از سوی دیگر باید توجه کرد که صندوق ذخیره فرهنگیان به‌عنوان تنها بازوی اقتصادی سرمایه انسانی آموزش‌وپرورش باید به جایگاهی برسد که به قدرتی اقتصادی به‌عنوان پشتوانه فرهنگیان بدل شود و بتواند به بهبود معیشت فرهنگیان عزیز کمک کند.
۱۱۰ سال پس از مشروطیت، ایران همچنان مهد دموکراسی خاورمیانه است. افتخار برگزاری هر سال یک انتخابات را تا قرن‌ها کسی نمی‌تواند از جمهوری اسلامی بگیرد و همین است که وقتی بحث انتخابات در هر اندازه‌ای می‌شود، حسگرهای همه حساس می‌شود و اگر ماجرا به انتخابات در یکی از حساس‌ترین بخش‌های اقتصادی آموزش‌وپرورش که با حدود ۹۰۰ هزار سهام‌دار فرهنگی سروکار دارد، برسد، باید بیش از همیشه دقت و حساسیت به خرج داد.
سید‌محمد بطحایی وزیر آموزش‌وپرورش در ادامه یادداشت خود در روزنامه «شرق» نوشت: ۲۳ و ۲۴ اردیبهشت ۱۳۹۷ مرحله دوم انتخابات نمایندگان فرهنگیان در هیئت‌امنای صندوق ذخیره فرهنگیان در اردوگاه شهید باهنر برگزار شد که تجربه جدیدی در آموزش‌وپرورش بود. در آغاز کار به علت فضایی که حاکم بود، نگرانی‌هایی وجود داشت، اما استقبال خوبی از آن به عمل آمد و با ائتلافی که بین شرکت‌کنندگان شکل گرفت، در نهایت دو عضو و یک بازرس مشخص شدند.
مسیر جدیدی را در صندوق ذخیره شروع کردیم که می‌خواهیم به‌تدریج آن را به همه سطوح تصمیم‌گیری آموزش‌وپرورش تعمیم دهیم. چشم‌انداز ما فقط انتخاب دو نفر در هیئت‌امنا و یک نفر برای نظارت نیست؛ ما می‌خواهیم این جریان را در آموزش‌وپرورش راه بیندازیم و به‌تدریج به سمتی برویم که تمامی سطوح تصمیم‌گیری در وزارتخانه متأثر از رأی و نظر فرهنگیان باشد. درواقع این انتخابات و انتخاب مدیران مدارس دو گام مهم برای مشارکت بیشتر معلمان در تصمیم‌گیری و اجراست. سرمایه صندوق متعلق به خود معلمان است و آنها باید خودشان تصمیم‌گیری کنند.
از سوی دیگر باید توجه کرد که صندوق ذخیره فرهنگیان به‌عنوان تنها بازوی اقتصادی سرمایه انسانی آموزش‌وپرورش باید به جایگاهی برسد که به قدرتی اقتصادی به‌عنوان پشتوانه فرهنگیان بدل شود و بتواند به بهبود معیشت فرهنگیان عزیز کمک کند.
اقتصاد آموزش‌وپرورش نیاز به باز‌تعریف و بازسازی دارد. شرایطی که در آن به‌سر می‌بریم مطلوب هیچ‌کدام از طرف‌های مرتبط با این دستگاه عظیم نیست؛ نه مردم راضی هستند، نه معلمان از معیشت خود رضایت دارند، نه ستاد آموزش‌وپرورش می‌تواند هزینه‌های هنگفت خود را در یک تراز مالی، سربه‌سر کند و نه دولت می‌تواند بیش از این بودجه آموزش‌وپرورش را افزایش دهد.
در آخر هم همین می‌شود که همه وزرای آموزش‌وپرورش می‌گویند همه بودجه را خرج حقوق و دستمزد می‌کنند و البته فرهنگیان هم همچنان راضی نیستند. پس باید به یک سازوکار اقتصادی دیگر برای آموزش‌وپرورش رسید و چه بازویی قوی‌تر از صندوق ذخیره فرهنگیان. صندوق ذخیره فرهنگیان صرفا یک مؤسسه اقتصادی است و باید تلاش کنیم سودآوری آن افزایش یابد. درواقع صندوق ذخیره فرهنگیان نباید به صندوق خیریه تبدیل شود؛ این اشتباهی است که در سال‌های گذشته وجود داشته است. صندوق باید در جایی سرمایه‌گذاری کند که بیشترین سودآوری را داشته باشد و این منطق شرکت‌های تجاری است.
