چه بلایی بر سر 1770 دانشجوی اسپایکر آمده است؟

بحران شدید امنیتی در عراق فاجعه پایگاه هوایی «اسپایکر» را در این کشور در پس پرده قرار داده و جامعه جهانی نیز واکنشی به این جنایت بزرگ ضد بشری نداشته است.

داعش در همان نخستین روزهای ورود به موصل در خردادماه گذشته، این پایگاه را محاصره کرد و آنگونه که روایت می شود، با خیانت برخی فرماندهان و همدستی برخی عشایر، پایگاه با یک هزار و 770 دانشجوی جوان و نوجوان غیرمسلح که هنوز آموزش ندیده بودند، سقوط کرد.

از آن روز، از سرنوشت این 1770 جوان عراقی خبری نیست. برخی می گویند تعدادی از آن قربانیانی که فیلم ها و تصاویرشان را داعش بر روی اینترنت قرار داده، همین بچه های اسپایکر هستند و برخی نیز می گویند، آنها را در روستایی در استان صلاح الدین عراقی نگهداری می کنند.

اما آنچه واقعی تر به نظر می آید، کشته شدن تعداد زیادی از این دانشجویان در اعدام های دسته جمعی داعش است؛ این را برخی از افراد محلی می گویند که در آن روزها در منطقه حضور داشتند.

حالا ˈجاسم العبودیˈ پدر یکی از قربانیان اسپایکر به همراه صدها تن از والدین این دانشجویان، مقابل ورودی وزارت دفاع در حوالی ˈکراده مریمˈ در غرب دجله آمده است تا هم اعتراض کند و هم درخواست کمک؛ کمک برای یافتن اثری از فرزندش.

او گفت: امروز آمده ایم تا سرنوشت فرزندانمان را پیگیری کنیم؛ بالاخره آنها یا زنده اند یا کشته شده اند. اگر زنده اند، از دولت می خواهیم ردی از آنها بیابد تا ببینیم کجا هستند؟ اگر کشته شده اند، جنازه هایشان را به ما تحویل دهند.

یکی دیگر از والدین این دانشجویان نیز گفت: انگار هیچ وجدان بیداری بچه های ما را در این بحران ندید. این همه خبر از عراق، از مسیحی، ایزدی و ... به دنیا مخابره شد و بیانیه پشت بیانیه اما کسی نپرسید بر سر بچه های اسپایکر چه آمده است؟!

وی گفت: ما منتظر یک اقدام جدی از سوی دولت هستیم و امروز برای همین مقابل وزارت دفاع جمع شده ایم.

اکنون بعد از گذشت دو ماه از بی خبری مطلق نسبت به سرنوشت 1770 دانشجوی پایگاه هوایی اسپایکر، پایگاهی که آمریکایی ها بعد از اشغال عراق در 2003 میلادی نام خلبان کشته شده خود در جنگ خلیج فارس را بر آن گذاشته اند، یک نماینده خواستار تشکیل یک جلسه ویژه پارلمان در خصوص این موضوع شده است.

«عبدالحسین الموسوی» با ابراز تعجب از عدم توجه و تحرک نسبت به وضعیت دانشجویان اسپایکر چه در داخل عراق و چه از سوی مجامع بین المللی، گفت: از هیات رییسه خواسته ایم که یک جلسه فوق العاده فقط برای بررسی این موضوع اختصاص دهد، تا علل سقوط پایگاه و سرنوشت دانشجویان آن روشن شود.

به عقیده وی، تحقیق در خصوص این پرونده کمک می کند تا ضعف ها و نواقص سیستم نظامی کشور نیز مشخص شود.

از 1770 دانشجوی اسپایکر ، 400 تن از اهالی دیوانیه در 180 کیلومتری جنوب بغداد هستند که هفته گذشته نمایندگان آنها در پارلمان خواستار پیگیری موضوع شده بودند.

در حقیقت، فاجعه اسپایکر برای اهالی دیوانیه همانند یک زلزله بوده است.

«فلاح الیاسری» عضو کمیسیون حقوق بشر پارلمان عراق هم هفته گذشته خواسته بود در خصوص پایگاه هوایی اسپایکر و نیز زندان «بادوش» در شهر موصل تحقیق شود.

داعش بعد از ورود به موصل، در زندان ها را گشود و اقلیت های غیرسنی اعم از شیعه، مسیحی، ایزدی و سایر اقلیت های قومی و مذهبی را از زندانی های سنی جدا کرد و به جوخه های اعدام سپرد.

خانواده های زندانیان بادوش هم هفته هاست که دربدر به دنبال رد و اثری از بستگان خود هستند. البته خانواده های زندانیان بومی بادوش که از اهالی موصل و شهرهای اطراف بوده اند نیز معلوم نیست اکنون در کجا آواره اند؛ یا شاید کشته شده اند.

الیاسری، خواستار تنظیم شکایتی علیه داعش در مراجع قضایی بین المللی به عنوان جنایت جنگی و ضد بشری شده است.

او معتقد است که برای ریشه کن کردن رفتارهای ضد بشری از نوع داعش، نیاز به موضع قاطع بین المللی است.

داعش از هنگام اشغال موصل و تصرف شهرها و مناطقی در استان های صلاح الدین، دیالی و الانبار، جنایات هولناکی را رقم زده است.

کشتار و اعدام های جمعی، تصفیه نژادی و مذهبی، آوارگی بیش از یک و نیم میلیون ساکنان شمال عراق و در نهایت ربودن زنان اقلیت ها و ایجاد بازار برده فروشی در مناطق تحت کنترل خود برای این زنان، تنها گوشه ای از ره آورد این گروه تروریستی از تفکر تکفیری شان است.

آنها بدوی ترین رفتارها را از خود بروز می دهند؛ مانند جدا کردن سر اسیران و یا به صلیب کشیدن به دام افتادگان و ...

عراقی ها اعتقاد دارند که اسناد تصویری که بر روی اینترنت و شبکه های اجتماعی از جنایت های داعش وجود دارد، برای تشکیل یک دادگاه جنایت جنگی برای سران این گروه تروریستی و حامیان منطقه ای آنان کافی است.