بارها شاهد این صحنه بوده‌ایم که پدر و مادری از سلام نکردن کودک خود در جمع، شرمنده و آشفته می‌شوند. همان‌جا و در کثری از ثانیه با تشر یا لبخند از فرزندشان می‌خواهند تا به حضار سلام کند.
بارها شاهد این صحنه بوده‌ایم که پدر و مادری از سلام نکردن کودک خود در جمع، شرمنده و آشفته می‌شوند. همان‌جا و در کثری از ثانیه با تشر یا لبخند از فرزندشان می‌خواهند تا به حضار سلام کند.در این شرایط کودک دو رفتار نشان می‌دهد که یا سرش را به پایین می‌اندازد و با شرم و صدایی آهسته سلامی زیر لب می‌گوید یا برای این کار ممانعت می‌کند و غیض والدینش را بیشتر می‌کند. در اکثر مواقع این رفتار ناشی از جسارت و بی‌اخلاقی کودک نیست. اگر به ابعاد دیگر رفتارهای کودک در موقعیت‌های گوناگون توجه کنیم، در می‌یابیم عدم ارتباط‌گیری کودک در جمع‌های مختلف به دلیل عدم اعتماد به نفس او یا کم‌رویی‌اش است.
کودک شجاعت آن را ندارد که خودش پیش قدم در ارتباط گیری شود. ممکن است کم‌رویی و عدم اعتماد به نفسش کم کم باعث کناره گیری او از اجتماع شود و پدر و مادر متوجه این موضوع نشوند. اما سؤال اینجاست که برای تقویت اعتماد به نفس بچه‌هایی که کم‌رو یا خجالتی هستند، کم صحبت می‌کنند یا پشت پدرو مادر قایم می‌شوند و به اصطلاح جمع گریز هستند چه باید کرد؟!
اولین قدم برای این کار، «برجسته نشان دادن نقاط مثبت کودک» است. مثلا ترانه دختری‌ست که سلام نمی‌کند، مدام قهر می‌کند و در مهمانی مدام پشت مامان و بابا قایم می‌شود. اما هرشب مسواک می‌زند و صبح‌ها دست و صورتش را می‌شوید. همین دو صفت مثبت می‌تواند کمکی شود تا رفتار منفی‌اش را تغییر بدهید.
چطور؟! مثلا در مهمانی بحثی را پیش بیاورید و ربطش دهید به همان نکته مثبتی که فرزندتان انجام می‌دهد و جلوی دیگران و در حضور فرزندتان از او تعریف کنید. این شما هستید که می‌توانید شرایط تمجید از کار او را فراهم کنید. بعد مسئولیت‌های کوچک به او بدهید و باز از کارهای او در حد معمول، نه اغراق‌آمیز تعریف کنید.
مثلا «از روزی که مریم تو انداختن سفره کمکم میکنه می‌بینم چقدر خوبه که دختر دارم.» یا «وقتی عرفان برام نون می‌خره خیلی خوشحالم پسر دارم».
انجام دادن این کارها بابت این هست که فرزند شما بفهمد کم و کاستی ندارد و می‌تواند مورد توجه باشد. دادن مسئولیت به کودک اهمیت زیادی دارد. چرا که در او این حس به وجود می‌آید که بزرگ شده است و توانایی انجام کارهایی را دارد.
این روش از ابتدایی‌ترین و ساده‌ترین تکنیک‌ها برای پرورش اعتماد به نفس در کودکان کم رو و خجالتی هستند. در ادامه به صورت اجمالی راهکارهای دیگری مبنی بر پرورش اعتماد به نفس در کودکان را ارائه می‌دهیم.
کودک را از ریسک کردن نترسانید:
یک شرکت مراقبت از کودکان در کانادا، مادر یک کودک هشت ساله را مجبور می‌کند تا به فرزندش اجازه دهد، خطرات سالمی را انجام دهد. روان شناسان این مرکز عقیده دارند، برای ایجاد اعتماد به نفس، بچه‌ها باید شانس انتخاب کردن داشته باشند و مسئولیت اعمال خود را بپذیرند.
