اولین دختری که پا در گود زورخانه گذاشت!

در چند سال اخیر زنان صف شکن بوده‌اند و هر جا که گفته شد کار مردانه است زنان به میدان آمدند و خوش درخشیدند. زنان بسیاری در کشور ما هستند که علی رغم همه « نمی‌توانید‌ها‌» در عرصه‌ها‌ی مختلف خوش درخشیدند. ورزش از جمله حوزه‌ها‌یی است که زنان در کشور ما با سختی‌هایی در آن رو به رو هستند اما علی رغم این سختی‌ها، زنان بسیاری داریم که در این حوزه موفقیت‌ها‌ی بسیاری کسب می‌کنند.

ورزش کبدی یکی از سخت ترین ورزش‌ها‌ محسوب می‌شود اما شاهدیم که زنان این ورزش را به خوبی انجام می‌دهند و جالب است بدانید که مدال آور هم هستند، زنان زیادی هم به فتح قله‌ها‌ی مختلف می‌پردازند و در واقع رکورددار رشته کوهنوردی هستند! با این حال شاهدیم که همیشه علاوه بر سختی‌های موجود کسانی هستند که زنان را از رشته‌ها‌ی ورزشی منع می‌کنند و همچنان معتقدند که جای زن در آشپزخانه است! این روزها اما دختران نوجوان هم به زنان پیوسته‌اند و در صف اولین‌ها‌ قرار گرفته‌اند، «هستی پور یزدان پناه» از جمله دخترانی است که با حمایت پدر پا در راه ورزش باستانی و زورخانه‌ای گذاشته و انصافا هم شاهدیم که
خوش درخشیده است.

اولین دختری که پا در گود زورخانه گذاشت

چند روزی است که فیلمی در فضای مجازی دست به دست می‌شود. فیلمی که در آن یک دختر در گود زورخانه در حال انجام حرکات نمایشی با میل است و مورد تشویق همه پهلوانان قرار می‌گیرد؛ این فیلم در فضای مجازی و در بین دوستداران ورزش‌ها‌ی زورخانه‌ای با واکنش‌ها‌ی مختلفی همراه بود. خیلی‌ها‌ حضور یک دختر در گود زورخانه را جایز نمی‌دانستند و عده‌ای دیگر دختر را برای جسارتش در انتخاب این ورزش تحسین می‌کردند، واقعیت این است که حضور یک دختر در گود زورخانه موضوع معمولی نیست آن هم در شرایطی که جامعه زنان برای ورزش‌ها‌ی معمول هم با مشکلات فراوانی مواجه هستند اما ورزش حرفه‌ای دختر نشان از علاقه او به این ورزش باستانی دارد. برای بررسی جزئیات ماجرا با هستی پور یزدان پناه و پدرش به گفت‌وگو نشستیم.

 دختر: دوست دارم این ورزش را ادامه بدهم

هستی 11 سال دارد و در شهر کرمان زندگی می‌کند، او درباره علاقه‌اش به این ورزش می‌گوید: «پدرم ورزش زورخانه‌ای انجام می‌داد و به اصطلاح زورخانه کار بود. من چند بار با پدرم به زورخانه رفتم و از نزدیک این ورزش را دیدم به همین دلیل به آن علاقه مند شدم و تصمیم گرفتم این ورزش را انجام بدهم. از 9 سالگی شروع به ورزش کردم و در حال حاضر 2 سال است که به صورت حرفه‌ای این کار را انجام می‌دهم. تمریناتم را به صورت پنهانی در زورخانه‌ها انجام می‌دادم. ساعت‌ها‌یی که کسی در زورخانه نبود پدرم هماهنگ می‌کرد و من می‌رفتم و تنها تمرین می‌کردم.»

هستی در رابطه با روزی که در حضور پیشکسوتان این ورزش شروع به میل بازی کرد، می‌گوید: «آن روز من برای اولین بار بود که همراه با پهلوانان در گود زورخانه ورزش می‌کردم، همه من را تشویق کردند. اما بعد از آن روز خیلی از پیشکسوتان اعتراض کردند که یک دختر نباید به گود زورخانه برود! البته من به راهم ادامه می‌دهم و برایم اهمیتی ندارد که دیگران چه می‌گویند، پدرم هم من را در این راه تشویق می‌کند و نسبت به این حرف‌ها‌ واکنشی نشان نمی‌دهد. پدرم می‌گوید تو به کارت را ادامه بده و به حرف دیگران توجه نکن، همین برای من دلگرمی است.»
او در رابطه با برخورد اطرافیان بعد از انتشار فیلم در فضای مجازی می‌گوید:« بعد از انتشار فیلم یک عده ناراحت شدند از این که یک دختر ورزش زورخانه‌ای را انتخاب کرده و با پهلوانان در گود زورخانه ورزش می‌کند. البته خیلی‌ها‌ هم من را تشویق کردند. بعضی از پیشکسوت‌ها‌ی این ورزش در شهر ما از جمله کسانی بودند که اعتراض کردند! البته بعضی از پیشکسوتان هم تشویق کردند و گفتند که راهم را ادامه بدهم. پدر و مادرم خیلی من را در این راه حمایت کردند. برادر من کشتی گیر است و حتی مقام کشوری هم دارد، او هم من را خیلی حمایت کرد.»

هستی درباره آینده‌ای که برای خود در این ورزش می‌بیند، می‌گوید: «من تا هر جا که بتوانم دوست دارم که این ورزش را ادامه بدهم. حتی گفته‌اند که قرار است این ورزش را بین المللی کنند و اگر این اتفاق بیفتد خیلی دوست دارم که در مسابقات شرکت کنم.»

