خروج آمریکا از شورای حقوق بشر تداوم انزوای بین المللی

حدود یکسال و نیم تلاش آشکارای آمریکا برای حمایت از رژیم صهیونیستی کار را به جایی رساند تا کاخ سفید برای جبران شکست های تلخ در مجامع سازمان ملل، با خودزنی از شورای حقوق بشر خارج شود.

مایک پمپئو وزیر خارجه و نیکی هیلی نماینده آمریکا در سازمان ملل متحد روز 19 ژوئن(29 خرداد) در یک نطق رسانه ای از خروج آمریکا از شورای حقوق بشر خبر دادند و در نامه ای این تصمیم را عملی کردند.

این تصمیم پس از آن اعلام شد که شورای حقوق بشر که در آن آمریکا از حق وتو برخوردار نیست، تصویب کرد تا درباره جنایات اخیر رژیم صهیونیستی علیه مردم بی گناه فلسطین کمیته تحقیق فعال شود.

از اواخر ماه مارس(اوایل فروردین) نظامیان اشغالگر با آتش گشودن به سوی شهروندان غیر نظامی فلسطین که در راهپیمایی بزرگ بازگشت شرکت کرده بود، بیش از 120 نفر کشته و حدود 12 هزار نفر زخمی شده اند که در بین آنها، کودکان، زنان، خبرنگاران و کادر پزشکی و امدادی دیده می شوند.

هیلی شورای حقوق بشر را به تعصب مزمن علیه رژیم صهیونیستی متهم کرد و تصمیم دولتش برای خروج از این شورا را انتقاد به عملکرد رهبران جهان در این خصوص دانست.

البته این نخستین باری نبود که نماینده آمریکا در سازمان ملل متحد، نهادهای وابسته به این رکن بین المللی را به جانبداری علیه رژیم صهیونیستی متهم می کرد و نخستین باری هم نبود که تلاش می کرد تا مانع هرگونه مصوبه ای از این مجامع علیه جنایات ارتکابی این رژیم شود.

هر کسی که حوزه سازمان ملل متحد را پیگیری می کند به خوبی می داند هیلی در همه جلسات این سازمان و حتی شورای امنیت حضور ندارد اما بدون تردید می توان گفت او در تمام نشست های شورای امنیت و مجمع عمومی سازمان ملل متحد که مرتبط با سرزمین های اشغالی بوده، شخصا حضور یافته و با قرائت بیانیه های تهدید آمیز کوشیده است، نظر اعضای این دو رکن سازمان ملل متحد را درباره جنایات رژیم صهیونیستی تغییر دهد.

«روز شرم» یکی از واژه هایی است که نماینده آمریکا بارها در دفاع از اشغالگران فلسطین به کار برده است.

او در سخنرانی نشست شورای امنیت به تاریخ 28 اردیبهشت امسال نسبت به تصویب کمیته تحقیق درباره جنایات صهیونیست ها علیه فلسطینیان اعتراض کرد و آن را برای حقوق بشر شرم آور دانست.

در 24 خرداد هم در مجمع عمومی سازمان ملل متحد که برای رای گیری درباره قطعنامه پیشنهادی علیه جنایات صهیونیست ها تشکیل شده بود، این نشست را سیاسی دانست و گفت: این مساله هیچ چیزی را تغییر نمی دهد و به صلح کمک نمی کند.

در 12 خرداد هم هیلی قطعنامه پیشنهادی کویت که خواستار رسیدگی به جنایات رژیم صهیونیستی در سرزمین های اشغالی شده بود را وتو کرد.

از سال 2001 تا کنون، آمریکا 13 قطعنامه پیشنهادی را وتو کرده است که 12 مورد آن به سرزمین های اشغالی ارتباط دارد.

اما مجامع بین المللی که در دوره ترامپ یکپارچگی بیشتری را نسبت به سیاست های یکجانبه آمریکا در پیش گرفته اند، ساکت ننشسته و برای پاسخگو کردن رژیم صهیونیستی از سازوکار شورای حقوق بشر و مجمع عمومی سازمان ملل هم استفاده کرده اند که اتفاقا چون در این دو مورد، آمریکا حق وتو ندارد، همه این پیشنهادها به تصویب رسیده است.

انزوای آمریکا در این مجامع به حدی بود که در بی سابقه ترین رخداد، قطعنامه پیشنهادی هیلی که در آن حماس و جبهه مقاومت را مورد هدف قرار می داد، تنها یک رای از 15 رای اعضای شورای امنیت را به خود اختصاص داد و آن هم رای خود آمریکا بود.

این تراژدی غمبار برای آمریکا، باعث شد تا نماینده این کشور در 10 خرداد با ابراز خشم از اینکه نتوانسته است قطعنامه ضد مقاومت خود را پیش ببرد، گفت: هدف اصلی حماس نابودی اسرائیل است.

هیلی در 25 اردیبهشت هم با دفاع از رژیم صهیونیستی در کشتار فلسطینی ها، ایران را به حمایت از آنچه که او گروه های تروریستی نامید، متهم کرد که عامل خشونت در منطقه شده است.
رسوایی آمریکا در حمایت بی چون و چرا از صهیونیست ها کار را به جایی رساند که در 24 اردیبهشت، معاون سخنگوی کاخ سفید در اظهار نظری عجیب، کشتار فلسطینی ها را یک حمله تبلیغاتی علیه صهیونیست ها دانست.

