در اغلب کشورهای جهان سیاست را با وزنه اقتصاد محک می‌زنند و این اقتصاد است که مسیرها را روشن می‌کند اما در ایران اقتصاد با وزنه سیاست محک می‌خورد و نتیجه آن نیز معطل ماندن اقتصاد و عدم توسعه یافتگی و رونق می‌شود.
«سیاستمداران به این سوال پاسخ دهند که چطور نیازی به مذاکره با اقتصاددانان نمی‌بینند و اگر هم مذاکره‌ای صورت می‌گیرد، بهتر است اسامی طرف‌های مذاکره را حداقل برای مراکز دانشگاهی روشن کنند تا معلوم شود طرف‌های مشورت با چه دیدگاهی اعلام موضع می‌کنند که تا این حد صدای مخالفان بلند است.»مهدی تقوی، استاد دانشگاه علامه طباطبایی گفت: مخالفان پیوستن به FATF شخصیت‌های سیاسی هستند که هیچ دلیل اقتصادی را برای تبیین این مخالفت اعلام نمی‌کنند.
این اقتصاددان با انتقاد از این که چرا سیاسیون برای اطلاع از تبعات پیوستن و نپیوستن به اقتصاددان‌ها رجوع نمی‌کنند تا از نتایج کار مطلع شوند، به خبرآنلاین گفت: کنوانسیون‌های بین‌المللی فضا را برای کار و زندگی در نظام بین‌الملل تسهیل می‌کنند. امروز بهتر است سیاستمداران به این سوال پاسخ دهند که چطور نیازی به مذاکره با اقتصاددانان نمی‌بینند و اگر هم مذاکره‌ای صورت می‌گیرد، بهتر است اسامی طرف‌های مذاکره را حداقل برای مراکز دانشگاهی روشن کنند تا معلوم شود طرف‌های مشورت با چه دیدگاهی اعلام موضع می‌کنند که تا این حد صدای مخالفان بلند است.
او ادامه داد: وقتی چندین صدای متفاوت از کشور به گوش می‌رسد، برخی معتقدند تحت هر شرایطی نباید به این دست کنوانسیون‌ها بپیوندیم و برخی نیز بر این اعتقادند که این سرنوشت محتوم ماست که باید طی کنیم اما مساله من اینجا پیوستن یا نپیوستن نیست. مساله اصلی این است که روشن شود اگر هر مسیر را انتخاب کنیم عواقب کار برایمان چه خواهد بود. به عنوان مثال اگر به این کنوانسیون بپیوندیم و از لیست سیاه خارج شویم، مراودات ما با نظام جهانی تسهیل شود و روابط بانکی ما عادی شود، چه اتفاق اقتصادی برای ما رخ می‌دهد. طبیعی است شرایط برای ما بهبود می‌یابد و فضایی برای گره زدن منافع اقتصادی خود به جهان می‌یابیم، کاری که اغلب کشورهای جهان انجام می‌دهند. حالا اگر مسیری عکس را انتخاب کنیم اقتصاد به چه مسیری خواهد رفت.
این استاد دانشگاه در توضیح این مطلب ادامه داد: من به عنوان کسی که ۴۷ سال است معلم اقتصاد هستم، می‌دانم دور ماندن از نظام جهانی چه نتایجی برای یک کشور دارد. طبیعی است که امکان صادرات کالا و خدمات از میان می‌رود، تولید در کشور عمق پیدا نمی‌کند و دسترسی به تکنولوژی مشکل می‌شود اما باید دید در برابر چه چیزی، چه چیز دیگری را از دست می‌دهیم.
او با تاکید بر این که امروز باید وزارتخانه‌های اقتصادی فعال‌تر در این حوزه عمل کنند تا وزارتخانه‌های سیاسی، گفت: در اغلب کشورهای جهان سیاست را با وزنه اقتصاد محک می‌زنند و این اقتصاد است که مسیرها را روشن می‌کند اما در ایران اقتصاد با وزنه سیاست محک می‌خورد و نتیجه آن نیز معطل ماندن اقتصاد و عدم توسعه یافتگی و رونق می‌شود.
وی با اشاره به این که صداهایی که از ایران به گوش می‌رسد، می‌تواند زمینه را برای بحرانی شدن وضعیت فراهم کند، گفت: به هر حال FATF ناظر بر پولشویی برای فعالیت‌های غیر قانونی و غیر انسانی است و طبق اعلام نهادهای بین‌المللی مانند سازمان ملل داعش و القاعده را به عنوان گروه تروریستی می‌شناسند. ایران در این سال‌ها خود در صف اول مبارزه با این گروهک‌های تروریستی است و خود بزرگ‌ترین ضربه‌ها را دیده است. حال چطور می‌شود که با صدای بلند، ایستادن مقابل این کنوانسیون را فریاد می‌زنند؛ در حالی که در عمل ایران بارها نشان داده است که مقابل تروریست‌ها تمام‌قد ایستاده است. وقتی ما در عمل مقابل تروریست‌ها ایستاده‌ایم، چرا باید اثرات منفی ناشی از چند صدایی را به کشور تحمیل کنیم.
او در پاسخ به این سوال که آیا با نپیوستن به این کنوانسیون‌ها ممکن است حتی فروش نفت ما درگیر بحران شود، گفت: هر اتفاقی ممکن است رخ دهد. مذاکرات توسط گروه‌های سیاسی صورت می‌گیرد. آنها نیازی نمی‌بینند اطلاعات دقیق‌تری را به ما اقتصاددانان بدهند تا تحلیل کنیم چه می‌شود و چه باید کرد. در عین حال مخالفان سیاسی این دست کنوانسیون‌ها نیز اتفاقاً خود را بی‌نیاز از مشورت با اقتصاددانان درباره اطلاع از عواقب نپیوستن به آن می‌دانند.
او گفت: به هر حال FATF نه به تحریم‌های آمریکا ارتباط دارد نه به زنده ماندن برحام، بلکه به حضور ایران در عرصه تجارت بین‌الملل ربط پیدا می‌کند. این که ما بعد از لغو تحریم‌های آدم بی‌اعتباری چون ترامپ می‌خواهیم با دنیا مراوده داشته باشیم یا خیر، در موضعمان نسبت به این دست کنوانسیون‌ها مشخص می‌شود.»
ارسال نظر
