گفتگوی مرضیه برومند؛ کارگردان فیلم "شهر موش‌های 2" با روزنامه "شرق" واکنش محمدعلی طالبی را در پی داشت.
طالبی درباره تاریخچه‌ی شهر موش‌های یک به روایت مرضیه برومند؛ روایت متفاوت دیگری دارد. او گفت: خانم برومند در گفتگوی خود گفته‌اند که همه ابزار برای ساخت شهر موش‌های یک مهیا بوده و من موقعی به تیم اضافه شدم که همه کارها ازجمله ساخت عروسک‌ها به پایان رسیده بود. اما باید بگویم بسیاری از عروسک‌هایی که برای مدرسه موش‌های پخش شده از تلویزیون ساخته شده بود؛ هنگام ساخت نسخه‌ی 35 میلیمتری فیلم تغییر کرد.
او ادامه داد: خانم برومند و حتی بنیاد سینمایی فارابی در زمان ساخت شهر موش‌های یک؛ نگاه کاملا بسته‌ی تلویزیونی به این اثر داشتند و حتی به سه دوربین فکر می‌کردند.
طالبی درخصوص بخشی از مصاحبه‌ی اخیر برومند مبنی بر خواهش طالبی در اضافه شدن نامش به فهرست تیتراژ فیلم نیز گفت: به هیچ وجه در کل زندگی‌ام از هیچکس خواهشی نکرده‌ام. رفتار خانم برومند از سی سال پیش تاکنون دیکتاتورمابانه مانده است. من هرگز دوست نداشته‌ام در مطبوعات مطرح کنم که 9 ماه کار کردن با ایشان چقدر برای ما سخت و طاقت‌فرسا بود. هنگامی که در شهر موش‌های یک؛ با ایشان کار می‌کردیم؛ سر صحنه‌ی فیلمبرداری؛ خانم برومند سیلی محکمی به گوش یکی از دوستان زدند که باعث شد همه گروه شگفت‌زده شوند اما به دلیل عشقی که ما به کار داشتیم؛ تمام رفتار غیرحرفه‌ای ایشان را تحمل کردیم.
طالبی افزود: تنها کاری که آن زمان انجام دادم این بود که حقم را گرفتم. ایشان در مصاحبه خود گفته‌اند که برایشان ذکر نام به‌عنوان کارگردان اهمیتی ندارد اما از سی سال پیش تا همین حالا به دنبال حذف نام من از تیتراژ بودند. با این وجود؛ فیلم پشت صحنه‌ی شهر موش‌های یک موجود است و نمی‌توان تاریخ را تحریف کرد و نادیده گرفت.
طالبی گفت: اینگونه نیست که همه عروسک‌های شهر موش‌ها ساخته شده باشد و من صرفا آنها را جلوی دوربین برده باشم. بعداز فیلمبرداری 10،15 حلقه‌ی فیلم که به‌صورت 35 میلیمتری فیلمبرداری شده بود؛ من به اتفاق آقای حسن‌دوست؛ این حلقه‌ها را روی پرده دیدیم و ده حلقه را دور انداختیم زیرا شکل عروسک‌ها دفرمه شده بود و به کار ما نمی‌آمد. بنابراین بسیاری از عروسک‌ها ازجمله کپل عوض شدند.
کارگردان چکمه گفت: سخنان خانم برومند درباره من دروغ محض است و تاکنون روی صحبت من هرگز با ایشان نبوده؛ اگر گله‌گزاری و احقاق حقی بوده؛ متوجه خانم منیژه حکمت و آقای علی سرتیپی بوده است. اما سخنان خانم برومند مرا مجبور کرد تا حقایقی را بازگو کنم.
کارگردان گل پامچال گفت: سینمای من همواره مستقل بوده و به گواه بسیاری؛ من هرگز زیربار سفارش و خواهش نرفته‌ام. خانم برومند که مرا "جوانک" خواندند؛ باید بدانند من بیش از 70 جایزه بین‌المللی کسب کرده‌ام و قبول دارم که در زمان شهر موش‌ها جوان بودم اما این هیچ ایرادی ندارد زیرا آینده همواره در اختیار جوان‌هاست. من با ساخت گل پامچال ثابت کردم توانایی جذب 98 درصد مخاطبان را دارم. بنابراین مخاطب را به خوبی می‌شناسم.
طالبی اضافه کرد: سی سال پیش برای شهر موش‌ها هزار پلان درنظر گرفتیم و این اثر؛ فیلمی است که دکوپاژ بسیار قوی دارد. بعداز ساخته شدن فیلم؛ خانم برومند بسیار اصرار داشتند نام من در تیتراژ ثبت نشود اما من نه تنها از ایشان خواهش نکردم که برای حقم تلاش کردم و به آن رسیدم.
او ادامه داد: همین که ایشان تاکید می‌کند که نام کارگردان برای او اهمیتی ندارد؛ یعنی اتفاقا بسیار حائز اهمیت است. ایشان توانستند بعداز سی سال شاعر شعر کپل را پیدا کنند؛ چطور نتوانستند ابتدایی‌ترین اصول حرفهای را رعایت کنند و عوامل شهر موش‌های یک را برای دیدن فیلم‌شان دعوت کنند.
طالبی گفت: نیازی به تاکید ندارد که چکمه‌ی من به مراتب زیباتر از زی‌زی‌گولوی خانم برومند است.
خالق یک کیسه برنج گفت: متاسفانه خانم برومند انحصارطلب‌اند و این مساله را می‌توان به روشنی در شهر موش‌های 2 دید. زیرا حتی یک نفر از همکاران‌مان در شهر موش‌های یک که حالا همگی در عرصه کودک و نوجوان صاحب‌نام و اندیشه هستند؛ در شهر موش‌های 2 حضور ندارند. من سی سال پیش جوانی بودم که 9 ماه مجبور شدم با خانم برومند همکاری کنم. رفتار ایشان با گروه شایسته نبود به همین دلیل هم بچه‌های گروه افسرده شده بودند. این فیلم در تهران در زمان خودش 100 میلیون تومان فروخت اما خانم برومند هیچ پولی در قبال این فیلم به ما ندادند.
