زنان،در انتظار نقش های کلیدی کابینه "تدبیر و امید"

در چند دهه گذشته زنان در عرصه های مختلف اجتماعی، علمی، آموزشی و سیاسی در کنار دولت مردان یا همان رجال سیاسی حضور داشتند. این مساله می تواند نشانگر این باشد که زنان هم می توانند همپای مردان در عرصه های مختلف حضور داشته و حتی به صورت غیر مستقیم در اداره امور کشور نقش داشته باشند که در این صورت  می توان آنان را مشاوران سیاست مردان نامید.

حضورشان آنقدر پر رنگ است که به جرات می توان آنان را یک رجل سیاسی نامید چرا که رجل در سیاست تنها به معنی جنس مذکر نیست. احمدی نژاد را می توان تنها رئیس جمهور کشور نامید که نخستین زن را به کابینه خود راه داد که البته شاید این موضوع را برای خود نوعی امتیاز همچون بسیاری از اقدامات دیگرش مي دانست.

خبر آمد خبری در راه است... اما

روز گذشته سخن از پيوستن  زنی به جمع رجال و سياسيون مطرح شد. آن هم به عنوان سخنگوی وزارت خارجه  و این موضوع باز هم به نوعی حضور زن در سیاست جامعه را یادآور شد اما آيا اين مسئله مي تواند  اقناع کننده اين قشر عظيم و تاثير گذار باشد.
دکتر ظریف وزیر امور خارجه در این باره می گوید: "سخنگویی یکی از حوزه‌هایی است که من همیشه علاقه داشته‌ام از بانوان برای آن پست استفاده شود، اما هم‌اکنون در مدیران حوزه سخنگویی، از خانم‌ها هم استفاده شده، البته باید ببینیم که در آخر چه می‌شود."

با اينکه ورود زنان به سخنگویي وزارت خارجه براي نخستين بار است  که در تاريخ  ايران رخ مي دهد اما آيا اين امر مي تواند جامعه نسوان را که رويکردي به مراتب معتدل تر از مردان دارند قانع و راضي کند؟ ضمن اينکه اين نکته را بايد در نظر  گرفت که سخنگويي در وزارت امور خارجه امروز به عنوان يک پست مهم دولتي در حد حضور در کابينه تلقي نمي شود و صرفا بازتاب دهنده مواضع وزارت خارجه و شخص شخيص "منشي الممالک" يا همان وزير خارجه است و حتي به سختي مي توان آن را در حد مديران مياني در عرصه سياست هم جاي داد.

رويکرد کلي دولت
با اين اوضاع و احوال حضور زنان در کنار مردان در اداره امور کشور را نوعی اعتدال می دانیم چرا که حدود 50 درصد از رای دهندگان را زنان تشکیل می دهند و به لحاظ تحصيلات آکادميک نیز از مردان جلو تر هستند با این تفاسیر همین 50 درصد هم انتظار دارند تا به آنان نیز همچون مردان نقشی کلیدی و اثر گذار در سیاست محول شود.

زنان با موقعيت شغلي متناسب در عرصه سياسي
زنان به لحاظ روحيات خود در تمامي عرصه هاي زندگي از مشاغل خاص خود برخوردارند و حوزه سياست هم از اين قاعده مستثني نيست. ما در گذشته شاهد حضور زنان در سازمان هاي عمومي، خيريه، فرهنگي و برخي ديگر از حوزه ها بوده ايم. مثلا  در دولت هشتم اين مسئله مصداق داشته و دکتر معصومه ابتکار،که زمزمه هاي بازگشت او به سياست وجود دارد، در گذشته رياست سازمان حفاظت از محیط زیست را بر عهده داشته است اما زنان در ايران و تقريبا در  تمامي کشورهاي دنيا ، بجز يکي دو مورد استثنايي، در حوزه هايي چون دفاعي و نظامي نبوده اند. لذا انتظار از دولت یازدهم آن است تا در بر آورده شدن خواسته هاي اين قشر گامهاي ملموس و عملي بردارد و با دادن موقعيتي مناسب به آنها ، شاهد برخي شيطنت هاي رسانه اي با تيتر هايي نظير "شجاعت دولت دهم در استفاده از  زنان" و يا "گلايه فلان فعال امور زنان از روحاحي و تحسين  فلان رئيس جمهور" نباشيم.