یک مقام آمریکایی اظهار کرد که چند واسطه برای انتقال پیام‌ها به لئوپولدو لوپز رهبر سرشناس مخالف دولت و مشوق اصلی گوآیدو که در بازداشت خانگی به سر می‌برد، مورد استفاده قرار گرفتند.
خبرگزاری آسوشیتدپرس گزارش کرد: ائتلافی از دولت‌های آمریکای لاتین که بلافاصله در کنار آمریکا خوآن گوآیدو را به عنوان رئیس جمهوری موقت ونزوئلا به رسمیت شناختند، چند هفته دیپلماسی محرمانه با یکدیگر داشتند که شامل رساندن پیام‌های پنهانی به فعالان مخالف تحت نظر در ونزوئلا و یک سفر خارجی پرریسک از سوی رهبر اپوزسیون ونزوئلا بوده است.به گزارش شبکه اطلاع رسانی تدبیر و امید، خبرگزاری آسوشیتدپرس در گزارشی آورده است: به گفته آنتونیو لدزما شهردار سابق کاراکاس و هم‌پیمان مخالفان که در تبعید زندگی می‌کند، اواسط ماه دسامبر خوآن گوآیدو سفری پنهانی به واشنگتن، کلمبیا و برزیل داشته تا مقام‌های آنها را در جریان راهبرد اپوزیسیون ونزوئلا برای برگزاری تظاهرات انبوه همزمان با مراسم تحلیف نیکولاس مادورو در تاریخ ۱۰ ژانویه که با محکومیت برخی کشورها روبه‌رو شد قرار دهد.
طبق این گزارش، یک رهبر دیگر مخالف دولت ونزوئلا گفته است، وی برای آنکه خاک ونزوئلا را برای این سفر ترک کند اقدام به عبور مخفیانه از مناطق مرکزی با کلمبیا کرده تا سوء ظن مقام‌های مهاجرتی کشورش که معمولاً چهره‌های اپوزیسیون را به هنگام سفرهایشان در فرودگاه‌ها اذیت و آزار می‌کنند و آنها را ممنوع‌الخروج می‌کند، تحریک نکند.
آسوشیتدپرس می‌افزاید: ایجاد اتفاق‌نظر در میان ائتلاف چند دسته مخالفان دولت ونزوئلا یک مناقشه دشوار بوده است. مخالفان دولت ونزوئلا سال‌هاست که چند دسته بوده و راهبرد واحد ندارند و در مقابل سرکوب دولت علیه آنها سبب شده که چندین رهبر برجسته مخالفان در تبعید باشند و نتوانند در نشست‌های رودررو شرکت کنند و عده‌ای از آنها هم که در داخل خاک ونزوئلا هستند زیر سایه نظارت شدید آژانس‌های اطلاعاتی ونزوئلا قرار دارند و در عین حال همه آنها از بابت خبرچینی به دولت ونزوئلا نیز نگران هستند.
یک رهبر مخالفان دولت می‌گوید که برگزاری نشست‌های طولانی‌مدت از طریق پیام‌رسان‌های رمزنگاری شده بین آنها معمول شد.
یک مقام آمریکایی اظهار کرد که چند واسطه برای انتقال پیام‌ها به لئوپولدو لوپز رهبر سرشناس مخالف دولت و مشوق اصلی گوآیدو که در بازداشت خانگی به سر می‌برد، مورد استفاده قرار گرفتند.
لوپز در سال ۲۰۱۴ بعد از تلاشی برای رهبری تظاهرات دسته‌جمعی علیه مادورو در بازداشت خانگی قرار گرفت.
یک دیپلمات آمریکای لاتین از سازمانی موسوم به گروه لیما که نامش را فاش نکرد، گفت: گوآیدو تضمین‌های شخصی در بوگوتا داده بود که در تجمعی در ۲۳ ژانویه همزمان با سالگرد کدتای ۱۹۵۸ ونزوئلا که به دیکتاتوری نظامی این کشور پایان داد، خودش را رئیس جمهوری موقت اعلام کند. هرچند که تا آخرین لحظه‌ای که او این کار را کرد ابهام در این زمینه پابرجا بود.
تعدادی از گروه‌های میانه‌رو نیز در بی‌اطلاعی قرار گرفته یا خواستار حرکت کندتر علیه دولت شدند و نگران بودند که یک حرکت جسورانه منجر به شکست دیگری برای مخالفان دولت ونزوئلا شود.
در نهایت این اختلافات بین مخالفان ونزوئلایی در داخل آنها بدون مخالفت علنی برطرف شدند.
یک مقام کانادایی بلندپایه که نامش را فاش نکرد، گفت: این اولین‌بار دست‌کم برای پنج سال گذشته است که اپوزیسیون ونزوئلا این قابلیت را برای اتحاد در کنار یکدیگر به این شکل معنادار نشان داد.
تصمیم برای تقابل مستقیم با مادورو به سبب حمایت قدرتمند دونالد ترامپ میسر شد که رهبری یک مجموعه از دولت‌های محافظه‌کار آمریکای لاتین برای به رسمیت شناختن گوآیدو را به عهده گرفت.
یکی از اتفاقات مهم طی این مسیر مربوط به زمانی است که دونالد ترامپ در اوت ۲۰۱۷ در پلکان باشگاه گلف خود در نیوجرسی گفت: گزینه نظامی برای رسیدگی به بحران ونزوئلا روی میز است.
در هفته‌های پس از آن به ویژه در مجمع عمومی سازمان ملل ترامپ شدیداً مادورو را محکوم کرد و گزارش شد که دستیاران خود و تعدادی از رهبران آمریکای لاتین را در مورد یک حمله نظامی به ونزوئلا تحت فشار قرار داد.
در تاریخ چهار ژانویه جاری یک روز بعد از آنکه گوآیدو به عنوان رئیس مجلس ونزوئلا تحلیف به جا آورد، وزرای خارجه ۱۳ گروه لیما که شامل آمریکا نمی‌شود گفتند که دور دوم ریاست جمهوری مادورو را به رسمیت نمی‌شناسند.
طبق گزارش آسوشیتدپرس، این موضوع سبب شد که به گفته یک مقام سابق آمریکایی و همچنین یک کارمند کنگره آمریکا کاخ سفید تلاش گسترده‌ای را انجام دهد تا از این قافله عقب نماند.
در عین حال کشور کانادا به عنوان یک عضو گروه لیما نقشی کلیدی در پشت صحنه ایفا کرد.
کریستیا فریلند، وزیر خارجه کانادا شب قبل از سوگند به جا آوردن مادورو با گوآیدو صحبت کرده بود و به او از بابت حمایت دولت آمریکا از وی در صورتی که وارد تقابل با مادورو شود، اطمینان داد.
یک عامل مهم دیگر کلمبیا بود که با ونزوئلا هم‌مرز است و پذیرای بیش از دو میلیون مهاجر ونزوئلایی است که از اوضاع بحرانی این کشور فرار کرده‌اند.
بعد از کلمبیا نیز پرو و همچنین ژایر بولسونارو، رئیس جمهوری راست افراطی جدید برزیل از حامیان مهم این اتفاق بودند.
در همین زمینه بخوانید
ارسال نظر
