزمایی دیپلماتیک کند و در یک فرصت زمانی مشخص ذهن روسیه را از مشغول شدن به کار نصب موشکهای هسته ای میانبرد در اروپا خارج کند و به جای آن در فکر یک معامله بزرگ با روسیه بر سر بازداشتن چین باشد.
بهتر است به جای فسخ آی ان اف' در این پیمان تجدید نظر شود تا این توافق فقط در سرزمین پهناور غرب 'کوهستان اورال' کاربرد داشته باشد. روسیه مجاز خواهد بود موشک های '9M729' را فراتر از برد موشکهای متحدان اروپایی و آسیایی ما نصب کند منتها با یک نظارت کاملا دقیق و هشیارانه انسانی و تکنیکی.
آمریکا هم به نوبه خود موشکهای هسته ای میانبرد مستقر در زمین را در خاک ناتو نصب نخواهد کرد. بلکه؛ آمریکا به روسیه اجازه خواهد داد که او هم از سیستم های نصب شده ما برای بازدارندگی چین بازرسی کند.
مذاکره بر سر راستی آزمایی، کار سختی است منتها این فرصت را به روسیه خواهد داد تا ثابت کند که سیستم های موشک های هسته ای اش تهدیدی علیه اروپا نیست و به او فرصت بدهد به ما بپیوندد و هر دو با هم به دفع تهدیدهای مشترک در جاهای دیگر بپردازیم.
اگر مسکو این پیشنهاد را قبول نکند، خطر آن به مراتب کمتر از خطری است که امروز ما با آن مواجهیم.
آمریکا با وقت کشی می تواند قدرت بازدارندگی خود را ارتقاء بدهد و سیستم های دفاعی و تهاجمی را در کشورهای متحد نصب کند و از این طریق، کرملین و شاید پکن را وادار به آمدن به پای میز مذاکره کند.
ارسال نظر
