فرار موش‌ها از کشتی به گل نشسته ترامپ

 واشنگتن پست در گزارشی می‌نویسد، در لحظه کنونی، دونالد ترامپ بازنده بزرگی است که حزب جمهوری‌خواه را با خود به زیر خواهد کشید.

 یوجین رابینسون در مطلبی می‌نویسد: همچون یک برنامه تلویزیونی که پس از عبور از نقطه اوج در سراشیبی سقوط قرار گرفته است، رفتار بی‌خردانه ترامپ هر روز ناامیدکننده‌تر و رقت‌انگیزتر می‌شود.

ترامپ در مصاحبه با کریس والاس در "فاکس‌ نیوز ساندی" در نهایت با بی‌میلی به عملکرد دولتش نمره +A داد. این در حالیست که جورج کانوی، همسر کلیان کانوی که از نزدیکترین مشاوران ترامپ در کاخ سفید است، نظر دیگری دارد. این وکیل جمهوری‌خواه می‌گوید: "این دولت شبیه آشوبی در یک آتش‌سوزی مهیب است." و اوضاع وخیم‌تر هم می‌شود. سستی، بی‌کفایتی، فساد، ناکارآمدی، دیوانگی - همه این‌ها.

ترامپ از دادن نمره بالا به خودش مضطرب بود چون این کشور، با قطعیت، او را کنار زده است. موجی از دموکرات‌های آبی‌پوش کرسی‌ها را برای کنترل مجلس نمایندگان آمریکا جارو کردند و این حزب از زمان انتخابات میان دوره واترگیت پس از استعفای ریچارد نیکسون در ۱۹۷۴ بیشترین حجم از کرسی‌های تحت کنترل جمهوری‌خواهان را گرفته است. پایگاه‌های جمهوری‌خواهان مثل تگزاس و جورجیا برای اولین بار در یک نسل رقابتی شد. زمانیکه کنگره جدید تشکیل جلسه دهد، ایالت کالیفرنیا که زادگاه محافظه‌کاری دوره ریگان است، منحصرا در دست دموکرات‌هاست. ترامپ سه سفر به مونتانا انجام داد تا سناتور جان تستر دموکرات را از دور رقابت خارج کند و در نهایت هم نتوانست جلوی موفقیت او را بگیرد.

جای تعجبی نیست که در گزارش‌های خبری رئیس‌جمهوری آمریکا فردی عصبانی، ناامید و حتی غیر منطقی‌تر از همیشه توصیف شود. او وظایفش در مقام ریاست جمهوری را نادیده گرفته است، در مراسم ادای احترام به سربازان کشته شده در فرانسه حین جنگ جهانی اول شرکت نکرد و در مراسم روز کهنه‌سربازان در آمریکا نبود. ترامپ به والاس درباره حضور در قبرستان آرلینگتون مدعی شد: "این کار را قبلا کردم. سال گذشته این را کردم." با این حال حقیقت چیز دیگریست: ترامپ در روز کهنه‌سربازان در ۲۰۱۷ در ویتنام به سر می‌برد.

مشخص نیست که چرا ترامپ در لحظه‌ای که باید به ترمیم زخم‌هایش بپردازد به ظاهر تلاش دارد تا کهنه‌سربازان و ارتش را منزوی کند. ترامپ در همان مصاحبه از آدمیرال ویلیام مک‌ریون، فرمانده سابق یگان ویژه نیروی دریایی آمریکا که بر عملیات شکار اسامه بن لادن، رهبر سابق القاعده نظارت داشت، تاخت. مک‌ریون اوت گذشته در مطلبی برای واشنگتن پست ترامپ را یک شرمساری ملی توصیف کرده بود. یک رهبر منطقی از این مساله می‌گذرد. اما ترامپ که همه چیز هست الا منطقی، مک‌ریون را حامی هیلاری کلینتون و اوباما خواند و در لفافه گفت که این فرمانده سابق فردی سست است. او گفت: آیا قشنگ‌تر نبود که ما اسامه بن لادن را خیلی زودتر از اینها می‌گرفتیم. آیا زیبا نمی‌شد؟

حقیقتا، فرمانده کل قوای آمریکا اینطور درباره یکی از افتخارآمیزترین عملیات‌های اطلاعاتی و ویژه آمریکا در طول تاریخ فکر می‌کند؟ غیر قابل باور است. مایه تاسف است.

جمهوری‌خواهانی که شاید مایل نباشند یک دور دیگر هم شاهد این شوی تلویزیونی رو به افول ترامپ باشند، باید قدری تامل کنند و عملکرد او را مورد ارزیابی قرار دهند. نباید تردیدی وجود داشته باشد، در لحظه کنونی، این مرد بازنده بزرگی است که حزب جمهوری‌خواه را با خود به زیر خواهد کشید.

او در مصاحبه با والاس گفت: "این رای‌گیری بر سر من نبود." اما هفته‌ها برای کمپین‌های انتخابات میان دوره کنگره وقت گذاشت و طوری به رای‌دهندگان التماس می‌کرد که گویی مساله بر سر انتخاب خودش است. ترامپ تقریبا در تمامی سفرها می‌گفت رای مثبت به نامزد جمهوری‌خواه "رای به من" است. نتیجه چه شد؟ میلیون‌ها تن به جای حمایت علیه او رای دادند. این تنها یک دست گرمی برای انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۰ بود.

ترامپ هرگونه فلسفه منسجم جمهوری‌خواهان را به باد داده است. حزبی که زمانی از ارتش حمایت می‌کرد، اکنون آن را مورد آزار قرار می‌دهد. حزبی که زمانی پای مسوولیت مالی می‌ایستاد، اکنون به صورتی امور مالی این کشور را مدیریت می‌کند که ملوانان مست هم می‌توانند ایراد آن را ببینند. حزبی که زمانی ادعای درستکاری داشت، اکنون در رسوایی پرداخت پول به بازیگران فیلم‌های مستهجن قرار دارد. حزبی که زمانی برای نظم ارزش قائل بود، اکنون هرج و مرج را جشن می‌گیرد.

انتخابات میان دوره کنگره "آغاز یک پایان" بود. درک من این است که موش‌ها از یک کشتی در حال غرق شدن فرار می‌کنند، چون اوضاع در سراشیبی نابودی است و همه مسیر رفتن و خروج را در پیش می‌گیرند.