بنابراین سعی کنید از دور مراقب رفتارها و بازی کودک‌تان باشید. به کودک خود اجازه دهید تا جایی که خطری سلامتی‌اش را تهدید نمی‌کند، تجربه کند و راه حل‌های مختلفی را کسب کند.
کودک را به انجام کارهای مورد علاقه‌اش تشویق کنید:
از دیگر راه‌های ایجاد اعتماد به نفس در بچه‌ها این است که آنها را به انجام وظایفی که به آنها علاقه‌مند هستند، تشویق کنید و سپس مطمئن شوید که آنها را پیگیری می‌کنند. این امر بسیار مهم است که کودک دریابد می‌تواند کار مورد علاقه اش
را مانند شنا کردن، انجام بازی‌های ویدئویی و… انجام دهد. اما نکته مهم این است که باید برای خواسته‌اش تلاش کند تا در آخر کار احساس موفقیت داشته باشد.
عشق بدون شرط خود را به او نشان دهید:
اجازه دهید فرزندتان بداند که او را دوست دارید، حتی زمانی که کار بدی انجام می‌دهد یا در عملی شکست می‌خورد. اگر شما دائم در مورد عملکرد منفی او صحبت کنید، ترس از طرد شدن در او به وجود می‌آید و گمان می‌کند شما همانند سابق او را دوست ندارید.
ستایش اغراق‌آمیز نکنید:
تعریف بیش از اندازه به جای آن‌که خوب باشد آسیب رسان است. مثلا اگر قبل از اتمام کاری به فرزند خود بگویید: «تو فوق‌العاده‌ای و کار ارزشمندی انجام داده‌ای» او دیگر تلاشی نخواهد کرد. در صورتی که لازمه ایجاد اعتماد بنفس از تکرار و تلاش دوباره انجام کاری، به وجود می‌آید. حتی تعریف‌های بیش از اندازه منجر به خودشیفتگی در کودک می‌شود.
مهارت حل مسئله را به کودک‌تان آموزش دهید:
در مواجه با شکست و عدم انجام عملی، به کودک خود یاد دهید لازمه موفقیت تلاش است و اگر با وجود تلاشی که کرده است به نتیجه دلخواه خود نرسید به او بگویید همیشه کارها آن‌طور که باید انجام نمی‌گیرند و در مواجه با شکست نباید خود را ببازیم. به کودکان‌تان یاد دهید که یک گام به عقب برگردند و خودشان با مشکل‌شان مواجه شوند، خودشان انتخاب کنند و مساله‌شان را حل کنند.
به حرف‌هایش گوش کنید:
زمانی‌که فرزندتان با شما حرف می‌زند، اگر در حال انجام کاری هستید، تا جایی که مقدور است دست از آن کار بکشید و با دقت به حرف‌هایش گوش کنید. در چشمان او نگاه کنید تا مطمئن شود حواس‌تان جای دیگری نیست.
اولین قدم برای این کار، «برجسته نشان دادن نقاط مثبت کودک» است. مثلا ترانه دختری‌ست که سلام نمی‌کند، مدام قهر می‌کند و در مهمانی مدام پشت مامان و بابا قایم می‌شود. اما هرشب مسواک می‌زند و صبح‌ها دست و صورتش را می‌شوید. همین دو صفت مثبت می‌تواند کمکی شود تا رفتار منفی‌اش را تغییر بدهید.
چطور؟! مثلا در مهمانی بحثی را پیش بیاورید و ربطش دهید به همان نکته مثبتی که فرزندتان انجام می‌دهد و جلوی دیگران و در حضور فرزندتان از او تعریف کنید. این شما هستید که می‌توانید شرایط تمجید از کار او را فراهم کنید. بعد مسئولیت‌های کوچک به او بدهید و باز از کارهای او در حد معمول، نه اغراق‌آمیز تعریف کنید.
مثلا «از روزی که مریم تو انداختن سفره کمکم میکنه می‌بینم چقدر خوبه که دختر دارم.» یا «وقتی عرفان برام نون می‌خره خیلی خوشحالم پسر دارم».
انجام دادن این کارها بابت این هست که فرزند شما بفهمد کم و کاستی ندارد و می‌تواند مورد توجه باشد. دادن مسئولیت به کودک اهمیت زیادی دارد. چرا که در او این حس به وجود می‌آید که بزرگ شده است و توانایی انجام کارهایی را دارد.
