مشروح بیانیه هیات داوران جشنواره‌ی فیلم فجر

 اعضای هیات داوران جشنواره‌ی فیلم فجر در بیانیه‌ای اعلام کردند که داوری دو سو دارد، یکی سو آنچه داوری می‌شود و سوی دیگر خود داوران که با انتخاب‌های خود، خویشتن را در معرض قضاوت دیگران قرار می‌دهند. امیدواریم داوری ما، در انطباق نسبی با خرد و وجدان جامعه هنری و هنردوست باشد.»

به گزارش ایسنا، پوران درخشنده، ریما رامین فر، محمد احسانی، محمدعلی باشه آهنگر، محمد بزرگ نیا، مهرزاد دانش و محمود کلاری هیات داوران سی‌و هفتمین دوره‌ی جشنواره‌ی فیلم فجر بودند که مهرزاد دانش به نمایندگی از اعضای هیات داوران بیانیه داوران را قرائت کرد.

متن کامل بیانیه هیات داوران سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر به شرح زیر است؛

۱. رشد چشمگیر فنی و صنعتی در سینمای ایران، یکی از بارزترین نمودهای جشنواره امسال است، آن‌سان که انتخاب برترین‌ها از میان گزینه‌های متعدد، فرایندی دشوار و بحث‌برانگیز و البته خرسندی بخش برای هیات داوران بود.

۲. تنوع گونه‌ها و لحن‌ها و سبک‌های مختلف سینمایی، ویژگی دیگر فیلم‌های جشنواره امسال است. توجه سینماگران به ژانرهای مختلف جنگی، کمدی، پلیسی، فانتزی، تخیلی، ملودرام، نوار، تریلر، معمایی و نیز لحن‌های اجتماعی، خانوادگی و شاعرانه، غنای موضوعی فیلم‌های امسال و فاصله‌شان را از قالب‌های یکسان دوران گذشته نوید می‌دهد.

۳. مدت‌های مدید است که قاب سینمای ایران، به دلایل مختلف، گرفتار فضاهای محدود و بسته و عمدتاً آپارتمانی معطوف به مشاجره‌های خانوادگی شده است. باعث خوشنودی است که عوامل فیلم‌های امسال، این قاب محدود را شکستند و دوربین خود را به محیط‌های باز معابر و خیابان‌ها و جاده‌ها و دشت‌ها و شهرهای مخلتف کشور بردند تا گستره‌های وسیع و پس‌زمینه‌های عریض و تنوع چشم‌اندازها، قابی در خور نام و هویت سینما پیدا کنند.

۴. تاریخ، عرصه دشوار و ناپیدای سینمای ایران است. تلاش سینماگران در جشنواره جاری، برای نقب زدن به لایه‌های زیرین این فضای پرمخاطره و حساسیت‌برانگیز، چه تاریخ جنگ تحمیلی هشت ساله که در برگیرنده حماسه دفاع شهیدان و ایثارگران و آزادگان بی‌ادعا است، و چه تاریخ معاصر صدساله که بحبوحه‌ای از پیروزی‌ها و شکست‌ها و مقاومت‌ها و رادمردی‌ها و پهلوانی‌ها است، تحسینی در خور می‌طلبد.

۵. موقعیت‌شناسی سینماگران در درک روح زمانه و نیازسنجی‌های روزگار ما، از دیگر نکته‌های پرتامل جشنواره امسال است. چه آن سینماگری که گوهر ناب آرامش و مسالمت را در فضای عصبیت‌زده کنونی می‌جوید و چه آن دیگری که با یادآوری تهدیدهای گذشته و حال جزم‌اندیشان پیرامونی، بر دفاع از پیکره وحدت ملی تاکید می‌کند.

۶. فیلمنامه، همچنان چشم اسفندیار سینمای ما است. انسجام روایی، آغازبندی و پایان‌بخشی منطقی، ضرباهنگ روایت، توجه به عمق و باورپذیر بودن انگیزه‌های رفتاری و موقعیتی شخصیت‌ها، و حل شدن ایده و درونمایه در تاروپود دراماتیک داستان بایسته‌های کمتر دیده‌شده این عرصه است.

۷. جشنواره امسال نشان داد که سینمای ایران، بضاعتی در خور دارد و در نگاهی واقع‌بینانه و نه کمال‌گرایانه و خیالی، درصدآثار برترش به دیگر آثار، چیزی کم از درصد آثار برتر جشنواره‌های معتبر جهانی ندارد. این ظرفیت را پاس بداریم و با افراط و تفریط‌های بی‌جا در حسن‌جویی زیاده از حد و عیب‌جویی گشاده از وسعت، تضییعش نکنیم.

۸. نزد هیات داوران، جز سنجه‌های سینمایی، معیار دیگری برای ارزیابی فیلم‌ها ملاک نبود. تقسیم‌بندی‌های جعلی و نادرستی که در برخی محافل عمدتاً موج‌سوار و جناحی برای فیلم‌ها و سینماگران مطرح می‌شود. جز ایجاد انشقاق برای سینمای کشور، کارکرد دیگری ندارد. همه سینماگران کشور، فرزندان این خاک و دیارند و هر فیلمی که طبق قوانین جاری، به بخش مسابقه راه یافته است، اثری مجاز و محترم است و سهمی برابر با دیرگی برای ارزیابی عادلانه دارد. ساحت داوری، منزه از تاثیرپذیری از سهم‌خواهی‌های محفلی و داد و ستدهای جناحی است.

۹. چه به عنوان نتایج داوری جشنواره در اعلام نام نامزدها و برگزیدگان مطرح می‌شود، برایند و معدل بینش و داشن و شعور و ذائقه و تجربه سینمایی هفت نفر اعضای هیات داوران است. بدیهی است که در صورت داوری دیگران با کم و کیفی متفاوت، رقم خوردن نتایجی دیگر امکان داشت. داوری دو سو دارد، یکی سو آنچه داوری می‌شود و سوی دیگر خود داوران که با انتخاب‌های خود، خویشتن را در معرض قضاوت دیگران قرار می‌دهند. امیدواریم داوری ما، در انطباق نسبی با خرد و وجدان جامعه هنری و هنردوست باشد.»