این موضوع همچنان ادامه داشت تا اینکه در سوم فروردین نماینده آمریکا در سازمان ملل متحد در اعتراض به تصویب قطعنامه علیه رژیم صهیونیستی در شورای حقوق بشر، تهدید کرد که از این شورا خارج خواهند شد.

وی افزود: بسیاری از کشورها موافقند که دستور کار شورا به شدت علیه اسرائیل منحرف شده است، اما تعداد کمی می خواهند که مبارزه کنند.

نماینده آمریکا اضافه کرد: وقتی این اتفاق می افتد، همانطور که امروز شد، شورا در انجام وظیفه کامل خود در حمایت از حقوق بشر در سراسر جهان شکست خورده است.

هیلی مدعی شد: ایالات متحده همچنان عضویت خود را در شورای حقوق بشر ارزیابی می کند؛ صبر ما نامحدود نیست. اقدامات امروز روشن می سازد که این شورا دارای اعتبار لازم برای حمایت واقعی از حقوق بشر نیست.

پیش از این هم دانی دانون نماینده رژیم صهیونیستی در سازمان ملل گفته بود که اگر قطعنامه حقوق بشری علیه آن ها تصویب شود، آمریکا همچون یونسکو از شورای حقوق بشر هم خارج خواهد شد.

این اظهارات برای هیچ عضو جامعه بین الملل تازگی نداشت، چرا که هیلی در اول اسفندماه 96 در بحبوحه تصمیم برای انتقال سفارت آمریکا به قدس و شناسایی این شهر به عنوان پایتخت رژیم صهیونیستی، تهدید کرد که از فرآیند صلح خارج شده و علیه تمامی سازمان های بین المللی که ضد اسراییل عمل می کنند، اقدامات تنبیهی انجام خواهد داد.

وی در این نشست شورای امنیت سازمان ملل متحد که با موضوع فلسطین برگزار می شد، افزود: مشکل این است که این سازمان به شکل نفرت انگیزی علیه اسراییل عمل می کند.

در 27 آذرماه هم نماینده آمریکا در نشست شورای امنیت بر خلاف آنکه 14 عضو دیگر این شورا تصمیم گیری درباره قدس را آخرین مرحله فرایند صلح می دانستند و بر راه حل دو کشور تاکید داشتند، قطعنامه پیشنهادی مصر درباره قدس را وتو کرد.

در پی فرمان 6 دسامبر 2017 (23 آذر 96) دونالد ترامپ رئیس جمهوری آمریکا، کشورهای عضو سازمان همکاری اسلامی و وزیران امورخارجه کشورهای عربی گرد هم آمدند و نسبت به این حرکت، اعتراض کردند.

بر این اساس مصر که عضو غیر دائم شورای امنیت سازمان ملل متحد بود، پیش نویس قطعنامه ای را به شورای امنیت ارائه داد که در آن بدون ذکر نام کشور یا محکوم کردن کشوری، هر اقدامی برای تغییر وضعیت قدس را لغو می کند و از تمامی کشورها می خواهد از انتقال سفارت خود از سرزمین های اشغالی به قدس خودداری کنند.

اما نماینده امریکا در سازمان ملل به این مساله واکنش نشان داد و گفت: امریکا اگر می توانست دوباره برای قطعنامه ی 2234 رای دهد، قطعا به آن رای منفی می داد و از حق وتوی خود استفاده می کرد.

در 23 دسامبر 2016 و آخرین روزهای دولت باراک اوباما، شورای امنیت سازمان ملل قطعنامه ای را تصویب کرد که به موجب آن شهرک سازی های رژیم صهیونیستی در سرزمین های اشغالی ممنوع می شد.

دولت آمریکا به این قطعنامه رای ممتنع داد و بر خلاف رویه گذشته خود، آن را وتو نکرد. این مساله باعث شد تا قطعنامه 2234 به تصویب برسد.

اما اقدامات کورکورانه آمریکا در دفاع از رژیم صهیونیستی تنها موضوع چالش برانگیز آمریکا نیست و در دولت جدید، پایبندی این کشور به قوانین و تعهدات بین المللی کاهش چشمگیری یافته است.

خروج از یونسکو، خروج از پیمان آب و هوایی پاریس، خروج از پیمان نفتا، خروج از برنامه جامع اقدام مشترک، جنگ تجاری با متحدان و جداسازی کودکان مهاجر غیر قانونی از والدین خود و فرستادن آن ها به ایالت های مختلف آمریکا، روی دیگر سکه خودبرتر بینی دولت جدید آمریکا است که نه تنها به انزوای بین المللی این کشور ختم شده بلکه در خیلی از موارد با حقوق بشر هم سازگاری ندارد.

در این باره، شاید سخن هانان اشرفی مقام ارشد فلسطینی جالب توجه باشد که گفت در حالی که دولت آمریکا دستور می دهد کودکانی که گریه می کنند را به زور اسلحه از پدر و مادرشان جدا کنند، خروج این کشور از شورای حقوق بشر تعجب آور نیست.