متولیان خود حرمت را نگه دارند !

 در قدیم کالاها را بار شتر و قاطر می‌کردند و از یک شهر به شهر دیگری می‌بردند. در ابتدای ورودی به هر شهر که به‌طور معمول دروازه‌ای داشت، مأمور حکومت یا همان مأمور گمرکات و بازرسی مستقر بود و با چوب‌دستی خود ضربه‌ای به بار قاطر می‌زد و می‌پرسید چه باری داری؟ یک نوبت که بازرگانی بار شیشه حمل می‌کرد، مأمور حکومت ضربه‌ای زد و پرسید چه بارِ قاطر داری؟ گفت اگر یک ضربه دیگر بزنی هیچ!! حالا قضیه مجلس ایران شده است. مجلس ایران از دو سو تحت فشار است. از یک سو تحت فشار بیرونی است. نمونه روشن آن لوایح مربوط به FATF است که چنان در دست‌انداز قرار داده‌اند که در عمل دست مجلس نسبت به قانونگذاری بسته شده است. در حقیقت مسأله مهمی که برای مجلس باید در نظر داشت، انحصار قانونگذاری و شمول بدون قید و شرط نظارت بر همه امور کشور است. طبق اصل 58 قانون اساسی «اعمال قوه مقننه از طریق مجلس شورای اسلامی است.» روشن است که از این جملات انحصار تقنین در مجلس استنباط می‌شود. اصل 59 که تخصیص زده است، متذکر می‌شود که: «در مسائل بسیار مهم اقتصادی، سیاسی ـ اجتماعی و فرهنگی ممکن است اعمال قوه مقننه از راه همه‌پرسی و مراجعه مستقیم به آرای مردم صورت گیرد.» اصول71 و 72 نیز گستره و چارچوب محدودیت قانونگذاری را مشخص کرده که مرجع تشخیص مغایرت قوانین با قانون و شرع صرفاً شورای نگهبان معرفی شده است. در اصل 76 نیز حقِ تحقیق و تفحص در تمام امور کشور بدون هیچ استثنایی به مجلس داده شده است. با این حال می‌دانیم که تمامی این اختیارات گسترده که مجلس را به قول امام(ره) در رأس امور قرار داده بود به مرور زمان محدود شد، حتی مصونیت نمایندگان نیز در اجرای وظایف‌شان، در مواردی با مشکل مواجه شده است. اصل 86 که منع تعقیب قضایی نمایندگان به سبب نظراتی که در مجلس یا در مقام ایفای وظایف نمایندگی ابراز می‌دارند را متذکر شده است. تعبیر عملی از این اصل چنان دستخوش تغییر و تفسیر شده است که انتظار نمی‌رفت. همچنین اعمال محدودیت و سلیقه‌های فراوان در تأیید صلاحیت‌های نامزدهای نمایندگی مجلس نیز موجب تغییرات کیفی فراوان در نامزدها و انتخاب‌شدگان شده است. این فشارها از بیرون منجر به تضعیف شدید مجلس در مقایسه با آنچه که در ابتدا مورد نظر بوده شده است. ولی از داخل مجلس نیز عواملی موجب تشدید این فرآیند تضعیف‌کننده شده است. عواملی که بی‌ارتباط با فشارهای بیرونی نیست، ولی در هر حال رفتارهای نمایندگان در حوزه عمومی و نیز تصمیمات خاص مجلس، چون استفاده نادرست از ابزار سؤال و استیضاح و دخالت در امور اجرایی کشور، به نحو دیگری موجب تنزل جایگاه مجلس در افکار عمومی شده است. نمایندگان محترم مجلس ظاهراً توجه چندانی به برداشت جامعه و مردم از رفتار و گفتار خودشان نمی‌کنند. بی‌نظمی مفرط در مجلس و گوش نکردن به سخنان دیگران، خوردن گلابی در صحن مجلس و بیان کلمات تند و حتی خارج از عرف و ادب، نشان دادن واکنش‌های تند و... از جمله مواردی است که نقش و اعتبار و جایگاه مجلس را نزد مردم پایین می‌آورد و این امر به نوبه خود موجب می‌شود که انگیزه‌ها و رغبت مردم برای شرکت در انتخابات بعدی مجلس تحت تأثیر قرار گیرد. متأسفانه برخی از نمایندگان برای جبران این ضعف‌ها و کاستی‌ها، به سیاست‌های تنش منطقه‌ای و قومی پناه می‌برند و از این طریق درصدد جلب توجه نظرات مردم برمی‌آیند که استعفاهای نمایندگان استانی یکی از نمودهای آن است.

همچنین بخشی از این بحران از آنجا ناشی می‌شود که نمایندگان برحسب عادت پیشین رفتار می‌کنند و هنوز متوجه وجود ابزارهای پیشرفته نظیر ضبط صوت و تصویر و نیز امکان توزیع سریع آنها از طریق اینترنت و فضای مجازی نشده‌اند، در نتیجه فارغ از وجود این امکانات رفتار می‌کنند و سپس دچار این نوع مشکلات می‌شوند. برای نمونه و در قضیه اخیر نماینده سراوان اگر این امکانات نبود و اتفاق رخ داده بود، به طور قطع افراد زیادی از ماجرا مطلع نمی‌شدند. بنابراین به احتمال زیاد در گذشته نیز چنین رویدادهایی رخ داده است، ولی چون ثبت و منتشر نمی‌شد یا کسی مطلع نشده یا آنکه حقیقت قابل اثبات نبود، در نتیجه پرونده مختومه می‌شد. در هر حال اگر نمایندگان مجلس در رفتارهای خود تجدیدنظر نکنند و حرمت این امامزاده را خودشان نگه ندارند، با وضعیت کنونی و نیز فشارهای بیرونی، مجلس بیش از پیش تضعیف خواهد شد. فراموش نکنیم که این ضعف زمینه‌ساز اعمال محدودیت‌های بیشتر از بیرون بر مجلس نیز هست.

منبع:روزنامه ایران