یک نماینده اصولگرای مجلس هفتم معتقد است فرهنگ از جنس ایمان و باور است و وابستگی آن دقیقاً به توده مردم است. به نظر او فرهنگ مجموعه اعتقادات، ایمان‌ها، باورها و رفتارهای توده مردم است و باعث و بانی ندارد که با بخشنامه و دستور تغییر کند.
مدت‌ها است کارشناسان سیاسی کشور دم از درک شرایط اقتصادی مردم و محدود نکردن آنها در از لحاظ آزادی‌های سیاسی و اجتماعی می‌زنند اما در همین روزهای اخیر ایجاد بحران و مشوش کردن اذهان عمومی برای مسائلی مانند پخش اعترافات تلویزیونی دختر اینستاگرامی، بستن آبشار مارگون به روی گردشگران، ممنوعیت پوشیدن مانتوهای جلوباز و یا ممنوعیت پوشیدن لباس آستین کوتاه برای مردان در بعضی ادارات شهر قزوین واکنش‌های زیادی را در بین مردم به ویژه کاربران فضای مجازی داشته است. در این باره سعید ابوطالب فیلمساز و نماینده مجلس هفتم معتقد است که صیانت از حدود و ثغور فرهنگی جامعه، حفظ چارچوب‌ها و ارزش‌گذاری به سنت‌ها و هنجارهای جامعه جزیی از وظایف حکومت است.سعید ابوطالب در گفت‌وگو با «اعتمادآنلاین» با بیان اینکه این موضوع ربطی به حکومت جمهوری اسلامی هم ندارد و این منطقی است که بسیاری از نظام‌های توسعه‌یافته هم خود را ملزم به حفظ هنجارهای جامعه می‌دانند، گفت: جامعه اگر چارچوب هنجاری نداشته باشد کاملاً از هم می‌پاشد و دچار یک آنارشیسم فرهنگی و هنجاری می‌شود و در واقع جلوی رشد و توسعه اقتصادی و سیاسی جامعه را هم می‌گیرد.
این فعال اصولگرا در ادامه افزود: حفظ و صیانت از هنجارها اغلب ربطی به شرایط سیاسی و بین‌المللی ندارد و اینگونه نیست که در وضعیت سیاست خارجی یا اقتصادی در این چنین موضوعاتی قبض و بسط صورت بگیرد. خود این نگاه آفت و اشتباه است؛ یعنی اگر شرایط اقتصادی بد است، اگر وضعیت سیاسی آشفته است، حاکمیت در حوزه‌های فرهنگی و اجتماعی تساهل نشان دهد و اگر شرایط خوب شد بگیر و ببندد راه بیاندازد. بنابراین من معتقدم که موضوعات فرهنگی و اجتماعی نباید تحت تاثیر سیاست خارجی یا داخلی قبض و بسط داشته باشد بلکه باید روال و برنامه بلندمدتی داشته و در آن مسیر حرکت شود.
سعید ابوطالب راجع به ابلاغیه ناجا برای ممنوعیت فروش مانتوهای جلو باز، بستن آبشار مارگون و...، گفت: راجع به نمونه‌های اخیری که اتفاق افتاده من معتقدم اینها روش‌هایی هستند که در چند دهه قبل هم تجربه شده و نه تنها موفق نبوده بلکه صدمات بیشتری را در حوزه‌های فرهنگی و اجتماعی کرده است. همین که ما نیروی انتظامی را متولی فرهنگ و هنر و موضوعات اجتماعی بدانیم، اساساً اشتباهی بزرگ است.
او درباره ورود پلیس به حوزه نظارت اجتماعی و فرهنگی گفت: پلیس یک سری وظایف ساختاری دارد که دخالت دادن این نهاد در موضوعات فرهنگی و اجتماعی آسیب‌رسان است و حتماً نتایج معکوس می‌دهد. اینکه یک روزی بخشنامه بدهند آستین کوتاه درست است یا غلط از اساس اشتباه است. ما از این برخوردها در سال‌های اولیه انقلاب هم داشتیم، که اینقدر سطحی و تنگ‌نظرانه بود که نه تنها به آنها عمل نشد بلکه شکافی بین مردم هم ایجاد کرد.
ابوطالب در ادامه افزود: ما متاسفانه دچار یک ریای زشت و باطل شدیم که آدم‌ها مجبور شدند ظاهرسازی کنند و خواست خود را مطابق خواست مدیران بالا دستی تغییر بدهند. این تجربه‌ها شکست خورده است و من تعجب می‌کنم که چرا مدیران اجتماعی و فرهنگی به جای اینکه مسیر و چشم‌اندازی بلندمدت را پی بگیرند، به یک سری برخوردهای دفعی و روزمره رو می‌آورند که ضرر آن از نفعش بیشتر است.
این فیلمساز اصولگرا درباره نسبت قدرت رسمی و فرهنگ مردم گفت: ریشه این برخوردها به این نگاه قدرت رسمی برمی‌گردد که تصور می‌کند از توده مردم مسلمان مسائل فرهنگی را بیشتر می‌فهمند و باید تصمیماتی را برای توده مردم بگیرند. این در حالی است که فرهنگ از جنس ایمان و باور است و وابستگی آن دقیقاً به توده مردم است. فرهنگ مجموعه اعتقادات، ایمان‌ها، باورها و رفتارهای توده مردم است و باعث و بانی ندارد که با بخشنامه و دستور تغییر کند. ذات فرهنگ از جنس توده‌های مردم است و هرچه که مردم به آن باور دارند، فرهنگ است. بنابراین قدرت رسمی باید بتواند خود را با فرهنگ مردم که متعالی و ارزشمند است، هماهنگ کند. حالا این فرهنگ در بین مردم با توجه به خاستگاه طبقاتی متفاوت است و این ناشی از متفاوت بودن سلیقه‌هاست و نباید این را به حساب دین‌گریزی مردم گذاشت.
ارسال نظر
