راننده زن رالی: می‌گفتند فرق پدال گاز و ترمز را می‌دانی؟

 میترا فلاحی پور قهرمان مسابقات متعدد رالی در استان یزد و مسابقات کشوری یکی از آن ورزشکارانی است که علاوه بر شکستن تصورات سنتی درباره رانندگی زنان، این باور را در میان زنان ایجاد کرده که می‌توان در مسابقات رانندگی و رالی به رقابت برابر پرداخت.

 شاید فکر کنید دوره این تصورات سنتی که زنان رانندگان خوبی نمی‌شوند گذشته باشد، اما زنان هنوز با واکنش‌های منفی متعددی در سطح شهر مواجه می‌شوند که افرادی از جامعه، رانندگی یا سطح مهارت‌های آنها را زیر سوال می‌برند. واکنش‌های نادرستی که حتی برای زنان فعال و شرکت‌کننده در مسابقات رالی نیز وجود دارد. میترا فلاحی پور قهرمان مسابقات متعدد رالی در استان یزد و مسابقات کشوری یکی از آن ورزشکارانی است که علاوه بر شکستن این تصورات سنتی، این باور را در میان زنان ایجاد کرده که می‌توان در مسابقات رانندگی و رالی به رقابت برابر پرداخت. فلاحی‌پور به عنوان یک زن موفق، طی ۴ سال توانسته علاوه بر کسب رتبه‌های برتر استانی در استان یزد، در مسابقات کشوری هم حایز رتبه‌های برتر شود. او می‌گوید:« اولین باری که گفتم می‌خواهم در مسابقات رالی شرکت کنم، به اولین کسانی که گفتم، با تمسخر گفتند که جای پدال‌های گاز و ترمز را می‌دانی یا نه. متاسفانه این تصورات منفی وجود دارد اما به هرحال انقدر در این رشته زنان پیشرفت کرده‌اند که قرار است تیم ملی تشکیل بدهند.

مشروح مصاحبه خبرآنلاین با فلاحی پور را در ادامه بخوانید؛

شما به عنوان یک زن در مسابقات ورزشی رالی قهرمان شدید، از خودتان بگویید و از چه زمانی به این مسابقات علاقه‌مند شدید؟

میترا فلاحی‌پور هستم. رشته ورزشی که درحال حاضر به آن مشغول هستم رالی است. به صورت حرفه‌ای از تابستان سال 95 فعالیتم را شروع کردم و در چند مسابقه‌ی کشوری شرکت کردم و مقامی کسب نکردم و این باعث شد همه بگویند که نتیجه‌ای نمی‌گیری و باید بیخیال بشوی اما من ادامه دادم و توانستم در اسفند ماه سال 95 در البرز اولین مقامم را کسب کنم. سال گذشته در چند مسابقه‌ی کشوری شرکت کردم، مسابقاتی که در تهران، گلستان، کرمان و اهواز برگزار شد و توانستم نایب قهرمان بشوم و در سال گذشته که در البرز هم مجدد مقام دوم کسب کردم در اصفهان مقام دوم و سوم در آذربایجان مقام اول و در یزد مقام دوم را کسب کردم در سال 97 نیز در مسابقاتی که در 6 راند برگزار شد، مقام دوم کشوری و 4 مقام چهارم کشوری و یک مقام اولی استانی در استان را کسب کردم.

سبکی که در حال حاضر انجام می‌دهم حرکت در مسیرهای مارپیچ است که به صورت تک نفره و با توجه به مهارت‌های فردی برگزار می‌شود و موفقیت در آن بستگی به کیفیت مانور، خوب بودن دست فرمان و عکس‌العمل سریع دارد. باید مسیری که از قبل تعیین شده است و با موانع کله قندی و به صورت غیرقابل پیش‌بینی طراحی شده است با سرعت مناسب و کمترین خطا طی شود. هربار در مسابقات آیتم‌های جدیدی که متناسب با محیط و فضای در نظر گرفته شده تعیین می‌شوند.

در این مسابقات فقط خانم‌ها شرکت می‌کنند؟ یا برای آقایان هم در نظر گرفته شده است؟

مسابقات در پنج کلاس برگزار می‌شود و آقایان نیز شرکت می‌کنند. کلاس‌ها بر اساس حجم موتور است. خانم‌ها در دو کلاس منفی 1500 و مثبت 1500 سی‌سی که برای آقایان نیز به همین صورت است که البته کلاسی نیز هست که در ایران هنوز برای خانم‌ها انجام نمی‌شود. به این صورت است که با هر ماشینی فارغ از حجم موتور می‌توان در آن شرکت کرد.

