"محسن مخملباف" دچار بیماری روانی شد

"محسن مخملباف" را مي توان براي مردم ايران كه در اين سي و چند ساله او را خوب شناخته اند نماد تمام عياري از تندروي دانست.
 
او چه در آن زمان كه به اصطلاح خودش دم از شعارهاي انقلابي مي زد و چه الان كه باز هم به اصطلاح خودش رويه دگرانديشانه پيش گرفته، هر كدام از عنوان هاي آبرومند را دستاويز حركت هاي راديكال و خودخواهانه اش كرده.
 
مخملباف وقتي فيلم "اجاره نشين ها" را ديد گفت كه مي خواسته به خودش نارنجك ببندد و "مهرجويي" را در عملياتي انتحاري بكشد، اما چرا؟!
 
چون اين فيلم هيچ توجهي به جنگ و جبهه و جهاد نداشته!
 
آن مخملباف را بگذاريد كنار مخملباف اين روزها يعني كسي كه در اسراييل فيلم مي سازد.
 
اين فيلمساز كه به نظر مي رسد متشتت ترين ذهن دنيا را دارد ميان نطقي كه در جشنواره اورشليم انجام داد از اسراييلي ها خواست كه به ايران حمله نكند.
 
بسياري از خبرگزاري هاي غربي با ذوق زدگي تمام اين حرف او را تيتر يك خود كردند، اما چرا؟!
آيا به اين دليل كه تمام آن ها طرفدار حمله نكردن اسراييل به ايران بودند؟
 
نه!
 
حقيقت اين است كه لحن اين فيلمساز شبيه التماس بود درحاليكه هر كس الفباي علوم استراتژيك را بداند واقف است كه اسراييل هيچگاه جرات چنين اقدامي را ندارد چون خودش به شدت آسيب پذير است.
 
مخملباف در همان صحبت هاي ذليلانه و خفت بار در مورد خودش هم دست به رويابافي و قصه سازي زد و گفت: جمهوري اسلامي قاتلاني را براي پيگرد من به خارج از كشور فرستاده و من در زمان اقامتم در افغانستان يك بار از حمله اي كه با پرتاب نارنجك انجام شد، جان سالم به در بردم.
نسبت به اين جملات فقط يك نظر مي توان داشت و آن هم اينكه آقاي مخملباف زيادي خودش را جدي مي گيرد.
 
اگر در كسي در افغانستان باشد و يكبار تركيدن نارنجك را از نزديك ببيند جدا چيز عجيبي نديده، البته اگر چنين كسي "محسن مخملباف" باشد و خودش را خيلي تحويل بگيرد حتما از چيزي ساده تر از اين هم سناريويي پيچيده تر خواهد ساخت.
 
مخملباف امروز اين قصه سازي ها را در مورد خودش كامل تر كرده و حتي آن را به صورت يك فيلم درآورده.
 
فيلمي كه با همكاري پسرش "ميثم" و به مديريت توليد دو شركت انگليسي "مايك داوني" و "سام تيلور" در لندن فيلمبرداري شده.
 
البته آخرين فيلم مخملباف يعني "باغبان" مثل فيلم اولش "توبه نصوح" تاحدي از نظر فني ضعيف بود كه لااقل از اين لحاظ هم هيچ جاي دفاعي را براي او باقي نمي گذاشت.
 
روي همين حساب براي مخملباف مشاور هنري هم قرار داده شده تا اين فيلم كه قرار است كاملا عليه ايران باشد از لحاظ تكنيكي مايه آبروريزي نشود.
 
"رادلف هرتزروك" از شركت فيلمسازي "ورنر هرتزروك" با "محسن مخملباف" و پسرش در ساخت اين پروژه همكاري كرده.
 
"ورنر هرتزروك" فيلمساز مشهوري است و آمدن يك نفر از شركت او به همياري اين پروژه تمام تلاشي است كه مي شد براي بالا بردن سطح كيفي كار انجام گيرد.
 
اما مطمئن باشيد كه اين فيلم هم به هيچ وجه از جذابيت هاي بصري چنداني برخوردار نخواهد يود.
 
چيزي كه ما را از دچار شدن "محسن مخملباف" به بيماري رواني "پارانويا" (توهم توطئه) مطمئن مي كند مضمون اين فيلم است.
 
"محسن مخملباف" ادعا كرده كه به دليل سركوب مقامات ايراني از كشورش مهاجرت كرده، درحاليكه همه مي دانند او وقتي در ايران بود دستش از هر كسي براي گفتن هر حرفي و نمايش هر چيزي بازتر بود.
 
و حتي با توسل به راديكال ترين موضع گيري ها توانسته بود آن چه را كه براي ديگران مجاز نبود براي خودش مباح گرداند. و دركار كلي از آدم هاي دور و بر خودش هم دخالت كند و زور بگويد.
 
حالا تبديل شدن تمام توهمات اين فرد به يك فيلم سينمايي را مي توان تعبير كرد به "هذيان هاي يك محكوم به فراموشي".