تفکر خطرناک برانکو برای تیم ملی

تا قبل از حضور کارلوس کی‌روش در تیم ملی همه فکر می‌کردیم چون اسم‌مان ایران است باید برویم و به همه تیم‌ها ۴،۵ تا بزنیم و امثال مالدیو را ۱۷ تایی کنیم. ساده‌لوحانه تصور می‌کردیم فوتبال همان فوتبال قدیم است و در این سال‌ها ما بدون سرمایه‌گذاری همچنان غول مانده‌ایم و بقیه کشورها موش هستند.

خبرآنلاین در ادامه نوشت: بدبختی فوتبال ایران دقیقاً همین جا شروع شد. اینکه ما همیشه فکر می‌کردیم چون ایرانیم بهترینم و تیم‌های حریف قدرتی ندارند و از پیش بازنده هستند. در این سال‌ها چه بازی‌هایی را باختیم و چه زجرهایی کشیدیم؟ چرا؟ چون فکر می‌کردیم برنده هستیم. بحرین ۲۰۰۲ را فراموش کرده‌ایم؟ عمان ۲۰۰۴ را چطور؟ نزدیک بود به آن تیم ببازیم. یادمان رفته که حتی در جام جهانی فکر می‌کردیم آنگولا را عین آب خوردن می‌بریم؟ در راه مقدماتی ۲۰۱۰ پیش خودمان نمی‌گفتیم کره شمالی را که می‌زنیم؟ در جام ملت‌های ۲۰۱۱ نمی‌گفتیم این کره یکی از ضعیف ضعیف‌ترین‌های تاریخش است؟ واقعاً اگر بخواهیم تیم‌ها را لیست کنیم و بازی‌ها را یادمان بیاید، تا فردا باید بنویسیم. چقدر بازی‌های رسمی و غیر رسمی بوده که ما با فلسفه «حریف که ضعیف است» رفته‌ایم و آخرش اشک ریخته‌ایم؟

و حالا بعد از این سابقه تاریک، از یکی مثل برانکو ایوانکوویچ بعید است که بگوید در جام ملت‌ها تیم‌ها ضعیف شده‌اند و کل کشورها در افت هستند الا ما! یعنی برانکو حتی به خود زحمت نداده پیشرفت بعضی کشورها را در این جام ببیند؟ اگر این جمله را پای آن بگذاریم که او می‌خواهد همچنان جام ملت‌های ۲۰۰۴ خود را در ذهن مردم عزیز نگه دارد، باز هم توجیهی برای آن پیدا نمی‌کنیم. یادمان نمی‌رود در همان دوره از رقابت‌ها با اختلاف یک امتیاز نسبت به عمان از گروه خودمان صعود کردیم. چطور برانکو همچنان در مصاحبه‌هایش می‌گوید باسوادترین مربی فوتبال جهان است (حداقل دو یا سه بار گفته است) آن وقت خیلی ساده در فوتبال علمی جهان از یک تورنمنت ضعیف یا تیم‌های افت کرده حرف می‌زند؟ کدام مربی با سواد و با علم جهان تیم‌های حریف را دست‌کم می‌گیرد؟ اتفاقاً تمام مربیان جهان تلاش می‌کنند بگویند آسان‌ترین بازی سخت‌ترین مسابقه است چون می‌دانند اگر در آن ببازند، یادگار بدی از خود به جای می‌گذارند.

اتفاقاً باید به برانکو گفت همین تفکر او سال‌های سال به فوتبال ملی ایران ضربه زد. به باشگاههای ما ضربه زد و باعث شد تا ایران در چند بزنگاه تاریخی به بیراه برود. برانکو حتی نمی‌خواهد قبول کند تیم‌های دیگر-منظور نه کره، استرالیا یا ژاپن- قدرت گرفته‌اند. او نمی‌خواهد قبول کند این تیم‌ها همچنان قدرتمند هستند ولی تیم‌های دیگر هستند که به شدت سرمایه گذاری کرده‌اند و جان گرفته‌اند. بی شک عملکرد قطر مقابل کره را دیدید. همینطور عملکرد اردن برابر استرالیا. ویتنام مقابل ژاپن چطور بازی کرد؟ آیا می‌توان گفت ژاپن ضعیف شده؟ هرگز. بهتر است از این منظر نگاه کنیم که ژاپن قوی است بلکه ویتنام تبدیل به تیم قدرتمندی شده است. به امید آنکه روزی این تفکر خانمان خراب از فوتبال ایران برچیده شود و دیگر کسی به رقبا بی احترامی نکند و بگوید همه ضعیف شده‌اند تا بخواهد یک تیم ملی را تحت فشار بگذارد. به امید آن روز...