پدر: پیشکسوتان می‌گویند گود زورخانه جای دختر نیست!

پدر هستی حرف‌ها‌ی دیگری می‌زند، او که معلوم است از ورزش کردن دخترش در گود زورخانه لذت می‌برد از پیشکسوتان گله مند است که چرا سنگ جلو راه دخترش می‌اندازند و او را از ادامه ورزش محروم می‌کنند. اکبر پور یزدان پناه که شغلش قصابی است و خودش خیلی وقت است که ورزش زورخانه‌ای می‌کند، می‌گوید: «من خودم دوست داشتم که دخترم در این رشته ورزش کند و خودم هم او را تشویق کردم، چون خودم زورخانه کار بودم و دخترم را همراه خودم به زورخانه می‌بردم، کم کم دخترم به این ورزش علاقه مند شد، من هم که علاقه دخترم را دیدم برای او مربی گرفتم تا ورزش زورخانه‌ای را یاد بگیرد و تمرین کند. حتی مجبور شدم مربی از شهرستان برای او بگیرم تا زمانی که این فیلم منتشر نشده بود دخترم را به زورخانه‌ای که می‌شناختم و کلیدش دستم بود می‌بردم تا دخترم به همراه مربی اش تمرین کند اما زمانی که فیلم منتشر شد ما مورد هجمه‌ها‌ی زیادی قرار گرفتیم و پیشکسوتان به ما اعتراض کردند که دختر نباید به گود زورخانه بیاید! دختر نباید زورخانه کار باشد! به خاطر همین مسئولان زورخانه ترسیدند که اجازه بدهند دختر من به زورخانه برود و به همراه مربی اش تمرین کند! به همین دلیل در حال حاضر خودم در خانه با او تمرین می‌کنم.»
 
او می‌گوید: «من آرزو دارم که دخترم در این ورزش کار کند! وقتی که دخترم ورزش می‌کند لذت می‌برم. البته به ما قول داده‌اند و گفته‌اند که قرار است این ورزش بین المللی شود، از طرف دیگر تا خانم‌ها‌ وارد عرصه این ورزش نشوند، نمی‌توان آن را بین المللی کرد، الان ما شاهد هستیم که خانم‌ها‌ حتی کشتی می‌گیرند من فکر نمی‌کنم که این ورزش از کشتی سخت تر باشد که این طور رفتار می‌کنند!»

این پدر امیدوارانه می‌گوید: «حرف و حدیث‌ها‌ در این رابطه خیلی زیاد شده که اجازه بدهند زنان هم این ورزش را انجام دهند اما تا حالا ما نتیجه‌ای در این باره نگرفته ایم. من بارها به پیشکسوتانی که مخالف حضور دخترم در این ورزش هستند گفته ام چه اشکالی دارد که خانم‌ها‌ هم وارد این ورزش شوند؟ هزاران نفر هزار نوع ورزش می‌کنند، حتی ما در کشور‌ها‌ی خارجی مرشد داریم و افرادی هستند که این ورزش را انجام می‌دهند! ما حتی در کشور‌ها‌ی دیگر مرشد زن داریم! اما همچنان بعضی‌ها‌ مخالفت می‌کنند و بعضی‌ها‌ هم موافقند و تشویق می‌کنند. »

او در رابطه با نگاه جامعه به دخترش و نحوه برخورد دیگران با آن‌ها‌ می‌گوید:« خیلی‌ها‌ من و دخترم را تشویق کرده‌اند و به ما دلگرمی داده‌اند که این راه را ادامه بدهیم. حتی از شهر‌ها‌ی دیگر مثل اصفهان و کاشان با من تماس گرفتند و از من خواستند تا دخترم را به شهر آنها و زورخانه شان ببریم. شهرهای دیگر همه از این کار استقبال کردند و هم شهری‌ها‌ی خودمان هستند که بد برخورد می‌کنند. حتی از اصفهان با من تماس گرفتند و دخترم را به مسابقه دعوت کردند. هر کس دختر من را می‌شناخت یا فیلم او را دیده بود دخترم را تشویق می‌کرد اما بعضی از پیشکسوتان و ورزشکاران قدیمی کرمان همچنان می‌گویند زن نباید ورزش زورخانه‌ای انجام دهد! البته همه پیشکسوت‌ها‌ این طور نیستند، خیلی از آن‌ها‌ هم تشویق کردند با این وجود چند نفر از آن‌ها‌ هستند که این طور برخورد می‌کنند. حالا ما نامه زده ایم از طریق نماینده کرمان اقدام کرده ایم که بتوانند زن‌ها‌ هم این ورزش را ادامه دهند اما هنوز خبری نشده است. من دوست دارم دخترم اگر خدا بخواهد تا آخرش برود و حتی در مسابقات کشوری شرکت کند و موفق شود چون در او می‌بینم و مطمئنم که موفق می‌شود.»

زنان علی‌رغم سختی‌ها به هر رشته ورزشی که پا گذاشته‌اند مدال آور بوده‌اند، سختی‌ها هیچ وقت سقف شیشه‌ای برای حضور زنان مخصوصا در حوزه ورزشی محسوب نشده و زنان خیلی وقت است که خوش می‌درخشند، فرق نمی‌کند که در چهارگوشه زمین چمن باشند یا روی تشک کشتی، در گود زورخانه باشند یا نوک قله کوه، آن‌ها‌ همیشه برای به دست آوردن مدال خوش رنگ طلا تمام تلاششان را می‌کنند و تاکنون هم بدون حب و بغض و قضاوتی خوش درخشیده‌اند.