در گزارش کافه بازاری‌ها به موضوع جالب دیگری هم اشاره شده و آن این‌که شرکت سامسونگ با داشتن بیشتر از ٤٠درصد بازار گوشی‌های اندرویدی ایران، با اختلاف در صدر شرکت‌های دیگر ایستاده است. بعد از آن هم هوآوی قرار دارد که ٢٢ درصد از بازار گوشی‌های اندروید ایران را در دست دارد.
اپلیکیشن بازار برای خیلی از کاربران گوشی‌های اندروید جایگزینی مناسب برای گوگل‌پلی است، چون موقع دانلود برنامه‌ها نه تنها خبری از تحریم کاربران ایرانی نیست، بلکه امکان پرداخت درون برنامه‌ای و استفاده از برنامه‌های مختلف ایرانی را فراهم می‌کند. به همین دلیل هم اغلب کاربران گوشی‌های اندروید یک نسخه از آن را روی موبایلشان دارند و برای دانلود برنامه‌ها از آن استفاده می‌کنند. همین موضوع هم امکان تحلیل‌های آماری خوبی را به مدیران این اپلیکیشن می‌دهد.
سلطان بازارموبایل
در گزارش کافه بازاری‌ها به موضوع جالب دیگری هم اشاره شده و آن این‌که شرکت سامسونگ با داشتن بیشتر از ٤٠درصد بازار گوشی‌های اندرویدی ایران، با اختلاف در صدر شرکت‌های دیگر ایستاده است. بعد از آن هم هوآوی قرار دارد که ٢٢ درصد از بازار گوشی‌های اندروید ایران را در دست دارد.
جالب اما هشدار دهنده
محمد مهدی صبوری، استاد دانشگاه و کارشناس حوزه ارتباطات نتایج به دست آمده از گزارش آماری کافه بازار را چندان دور از ذهن نمی‌داند و می‌گوید: «بخشی از این‌که کاربران استان‌های مختلف بیشتر تمایل به استفاده از چه برنامه‌هایی دارند موضوع جالب و تا حدی هم قابل پیش‌بینی است، مثلا طبیعی است که تهرانی‌ها با توجه به شلوغی و ترافیک سطح شهر و همچنین انواع محدودیت‌ها برای استفاده از وسیله شخصی آمار بالایی در استفاده از اپلیکیشن‌های حمل‌ونقل به خودشان اختصاص بدهند، موضوعی که قطعا در مورد یک شهر کوچک دیده نمی‌شود، همین شلوغی زندگی تهرانی‌ها امکان خرید و گشت‌وگذار به قصد خرید را از خیلی‌ها می‌گیرد، به همین دلیل هم ترجیح می‌دهند که به صورت مجازی این کار را انجام بدهند.»
او ادامه می‌دهد: «همچنین تمایل اهالی فلان منطقه به اپلیکیشن‌های مربوط به مسائل مالی با توجه به تفکر قالبی که درباره این منطقه وجود دارد ممکن است قابل پیش‌بینی باشد، اما بخش دیگری از این تمایل تا زمانی که امکانی برای سنجش آن وجود نداشته باشد، قابل پیش‌بینی نیست. این روزها استفاده از اپلیکیشن‌های مختلف به بهترین راه برای سنجش افکار و سلیقه مردم تبدیل شده است و از خروجی آماری آن استفاده‌های زیادی می‌شود. ممکن است بگویید این‌که بدانند ما چه چیزی دوست داریم و در راستای آن‌چه دوست داریم تولید محتوا کنند چه ایرادی دارد؟ جواب این است که هیچ، اتفاقا این یک معامله دو سر برد است. اما موضوع از جایی شروع می‌شود که براساس این سلیقه برنامه‌ریزی‌های دیگری انجام شود و استفاده‌های کلان‌تری از آن صورت بگیرد که در راستای منافع فردی و اجتماعی ما نیست. غرض از این حرف‌ها این نیست که در استفاده از اپلیکیشن‌های مورد علاقه‌مان خوددار باشیم، بلکه موضوع تقویت هوشیاری و بالا بردن سواد رسانه‌ای‌مان است. مثلا در زمینه پاسخ دادن به سوالاتی که برخی اپلیکیشن‌ها از ما می‌پرسند یا دسترسی‌هایی که از ما طلب می‌کنند.»
صبوری در مورد این‌که برخی گزاره‌های این گزارش مانند تمایل کردستانی‌ها به ورزش و یزدی‌ها به بازی‌های رایانه‌ای هم می‌تواند ریشه‌های جامعه‌شناختی داشته باشد، می‌گوید: «برای چنین تحلیل‌هایی به بازه زمانی طولانی‌تری نیاز داریم یعنی باید ببینیم این موضوع اتفاقی بوده یا تکرار معنی‌داری داشته است، اما به نظر می‌رسد که بعضی مسائل در همین حد هم قابل تحلیل باشند مثل محدودیت‌هایی که در برخی استان‌ها در برخی حوزه‌ها وجود دارد می‌تواند تمایل آنها را به جبران این محدودیت از طریق اپلیکیشن‌ها توجیه کند، مثلا مردم نواحی که دسترسی به سرگرمی کمتری دارند یا اوقات فراغت بیشتری دارند در زمینه استفاده از برنامه‌های مربوط به سرگرمی پیشتاز می‌شوند، همچنین مردم منطقه‌ای که در آن تناسب اندام و ورزش اهمیت فرهنگی داشته باشد، احتمالا بخشی از این تمایل را جبران می‌کند. در کل می‌توان گفت که این آمارها جای تحلیل فراوانی دارند. ای کاش ارتباط مناسبی بین نهادهای علمی و نهادهای آماری این چنینی
وجود داشت.»
منبع:روزنامه شهروند
ارسال نظر
