فیلم تحسین برانگیز و جذاب «شبی که ماه کامل شد» به کارگردانی «نرگس آبیار» را می توان یکی از درخشان ترین آثار آبیار، جشنواره ی سی و هفتم و تاریخ سینمای ایران نامید. فیلمی برگرفته از داستانی حقیقی و واقعی که دارای فیلمنامه ای قوی و کارگردانی کاربلد است.
موضوع فیلم داستان زندگی، عشق و ازدواج یکی از برادران عبدالمالک ریگی است که دستمایه روایت آبیار قرار گرفته؛ در این فیلم و از خلال این عشق و ازدواج، مخاطب با خانواده، و وقایع زندگی خانواده و برادران ریگی در ایران و پاکستان آشنا می شود.
جشنواره سی و هفتم در شرایطی به اواسط خود نزدیک می شود که برخی فیلم ها تحسین بی سابقه ای را برانگیخته اند؛ این در حالی است که برخی دیگر از فیلم ها حرف خاصی برای گفتن نداشته اند.اگرچه جشنواره سی و هفتم از روزهای پیش از آغازش، از بحث تاخیر در رونمایی پوستر تا سیمرغ هایی ساخته شده در دوبی و ... حاشیه ساز و بحث برانگیز شده بود اما مراسم افتتاحیه اش از آن هم داغ تر شد و صحبت های « فاطمه معتمدآریا» در نقد عملکرد بخشی از بدنه سینما و اجرای تک خوانی زن گروه کر در این مراسم، به نقطه ی عطفی برای جنجال های رسانه ای برخی از مطبوعات و جناح ها بدل گشت.
پس از این اتفاقات اما شروع پخش فیلم ها حاشیه ها را به سمت دیگری منحرف ساخت. فیلم ها اما فراتر از انتظار ظاهر شدند و هیجان و شعف اهالی رسانه و سینما را در پی داشتند. اکران فیلم هایی چون «شبی که ماه کامل شد» ساخته «نرگس آبیار»، «ماجرای نیمروز؛ رد خون» اثر «محمد حسین مهدویان»، «متری شش و نیم» ساخته سعید روستایی و غلام رضا تختی ساخته «بهرام توکلی» تا به این جای جشنواره، تشویق ها و انتقادات جدی و محکمی را برانگیخته اند.
**قسم
فیلم قسم جدیدترین و دومین ساخته ی محسن تنابنده در مقام کارگردان، اثری خوش ساخت و مردم پسند است که اگرچه حال و هوایی چون سریال پایتخت دارد و عمده ی داستان و روایت آن در یک اتوبوس می گذرد اما موفق شده تا با بهره گیری از داستان نویسی روان و مخاطب پسنده تنابنده در مقام نویسنده اثر (همچون سریال پایتخت) قصه ای جذاب و مردمی را روایت کند.
داستان فیلم روایت خانواده ای است که برای به جا آوردن رسم قسامه (قسم خوردن در حضور قاضی دادگاه) از گرگان راهی مشهد هستند تا به خونخواهی از جوان از دست داده شان، تقاضای قصاص کنند.
داستانک هایی که به مرور و در دل داستان اصلی مطرح می شوند و گره افکنی و گره گشایی که در زمان مناسب ارائه می شود، به اضافه بهره گیری از مهارت هنرپیشگان کاربلدی چون «مهناز افشار»، «سعید آقاخانی» و «مهران احمدی» به روند قصه گویی و همراه شدن مخاطب در این فیلم کمک شایانی کرده است.
**ماجرای نیم روز؛ رد خون
یکی از بهترین و اثرگذارترین شیوه های روایت در سینمای ایران که به شرط بهره گیری از اصول فنی و سینمایی مساعد می توان از پیش، استقبال و مخاطب گسترده ای را برای آن در نظر داشت، شیوه ارائه داستان با بهره گیری از عناصر حقیقی و تاریخی مستند است. فیلم ماجرای نیم روز؛ رد خون که روی یکی از حساسترین و بحث انگیزترین وقایع تاریخی دهه ی 60 یعنی عملیات مرصاد و منافقین دست گذاشته است مروری دارد بر ضدارزش های داخلی منافقین که در لوای ایدئولوژی ای به نفع خلق، نوعی از بی اخلاقی و توهم را دنبال می کردند.
علاوه بر سوژه و فیلمنامه ی قوی، بازی حرفه ای و جذاب «بهنوش طباطبایی»، «جواد عزتی»، «مصطفی کیایی» و «هادی حجازی فر» نقش مهمی در همراهی مخاطب و اقبال این فیلم دارد.