امیدوارم با بستر‌های الکترونیکی که در این دوره به وجود آورده‌ایم، بتوانیم گام‌های مهم‌تری را در مشارکت تمامی فرهنگیان در سطوح تصمیم‌گیری وزارتخانه برداریم.
سید‌محمد بطحایی وزیر آموزش‌وپرورش در ادامه یادداشت خود در روزنامه «شرق» نوشت: ۲۳ و ۲۴ اردیبهشت ۱۳۹۷ مرحله دوم انتخابات نمایندگان فرهنگیان در هیئت‌امنای صندوق ذخیره فرهنگیان در اردوگاه شهید باهنر برگزار شد که تجربه جدیدی در آموزش‌وپرورش بود. در آغاز کار به علت فضایی که حاکم بود، نگرانی‌هایی وجود داشت، اما استقبال خوبی از آن به عمل آمد و با ائتلافی که بین شرکت‌کنندگان شکل گرفت، در نهایت دو عضو و یک بازرس مشخص شدند.
مسیر جدیدی را در صندوق ذخیره شروع کردیم که می‌خواهیم به‌تدریج آن را به همه سطوح تصمیم‌گیری آموزش‌وپرورش تعمیم دهیم. چشم‌انداز ما فقط انتخاب دو نفر در هیئت‌امنا و یک نفر برای نظارت نیست؛ ما می‌خواهیم این جریان را در آموزش‌وپرورش راه بیندازیم و به‌تدریج به سمتی برویم که تمامی سطوح تصمیم‌گیری در وزارتخانه متأثر از رأی و نظر فرهنگیان باشد. درواقع این انتخابات و انتخاب مدیران مدارس دو گام مهم برای مشارکت بیشتر معلمان در تصمیم‌گیری و اجراست. سرمایه صندوق متعلق به خود معلمان است و آنها باید خودشان تصمیم‌گیری کنند.
از سوی دیگر باید توجه کرد که صندوق ذخیره فرهنگیان به‌عنوان تنها بازوی اقتصادی سرمایه انسانی آموزش‌وپرورش باید به جایگاهی برسد که به قدرتی اقتصادی به‌عنوان پشتوانه فرهنگیان بدل شود و بتواند به بهبود معیشت فرهنگیان عزیز کمک کند.
اقتصاد آموزش‌وپرورش نیاز به باز‌تعریف و بازسازی دارد. شرایطی که در آن به‌سر می‌بریم مطلوب هیچ‌کدام از طرف‌های مرتبط با این دستگاه عظیم نیست؛ نه مردم راضی هستند، نه معلمان از معیشت خود رضایت دارند، نه ستاد آموزش‌وپرورش می‌تواند هزینه‌های هنگفت خود را در یک تراز مالی، سربه‌سر کند و نه دولت می‌تواند بیش از این بودجه آموزش‌وپرورش را افزایش دهد.
در آخر هم همین می‌شود که همه وزرای آموزش‌وپرورش می‌گویند همه بودجه را خرج حقوق و دستمزد می‌کنند و البته فرهنگیان هم همچنان راضی نیستند. پس باید به یک سازوکار اقتصادی دیگر برای آموزش‌وپرورش رسید و چه بازویی قوی‌تر از صندوق ذخیره فرهنگیان. صندوق ذخیره فرهنگیان صرفا یک مؤسسه اقتصادی است و باید تلاش کنیم سودآوری آن افزایش یابد. درواقع صندوق ذخیره فرهنگیان نباید به صندوق خیریه تبدیل شود؛ این اشتباهی است که در سال‌های گذشته وجود داشته است. صندوق باید در جایی سرمایه‌گذاری کند که بیشترین سودآوری را داشته باشد و این منطق شرکت‌های تجاری است.
امیدوارم با بستر‌های الکترونیکی که در این دوره به وجود آورده‌ایم، بتوانیم گام‌های مهم‌تری را در مشارکت تمامی فرهنگیان در سطوح تصمیم‌گیری وزارتخانه برداریم.
منبع: ایسنا
ارسال نظر