با توجه به این که در فرهنگ ایران خیلی‌ها مساله رانندگی زنان را به چالش می‌کشند و دیدگاه عمومی نسبت به رانندگی خانم‌ها مثبت نیست، چطوراین رشته را انتخاب کردید و در آن موفق شدید؟

به خاطر هیجانی که دارد و این که مسابقات باعث شد که من مهارت‌های فردی خودم را بالا ببرم و خیلی موفق بشوم. تا دو سه سال پیش هنوز از رانندگی ترس داشتم ولی توانستم به آن غلبه کنم و جز رشته‌های ورزشی شد که توانستم در آن مقام کشوری داشته باشم. این که خانم‌ها نمی‌توانند رانندگی کنند یا از پس این کار برنمی‌آیند، یک دیدگاه قدیمی است و به زن‌ها به عنوان یک جنس ضعیف نگاه می‌کردند و به آن‌ها تلقین می‌کردند که نمی‌توانند و از پس این کار بر نمی‌آیند در حالی که الان خانم‌ها در خیلی از رشته‌ها پا به پای آقایان و حتی در بعضی موارد بالاتر و بهتر فعالیت می‌کنند و موفق شده‌اند.

چه واکنشی از سمت مردهای خانواده و همکاران یا رقیب‌های مرد دریافت کرده‌اید؟ واکنش منفی هم وجود داشت؟

هم واکنش‌های منفی و هم واکنش‌های مثبت دریافت کردم و این اتفاق برای خانم‌های زیادی افتاده است. درک این مساله برای اطرافیان مقداری سخت است که یک خانم در چنین رشته‌ای فعالیت داشته باشد. چرا که همانطور که گفتید، نگاه‌شان به زن‌ها مانند یک جنس ضعیف است. ولی توانستم روی حرفم بایستم و به موفقیت که نهایت خواسته‌ام بود برسم و چون کاری را که شروع می‌کنم دوست دارم به بهترین نتیجه برسم.

بیشتر این واکنش‌های منفی چگونه بود؟

اولین باری که گفتم می‌خواهم در مسابقات رالی شرکت کنم، به اولین کسانی که گفتم، با تمسخر گفتند که جای پدال‌های گاز و ترمز را می‌دانی یا نه. این‌ها زیاد پیش آمده چون نمی‌دانند خانم‌ها می‌توانند در رشته‌های مختلف به موفقیت دست پیدا کنند یا در این رشته‌ی ورزشی شرکت کند. اما به هرحال انقدر در این رشته خانم‌ها پیشرفت کرده‌اند که قرار است تیم ملی تشکیل بدهند و بتوانیم در خارج از کشور هم این رشته را ادامه بدهیم.

با وجود تمام این فشارها توانستید به موفقیت‌های زیادی دست پیدا کنید. بقیه‌ی خانم‌ها را هم برای این موضوع و شرکت در این نوع مسابقات تشویق می‌کنید؟ یا به سنت شکنی؟

خانم‌ها را تشویق می‌کنم که جرات شرکت در این مسابقات را پیدا کنند و بتوانند با آقایان در هر زمینه‌ای رقابت کنند و خودشان را نشان بدهند و در هر کاری که می‌خواهند انجام بدهند خودشان را دست کم نگیرند. مطمئن باشند که با نتیجه‌ای که من و خانم‌های دیگر گرفته‌اند، به موفقیت‌های خیلی خوبی می‌رسند.

به عنوان یک ورزشکار خانم، چه هدف و آینده‌ای برای خودتان در نظر دارید؟

مهم‌ترین هدفی که مد نظرم است که تا الان هم تا حد زیادی به آن دست پیدا کرده‌ام بالا بردن مهارت و سریع شدن عکس‌العمل‌هایم و مهارت فکری است. تصمیم دارم در مسابقات خارج از کشور شرکت کنم. و مهم‌ترین هدفم هم آموزش به بانوان سرزمینم است تا مهارتشان را بالا ببرند و تجربیاتم را در اختیارشان قرار بدهم.