**شبی که ماه کامل شد
فیلم تحسین برانگیز و جذاب «شبی که ماه کامل شد» به کارگردانی «نرگس آبیار» را می توان یکی از درخشان ترین آثار آبیار، جشنواره ی سی و هفتم و تاریخ سینمای ایران نامید. فیلمی برگرفته از داستانی حقیقی و واقعی که دارای فیلمنامه ای قوی و کارگردانی کاربلد است.
موضوع فیلم داستان زندگی، عشق و ازدواج یکی از برادران عبدالمالک ریگی است که دستمایه روایت آبیار قرار گرفته؛ در این فیلم و از خلال این عشق و ازدواج، مخاطب با خانواده، و وقایع زندگی خانواده و برادران ریگی در ایران و پاکستان آشنا می شود.
فیلم که در بنگلادش، ایران و پاکستان فیلمبرداری شده رنگ و لعاب و تدوینی موفق دارد و قطعا این تنوع جغرافیای و تنوع زبانی و فرهنگی بر اثرگذاری مفاهیمی که کارگردان قصد ارائه ی آن را داشته به شدت اثرگذار بوده است.
«هوتن شکیبا»، «الناز شاکردوست»، «فرشته صدرعرفایی»، «شبنم مقدمی» و «پدرام شریفی» به نوعی بهترین و حرفه ای ترین بازی خود در سال های اخیر را در این فیلم ارائه داده اند.
**روزهای نارنجی
یکی از ساخته ی های ساده و شریف جشنواره امسال را می توان فیلم «روزهای نارنجی» دانست که در روایتی ساده و مختصر حرف خودش را می زند. این فیلم که در ابتدا قرار بود با نام «واسطه» عرضه شود اشاره به زندگی واسطه های کارهای خدماتی دارد.
داستان زندگی زنی که زندگی شخصی و زناشویی و حرفه ای اش به شدت در معرض خطر و در بوته ی آزمایش است اما همچنان به جلو می رود و هیچ چیز متوقفش نمی کند.
«هدیه تهرانی» در روزهای نارنجی نقش اول فیلم را به عنوان زنی میانسال بازی کرده که به خوبی از عهده آن برآمده است. «علی مصفا» و «مهران احمدی» دو بازیگر دیگر و اصلی داستان هستند.
فیلمبرداری در خارج از تهران و در باغ های مرکبات شمال و ارائه ی اطلاعاتی از مشقات زندگی کارگری در مزارع کشاورزی و باغات و مشقات و دردسرهایی که این جنس از کارها دارند یکی از برجسته ترین نکات قابل ذکر فیلم است.
**آشفتگی
جدیدترین ساخته ی «فریدون جیرانی» فیلمی به نام «آشفتگی» است که ادامه ای است بر فیلم «خفگی» و ظاهرا دنباله ای به نام «وابستگی» نیز دارد.
اگرچه این فیلم مانند اولین قسمت این سه گانه یعنی خفگی، سیاه و سفید نیست اما رنگ ها و فضای آن همگی سرد و تیره هستند تا همانطور که مد نظر کارگردان است، حس سردی و ناخوشایندی را منتقل سازند.
بهره گیری از فضایی بین توهم و واقعیت و ارائه ی شیوه و فضاهایی از زندگی که بیشتر از آن که حقیقی باشند فانتزی هستند، به اضافه ی حرکات و ظواهر اغراق آمیز هنرپیشگان را می توان شگردی از جانب جیرانی به منظور بیان کردن عناصر و المان هایی دانست که شاید در حالت معمولی در فیلتر ممیزی و حذف قرار گیرند.
داستان این فیلم هم همانند خفگی اشاره به قتل و خیانت دارد.
**سال دوم دانشکده من
فیلم سال دوم دانشکده ی من به مثابه بازگشت دوباره ی «رسول صدرعاملی» پس از چیزی حدود یک دهه غیبت از سینمای ایران است. او که آخرین بار و در سال 1388 آخرین فیلم خود را ساخته بود، امسال و در جشنواره سی و هفتم در حالی حضور یافته است که فیلمش یادآور نوستالژی های گذشته و سه گانه ی «دختری با کفش های کتانی»، «من ترانه 15 سال دارم» و «دیشب بابات رو دیدم آیدا است».
فیلم داستان دو دختری است که با هم به یک اردوی دانشجویی می روند و بی مبالاتی و اعتیاد یکی از آنان به قرص های آرامبخش مشکلاتی را برای دوست دیگر پیش می آورد و او را درگیر زندگی خودش می کند.
دغدغه ی زندگی دخترانه و حال و هوای آن، یکی از دوست داشتنی ترین نکات کارگردانی صدرعاملی است. اگرچه این فیلم با سه گانه ی قبلی کارگردان تفاوتی عمده دارد اما همچنان دارای ارزش هایی به لحاظ محتوا و بیان شرایط زندگی فردی و اجتماعی دختران در ایران است.
منبع: ایرنا
ارسال نظر
