در این هیاهو، صداهایی نیز شنیده شد حاکی از غلبه عواطف منفی یا بی‌توجهی به ابعاد حقیقی موضوع یا اراده بهره‌برداری فرصت طلبانه از تنگناهایی که به خطا مشکل یک بخش یا جناح خاص حکومت پنداشته شده است.
روزنامه ایران در یادداشتی به قلم حسین واله/ استاد دانشگاه نوشت:خروج ترامپ از برجام تلاطمی را کلید زد که پیشتر انتظار می‌رفت. در سطح بین‌المللی، جای آرایش قوای سنتی را اردوکشی تازه‌ای گرفت که هنوز ابعاد آن به‌طور کامل آشکار نشده و فرجام آن نامعلوم است. در این حال، مواضع متضاد جریان‌های سیاسی در داخل کشور در قبال این رخداد، بیش از هر چیز، گونه‌ای سراسیمگی غریب را به نمایش گذاشت که از دید یک ناظر مستقل تنها مایه شگفتی و تأسف است. واکنش های خلق الساعه و مسبوق به هیچ ارزیابی دقیق، فعلاً به آشفتگی ذهنیت عمومی و هیاهوهای درهم و برهمی انجامیده است که پاره‌ای از پیامدهای آن را در بازارهای اقتصاد ملی مشاهده می‌کنیم.
در این هیاهو، صداهایی نیز شنیده شد حاکی از غلبه عواطف منفی یا بی‌توجهی به ابعاد حقیقی موضوع یا اراده بهره‌برداری فرصت طلبانه از تنگناهایی که به خطا مشکل یک بخش یا جناح خاص حکومت پنداشته شده است. کسانی که با خروج ترامپ از برجام خاطره مخالفت‌های پیشین خود با حل و فصل دیپلماتیک بحران اتمی ایران را تجدید کردند و به این بهانه به دولت تاختند، از یاد برده بودند که اگر قرار بر مقصریابی در این قضیه باشد همگان نخست سراغ مسببان بحرانی شدن پرونده اتمی خواهند رفت و از این رهاورد تنها به کشور آسیب بیشتر خواهند زد. آنها که متعاقب دیدار ترامپ-اون دستپاچه فشار را بر دولت ایران گذاشتند تا وارد مذاکره با ایالات متحده امریکا شود گویی فراموش کرده بودند که اوباما دیگر در کاخ سفید نیست و دستی به سوی ایران دراز نشده و به جای آن، دوازده شرط تعجیزی روی میز مذاکره موهوم قرار دارد و ایران برخلاف کره شمالی بمبی در زرادخانه ندارد تا ترامپ را به سنگاپور دوم بکشاند و عزم کره شمالی را نیز ندارد که فعلاً زمان بخرد تا هرگاه توانست برای سومین بار زیر میز بزند. دو طیف پیش گفته دو روی یک سکه اند؛ جابه‌جایی فرعیات با موضوع اصلی و فرستادن کشور به‌دنبال نخود سیاه البته در دو جهت مخالف.
اما خطرناک ترین واکنش شاید شتابزده و خدای ناخواسته فرصت طلبانه به تلاطم جاری، دعوت تلویحی بخش هایی از حکومت به برقراری وضعیت فوق‌العاده و زمزمه خروج از چارچوب های رسمی قانونی در مواجهه با تلاطم جاری و چشم‌انداز بحران پیش رو است. کیست که نداند باطل السحر هر مکر دشمنان ایران تنها یکپارچگی و ایستادگی مردم ایران بر سر منافع ملی بوده است و نمایش اقتدار کشور در قالب‌های به رسمیت شناخته شده بین‌المللی توانسته سد راه زیاده خواهی خارجیان شود چنانکه تدبیر خردمندان می‌تواند مانع بازگشت اجماع جهانی علیه ایران گردد؟ باید هشدار داد به همه کسانی که به هر دلیل فکر گذر از سازوکارهای قانونی اداره کشور را به سر خود راه دهند که دانسته یا ندانسته در زمین دیگران بازی می‌کنند و تنها راه را برای مداخله بازها به انواع بهانه‌های به ظاهر بشردوستانه هموار می‌کنند. بی‌شک آنان میوه‌های چنین خیانت بزرگی را نخواهند چید. وقت است که از دیروزمان، از محمد علیشاه و همپیمانی‌هایش و از سید ضیاء و زرنگی‌هایش درس عبرت گرفت.
ارسال نظر
