کارگردان پیشکسوت سینمای ایران که کمتر در مورد مسایل سیاسی اظهارنظر میکند؛ خبر استیضاح وزیر علوم را نشانهی بدی برای اوضاع سیاسی و وضعیت رسانهای کشور میداند و به خبرنگار ایلنا میگوید: مردم بهترین ناظر هستند و به زودی متوجه میشوند که کاری که این به ظاهر دوستان میکنند صرفا جنبه تخریبی دارد. اما آنها موفق نخواهند شد چون مردم از تندرویها و منفعتجوییهای آنها خسته شدهاند.
تقوایی درباره اتفاقاتی که در مدت کوتاه گذشته ازسوی برخی رسانهها و مطبوعات وابسته به جناح تندرو علیه برخی وزاری دولت جدید رخ داده را قابل پیشبینی دانسته و میگوید: نقد در هیچ کجای دنیا توسط اهل قلمی که منصف باشد؛ مورد تقبیح قرار نگرفته اما نکته اینجاست که نقد باید با درنظر گرفتن منافع و درک بالای مردم باشد و صداقت داشته باشد. مردم نقدی را که تخریبکننده است و برای تامین منافع مالی برخی احزاب و افراد است؛ به خوبی میشناسند.
او ادامه میدهد: برخی به اسم نقد؛ توهین میکنند؛ افترا میزنند؛ دروغ میگویند. آیا به اینها میشود گفت مطبوعاتی؟ اینها هرگز به حقیقت وفادار نیستند و هرگز طعم عدالت را نچشیدهاند. آنها آمدهاند که گروهی را بزنند چون منافع آنها و دوستانشان را تامین نمیکنند.
این فیلمساز با اشاره به این موضوع که هنوز یکسال از عمر دولت نگذشته پس استیضاح چه معنایی میتواند داشته باشد؛ چرا وزرا در دولت گذشته آزاد بودند اما حالا برای هر تصمیم باید مورد سوال واقع شوند؛ این نکته را مورد تاکید قرار میدهد که: مشخص است که این دولت محبوبیت بسیار بیشتری از دولت گذشته میان مردم برخوردار است برای همین این دوستان که تنها منافع خودشان را میبینند و بس سعی دارند به همهی وزرا و تصمیمات دولت لطمه وارد کنند. مشخص است که اینها از خیلی پیشتر وزرا را هدف گرفتهاند. وزیر فرهنگ هر کاری میکند باید به اینها حساب پس بدهد. وزیر علوم یا آموزش و پروش هم همینطور.
تقوایی با بیان این مطلب که: هنوز هم معتقدم همین دولت میتوانست در همین مدت هم کارهای زیادی در حوزههای مختلف ازجمله سینما و فرهنگ انجام دهد که به هر دلیل انجام نشده؛ یادآور میشود: برای من و امثال من جای امیدواری است که دولت میخواهد کار کند و فضای فرهنگی و سیاسی کشور را بازکند. اگرچه کارهایی که انجام داده؛ هنوز خیلی ناقص است اما وضعیت از سالهای گذشته به مراتب بهتر است. و حالا که دولت محبوبیت هم دارد؛ جای امیدواری است برای روزهای آینده.
کارگکردان فیلم "ناخدا خورشید" به موضوع استیضاح وزیر علوم هم اشاره میکند و میگوید: اسم استیضاح برای وزرای دولت ناخوشایند است و ناامنی به دنبال دارد. گویا وزاری دیگر هم باید منتظر باشند که یکی یکی استیضاح شوند. شاید آقایان میگویند این اهرمیست تا وزیران کارشان را به درستی انجام دهند، در این صورت چند سئوال پیش میآید: چرا در این مملکت نباید هیچ وزیری بدون اهرم فشار استیضاح کارش را انجام دهد؟ چرا در دولت قبلی این اهرم فشار از کار افتاده بود و هیچ کسی جرات نمیکرد وزرای دولت محبوب این آقایان را دستکم در چند سال اول استیضاح کند؟ از استیضاح چه کسانی سود میبردند؟ کفهی سود مردم سنگینتر است یا منافع دوستان؟
وی سپس اضافه میکند: متاسفم. اگر فقط اندکی اهل تعمق باشیم؛ نمیتوانیم از این مسائل به سادگی بگذریم درحالیکه علاقهی آقایان گذشتن از واقعیت محض است.
کارکردان "کاغذ بیخط" ادامه میدهد: من در دولت قبلی کار نکردم و در این دولت هم تا به امروز هیچ کاری نکردهام؛ پس دوستان نمیتوانند انگ جانبداری به من بزنند. من فقط میدانم که نباید درمقابل بیعدالتی و فرافکنی سکوت کرد.
این کارگردان معتقد است: هنرمند نباید سکوت کند و نسبت به اتفات اجتماعی و سیاسی پیرامونش بیتفاوت باشد. وظیفهی هنرمند این نیست که تحت هر شرایطی فقط کارش را بکند و سکوت کند. من معتقدم درباره هرچه که میخواهیم حرف بزنیم؛ باید دانشاش را داشته باشیم. اما اتفافات اجتماعی و سیاسی در زندگی همه اقشار جامعه تاثیر میگذارد، پس هنرمند نمیتواند نسبت به آن بیتفاوت باشد چون نمیتواند کارش را درست انجام دهد همانطور که کیفیت زندگی مردم به مخاطره میافتد.
تقوایی میگوید: اگر همه ما دلمان برای کشور و مشکلاتمان میتپد؛ باید همدلی بیاموزیم. در دولت قبل به روشنی با معنای دشمنی و جانبداری و تعصب بیجا آشنا شدیم. امروز برای ما اینکه هدف چیست؛ علامت سئوال بزرگی است.
او ادامه میدهد: ای کاش آنقدر که این دوستان به اصطلاح منتقد دولت؛ به فکر مدرک تحصیلی وزرا و رئیسجمهور یا برخی حواشی بودند؛ به کارایی و دلسوزی خودشان توجه میکردند.
تقوایی میگوید: قطعا کسی که هنرمند است نمیتواند نطق سیاسی کند احتیاجی هم به آن ندارد. من هم سیاسی نیستم چون علاقهای به تحصیل در این زمینه نداشتم پس سوادش را هم ندارم اما به عنوان یک شهروند میبینم که تغییر دولتها و سیاستها چه تاثیری میتواند در زندگی روزمره ما داشته باشد؛ پس نمیتوانم نسبت به آن بیتفاوت باشم.