. ابتدا بعید میدانستم بپذیرند ولى گفتند: «بخاطر بوگارت و بخاطر قریبیان مگه میشه گفت نه!» چه تجربه درخشانى. سپس مجدد از ایشان دعوت كردم تا در مینى‌سریال «عالیجناب» بازى كنند و باز با سعه صدر و تحمل گریم سنگین آمدند و درخشیدند.
سامان مقدم و احسان کرمی، دو عکس از سریال «عالیجناب» را که در آن حسین عرفانی با گریمی سنگین و چهره‌ای متفاوت بازی می‌کرد، به اشتراک گذاشتند.حسین عرفانی، دوبلور پیشکسوت که دیروز پس از چندماه بیماری و مبارزه با سرطان درگذشت، از دهه ٥٠ خورشیدی سابقه بازی در سینما و تلویزیون را هم داشت. سریال «عالیجناب» یکی از آخرین کارهای تصویری او بود.
«عالیجناب» نام یک سریال به کارگردانی سام قریبیان است که در ۱۳ آذر سال ۱۳۹۶ در شبکه نمایش خانگی منتشر شد.
این پروژه به تهیه‌کنندگی مشترک سعید سهیلی و علی طحانجی و نگارش و کارگردانی سام قریبیان، ۲۱ شهریور ۱۳۹۵ جلوی دوربین رفت و تصویربرداری آن سه ماه طول کشید. حسین عرفانی در این سریال با موی و ریش سفید و گریمی سنگین ظاهر شد.
سام قریبیان دل‌نوشته زیر را در اینستاگرام به اشتراک گذاشت: «استاد حسین عرفانى نازنین هم رفت. مردى كه به نوعى خاطرات سینماى مرا نسبت به سینمایى كه دوست داشتم (و الان دیگر رنگ و بویى از آن نیست) شكل داد. كودك بودم كه اولین بار صدایش را در فیلم «كازابلانكا» به جاى بوگى ( همفرى بوگارت) شنیدم. تصویرش را در سریال «تلخ شیرین» روى نوار بتامكس دیدم و از بازیش لذت بردم. خودش را اولین بار سال ٦٥ در استودیو كنكاش سر دوبله فیلم «جدال در تاسوكى» اثرى كه به مدیریت استاد جلال مقامى دوبله شد، دیدم. بعدها در نوجوانى نقش كوتاهى را در استودیو فیلمكار كنار او و بانو مینو غزنوى به مدیریت ناصر طهماسب گفتم. تا بالاخره در فیلم «ترانزیت» (تنها بازیگری بودم) كه كنار بزرگان دوبله جاى خودم حرف زدم. قوت قلبها و كمكهاى شایان او و اساتیدى چون خسرو خسروشاهى، منوچهر اسماعیلى، منوچهر والی‌زاده و زنده یاد ایرج دوستدار در آن فیلم باعث شد از پس كار بر بیایم و ازانجامش لذت ببرم. به دعوت این بزرگان به عضویت انجمن گویندگان در سن پانزده سالگى در آمدم (هرچند پدرم مخالف بودند). كنارشان دو كار دیگر گفتم و بعد از دوبله فاصله گرفتم. ارادت همیشگى من نسبت به دوبله باعث شد تا در فیلم«٣٦٠ درجه» از صداى ایشان و بانو شهلا ناظریان در فیلم «كازابلانكا» براى صحنه حساسى از فیلم استفاده كنم و از ایشان براى افتتاحیه فیلم دعوت كردم كه منت گذاشتند و آمدند. روى صحنه هم باهم ظاهر شدیم: «دوباره بنواز سم» كه ایشان منت گذاشتند و دعوت ما را پذیرفتند تا دوباره جاى بوگارت باشند. ابتدا بعید میدانستم بپذیرند ولى گفتند: «بخاطر بوگارت و بخاطر قریبیان مگه میشه گفت نه!» چه تجربه درخشانى. سپس مجدد از ایشان دعوت كردم تا در مینى‌سریال «عالیجناب» بازى كنند و باز با سعه صدر و تحمل گریم سنگین آمدند و درخشیدند. در فیلمنامه «عالیجناب ٢» سكانسهایى از تقابل شخصیت ایشان با شخصیت جدید الورودى كه قرار بود آقاى فرامرز قریبیان بازى كنند، نوشتم كه در واقع یك نوع اداى دین بود ( جناب عرفانى در فیلم «گوزنها» - یكى از مشهورترین فیلمهاى پدرم- به جاى آقاى قریبیان صحبت كرده بودند). هر دو بسیار این ایده را پسندیدند. حیف كه فرصت از دست رفت. آخرین بار ١٠ روز پیش به عیادتشان در بیمارستان رفتم و هنوز سر زنده و شوخ‌طبع بودند. سفر جدیدشان را بهشان تبریك میگویم. ممنون بخاطر خاطرات خوش.»
در همین زمینه بخوانید
ارسال نظر