این روش از ابتدایی‌ترین و ساده‌ترین تکنیک‌ها برای پرورش اعتماد به نفس در کودکان کم رو و خجالتی هستند. در ادامه به صورت اجمالی راهکارهای دیگری مبنی بر پرورش اعتماد به نفس در کودکان را ارائه می‌دهیم.
کودک را از ریسک کردن نترسانید:
یک شرکت مراقبت از کودکان در کانادا، مادر یک کودک هشت ساله را مجبور می‌کند تا به فرزندش اجازه دهد، خطرات سالمی را انجام دهد. روان شناسان این مرکز عقیده دارند، برای ایجاد اعتماد به نفس، بچه‌ها باید شانس انتخاب کردن داشته باشند و مسئولیت اعمال خود را بپذیرند.
بنابراین سعی کنید از دور مراقب رفتارها و بازی کودک‌تان باشید. به کودک خود اجازه دهید تا جایی که خطری سلامتی‌اش را تهدید نمی‌کند، تجربه کند و راه حل‌های مختلفی را کسب کند.
کودک را به انجام کارهای مورد علاقه‌اش تشویق کنید:
از دیگر راه‌های ایجاد اعتماد به نفس در بچه‌ها این است که آنها را به انجام وظایفی که به آنها علاقه‌مند هستند، تشویق کنید و سپس مطمئن شوید که آنها را پیگیری می‌کنند. این امر بسیار مهم است که کودک دریابد می‌تواند کار مورد علاقه اش
را مانند شنا کردن، انجام بازی‌های ویدئویی و… انجام دهد. اما نکته مهم این است که باید برای خواسته‌اش تلاش کند تا در آخر کار احساس موفقیت داشته باشد.
عشق بدون شرط خود را به او نشان دهید:
اجازه دهید فرزندتان بداند که او را دوست دارید، حتی زمانی که کار بدی انجام می‌دهد یا در عملی شکست می‌خورد. اگر شما دائم در مورد عملکرد منفی او صحبت کنید، ترس از طرد شدن در او به وجود می‌آید و گمان می‌کند شما همانند سابق او را دوست ندارید.
ستایش اغراق‌آمیز نکنید:
تعریف بیش از اندازه به جای آن‌که خوب باشد آسیب رسان است. مثلا اگر قبل از اتمام کاری به فرزند خود بگویید: «تو فوق‌العاده‌ای و کار ارزشمندی انجام داده‌ای» او دیگر تلاشی نخواهد کرد. در صورتی که لازمه ایجاد اعتماد بنفس از تکرار و تلاش دوباره انجام کاری، به وجود می‌آید. حتی تعریف‌های بیش از اندازه منجر به خودشیفتگی در کودک می‌شود.
مهارت حل مسئله را به کودک‌تان آموزش دهید:
در مواجه با شکست و عدم انجام عملی، به کودک خود یاد دهید لازمه موفقیت تلاش است و اگر با وجود تلاشی که کرده است به نتیجه دلخواه خود نرسید به او بگویید همیشه کارها آن‌طور که باید انجام نمی‌گیرند و در مواجه با شکست نباید خود را ببازیم. به کودکان‌تان یاد دهید که یک گام به عقب برگردند و خودشان با مشکل‌شان مواجه شوند، خودشان انتخاب کنند و مساله‌شان را حل کنند.
به حرف‌هایش گوش کنید:
زمانی‌که فرزندتان با شما حرف می‌زند، اگر در حال انجام کاری هستید، تا جایی که مقدور است دست از آن کار بکشید و با دقت به حرف‌هایش گوش کنید. در چشمان او نگاه کنید تا مطمئن شود حواس‌تان جای دیگری نیست.
به این ترتیب اطمینان پیدا می‌کند که عقاید و حرف‌های او برای والدینش ارزش دارند. در برابر اندوه و شادی‌اش پاسخی داشته باشید که متوجه حس همدردی شما شود. با پذیرش احساسات و صحبت‌های کودک این مسأله را به او القا می‌کنید که همه حرف‌های او برای شما ارزشمند است.
ارسال نظر
