با توجه به سناريوهاي موجود مي‌توان گفت كه كشورهاي حامي گروه‌هاي تروريستي در سوريه، براي حمله حمايتي خود، سه مسير بيشتر ندارند؛
1- استفاده از حريم هوايي تركيه؛ در اين مسير با توجه به حمايت آنكارا از
گروه‌هاي مسلح تروريستي از زمان شروع بحران سوريه، اولين مسير خواهد بود.2- مرزهاي غربي و استفاده از درياي مديترانه؛ در اين مسير با توجه به حضور ناوهاي آمريكا، انگليس و فرانسه در منطقه و همچنين وجود پايگاه‌هاي هوايي و دريايي اين كشورها در جزيره قبرس، اولويت بيشتري خواهد داشت.
3- استفاده از حريم هوايي اردن؛ اين مسير با توجه به فشارهاي آمريكا و عربستان بر اردن، مي‌تواند در دستور كار قرار بگيرد، اما به دلايل متعددي مانند نفوذ سازمان اطلاعات سوريه در اردن و همچنين نزديكي امان، پايتخت اين كشور به مرزهاي سوريه كه مي‌تواند مورد هدف موشك‌هاي كوتاه برد سوريه قرار بگيرد، دولت اين كشور اعلام كرد كه در هيچ جنگي عليه سوريه مشاركت نخواهد كرد. البته مشخص نيست كه اين عدم مشاركت با اجازه دادن به نيروي هوايي كشورهاي متخاصم براي هدف قرار دادن سوريه تا چه اندازه، قابل توجيه است.
در مورد شيوه‌هاي حمله نيز بايد گفت با توجه به تجربه و مدل‌هاي متعددي كه آمريكا و متحدان اين كشور در طول دو دهه گذشته در جنگ عليه ديگر كشورها داشته‌اند، آنها از شليك موشك‌هاي كروز به صورت انبوه و همچنين استفاده از بمب‌افكن‌هاي با ارتفاع پروازي بالا براي حمله استفاده خواهند كرد. نكته ديگر مورد توجه در مورد شيوه حمله بايد به مراكزي كه قرار است، مورد هدف قرار بگيرد اشاره كرد.
منبع: العالم
ارسال نظر
