نبود راهکاری اساسی باعث بروز مشکلات متعددی برای هنرمندان مبتلا به
بیماریهای خاص شده است که یکی از بارزترین آنها شرایطی بود که برای محمود
استادمحمد نمایشنامهنویس و کارگردان با سابقه و مطرح تئاتر ایران رخ داد و
باعث شد این هنرمند شناختهشده به مدت یک ماه از مصرف داروهای مورد نیاز
برای درمان بیماری محروم شود و همین وقفه در مصرف داروها فرصت جبران را از
خانواده تئاتر و مدیران و مسئولان مربوطه گرفت.
مصطفی عبدالهی و مبارزه با بیماری سرطان
و اما مصطفی عبدالهی هنرمندی است که 12 سال متمادی با بیماری سرطان دست و
پنجره نرم کرده است و این روزها باز هم شیمی درمانی میشود. این بازیگر و
کارگردان تئاتر درباره وضعیت جسمانی خود گفت: چند روز پیش
بود که بعد از 16 روز بستری بودن در بیمارستان به دلیل وخامت حال، از
بیمارستان مرخص شدم. در این 16 روز متأسفانه کسی تماسی با من نگرفت تا
جویای حال و وضعیتام باشد. یک هفته است که دوباره شیمیدرمانی میشوم.
وی درباره نظر پزشک معالج خود درباره وضعیت درمان و استفاده از داروهای
مورد نیاز یادآور شد: پزشک من با صراحت گفت که داروهایی که مصرف میکنم
دیگر جوابگو نیستند زیرا بدن من نسبت به این داروها مقاوم شده است و پاسخ
نمیدهد. از این رو بیماری در بدن من خاموش نمیشود تا بدن آماده انجام
پیوند مغزاستخوان شود. به گفته پزشک من تنها راهی که باقیمانده است استفاده
از آمپولهایی با نام کیبرولیس است که طی دو سال اخیر در سانفرانسیسکوی
آمریکا تولید و مصرف میشوند. پزشک معالجام میگوید برای اینکه بدنام
آمادگی لازم جهت پیوند مغز استخوان را پیدا کند باید این آمپولها را تهیه و
مصرف کنم.
هر چه داشتم برای درمان خرج کردم
عبدالهی با اشاره به هزینه بالای تأمین آمپولهای مورد نیاز گفت: با
اطلاعاتی که از طریق اینترنت کسب کردیم هر 6 عدد آمپول مورد نظر با ارز
آزاد قیمتی حدود 40 میلیون تومان دارد که تهیه و تأمین آنها برای من
امکانپذیر نیست. من در 12 سال اخیر هر چه داشتم برای درمان بیماری هزینه
کردم و حتی در ماههای اخیر برای تأمین هزینه داروهای موجود در ایران هم با
مشکل مواجه شدم.
این هنرمند با سابقه تئاتر تأکید کرد: این آمپولها برای من حیاتی هستند و
تأثیر بسیار زیادی در فراهم کردن شرایط جسمانیام جهت پیوند مغز استخوان
دارند. اما تأمین آنها برایم امکانپذیر نیست. آقای حسن فتحی از طریق بنیاد
بیماریهای خاص پیگیریهایی کرده است اما به نتیجه نرسیدیم. آقای ایرج راد
مدیرعامل خانه تئاتر هم پیگیر ماجرا هستند.
کارگردان نمایشهای "از پشت شیشهها" و "حکم" یادآور شد: نمایشنامه "مرگ
تصادفی یک آنارشیست" را که پیش از این برای اجرا پیشنهاد داده بودم مجوز
لازم را دریافت کرده است و قرار است شورای حمایت نحوه حمایت از تولید و
اجرای اثر را مشخص کند. امیدوارم شرایط جسمانیام به گونهای بشود که
بتوانم تمرینات نمایش را شروع کنم و نمایشنامه مورد علاقهام را تولید و
اجرا کنم.
حال سعید تشکری هم خوب نیست
این روزها یکی دیگر از هنرمندان شناخته شده تئاتر ایران نیز در بستر
بیماری است و شرایط سختی را سپری میکند. سعید تشکری نمایشنامه نویس و
کارگردان با سابقه تئاتر است که گروه تئاتر "آیین" را در استان خراسان
تأسیس کرد و طی سالهای متمادی فعالیت مستمر و تأثیرگذاری در عرصه تئاتر
داشته است. تشکری که از بیماری MS و همچنین کیست در حنجره رنج میبرد در
وضعیت مناسبی به لحاظ جسمانی به سر نمیبرد.
فرزند سعید تشکری درباره وضعیت جسمانی این هنرمند تئاتر
گفت: حدود 45 روز است که پدرم در قرنطینه کامل به سر میبرد و در تهران
بستری است و چندی پیش باز هم مورد جراحی حنجره قرار گرفت اما نتیجه این
جراحی مثبت نبود و در حال حاضر آقای سعید تشکری تکلم خود را از دست داده
است. ما در انتظار هستیم تا پزشک معالج از آلمان به ایران برگردد و برای
سومین بار جراحی حنجره را انجام دهد.
وی با اشاره به مناسب نبودن شرایط جسمانی سعید تشکری افزود: در حال حاضر پدرم حدود 40 درصد از بینایی خود را از دست داده است.
فرزند تشکری درباره وضعیت تأمین هزینههای روند درمان این نمایشنامهنویس و
کارگردان تئاتر تأکید کرد: سعی میکنیم بخشی از هزینههای درمان پدرم را
از طریق حق چاپ و انتشار کتابهایش تأمین کنیم که البته این روند جوابگو
نیست و تأمین هزینههای درمان و دارو بسیار سخت است.
مهمترین نکتهای که پزشکان معالج هنرمندان مبتلا به بیماریهای خاص بر آن
تأکید دارند این است که این بیماران برای درست سپری کردن روند درمان نباید
دغدغه مالی و تأمین هزینهها و داروها را داشته باشند زیرا این امر خود بر
شدید و وخیمتر شدن بیماری تأثیر بالایی دارد. با این وجود دغدغه مالی و
تأمین هزینهها و داروها همچنان گریبانگیر هنرمندانی چون مصطفی عبدالهی و
سعی تشکری است و در این بین نیاز مبرم و اساسی است که وزارت فرهنگ و ارشاد
اسلامی راهکاری و تدبیری اساسی برای حل این معضل اساسی برای هنرمندان مبتلا
به بیماریهای خاص بیندیشد.
همچنین رسیدگی به وضعیت هنرمندان بیمار تنها در تامین هزینههای درمان مختص نمیشود و بیش از آن لازم است مسئولان فرهنگی از حال آنها مطلع باشند و با تماسهای تلفنی و دیدارهای حضوری نشان دهند که به فکر آنها هستند.