چرا رویکرد ترامپ درباره ایران و کره شمالی متفاوت است؟

 در رابطه آمریکا با کره شمالی، چنین موانعی وجود ندارد. هیچ گروهی مانند آیپک یا مجاهدین خلق (منافقین) وجود ندارد که علیه کره شمالی در کاخ سفید لابی‌گری کند. هیچ نسخه‌ای از شلدون ادلسون وجود ندارد که در تلاش‌ها برای صلح با پیونگ‌یانگ کارشکنی کند. برخلاف ایران، مسئله کره شمالی، بخش سیاستی نهادینه‌شده که به محدود کردن تعامل با پیونگ‌یانگ اختصاص دارد را تحریک نکرده است.

آمریکا در مواجهه با کره شمالی از دیپلماسی حمایت می‌کند، اما هنگامی که مسئله به ایران مربوط می‌شود، خبری از دیپلماسی نیست.

 با وجود اینکه دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، احتمال خروج کشورش از توافق هسته‌ای موسوم به برجام را بالا برده است، به طور همزمان برای یک نشست تاریخی با کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی، آماده می‌شود. این تناقض رفتاری آمریکا در پرداختن به چالش‌های هسته‌ای دو کشور توجه برخی رسانه‌ها را جلب کرده است.

در همین رابطه، وبگاه بولتن دانشمندان اتمی، طی یادداشتی به دلایل تفاوت رویکرد آمریکا در قبال ایران و کره شمالی پرداخت و نوشت: "این کاملا عجیب است که دولت ترامپ به طور فعالانه توافق هسته‌ای با ایران را نابود می‌کند، اما به طور همزمان در تلاشی برای مذاکره بر محدودیت‌های هسته‌ای، وارد گفت‌وگو‌های بلندپایه با کره شمالی می‌شود".

دونالد ترامپ، به طور مداوم از برجام انتقاد کرده و آن را "بدترین توافق" خوانده است. زمانی که نامزد انتخابات بود، قول داد به محض ورود به کاخ سفید، توافق را پاره کند. وقتی وارد شد، دو بار از روی اکراه پایبندی ایران را به توافق تایید کرد. تا اینکه در اکتبر گذشته، از صدور تاییدیه خودداری و ادعا کرد ایران به برجام پایبند نیست.

از زمان ورود ترامپ به کاخ سفید، او مصمم شد که بسیاری از دستاورد‌های باراک اوباما را از بین ببرد. اگر چه نفرت شخصی ترامپ از ابتکارعمل‌های سیاستی اوباما، بخشی از تمایل رئیس‌جمهور برای لغو برجام را توضیح می‌دهد، اما چیز‌های دیگری هم در این امر دخیل هستند.

به گفته این وبگاه، آنچه واقعا سیاست ترامپ در قبال ایران را هدایت می‌کند، خصومت نهادینه‌شده و چند‌دهه‌ای در برخی از نهاد‌های دولت آمریکا است. در حقیقت، ایمانوئل ماکرون، رئیس‌جمهور فرانسه، علیرغم تلاش‌هایش برای متقاعد کردن ترامپ به ماندن در برجام، اظهار کرد که ترامپ بنا به "دلایل داخلی" از توافق خارج خواهد شد.

بولتن دانشمندان اتمی نوشت: "ذی‌نفعان ثروتمند، مانند شلدون ادلسون (که سخاوتمندانه به کارزار انتخاباتی ترامپ کمک مالی کرد)، گروه‌های همسو همچون کمیته امور عمومی اسرائیل- آمریکا (آیپک) و گروه یا اندیشکده روابط عمومی طرفدار اسرائیل موسوم به بنیاد دفاع از دموکراسی‌ها، که مخالف تعامل با ایران هستند، مخالفت با تعامل آمریکا با ایران بر اساس منافع ملی را علت وجودی غیررسمی‌شان کرده‌اند. دیگر چه گروهی؟ مجاهدین خلق، یک گروه اپوزیسیون خشن و فرقه‌گونه، که تا سال ۲۰۱۲ در لیست گروه‌های تروریستی وزارت خارجه (آمریکا) بود، تلاش‌های لابی‌گرانه‌اش را افزایش داد و روابط نزدیکی با چندین متحد ترامپ، از جمله جان بولتون، مشاور امنیت ملی، برقرار کرد".

علاوه براین، احساسات ضدایرانی از دو متحد نزدیک ترامپ هم ناشی می‌شود: بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل، و محمد بن سلمان، ولیعهد عربستان.

به گفته این وبگاه، در رابطه آمریکا با کره شمالی، چنین موانعی وجود ندارد. هیچ گروهی مانند آیپک یا مجاهدین خلق (منافقین) وجود ندارد که علیه کره شمالی در کاخ سفید لابی‌گری کند. هیچ نسخه‌ای از شلدون ادلسون وجود ندارد که در تلاش‌ها برای صلح با پیونگ‌یانگ کارشکنی کند. برخلاف ایران، مسئله کره شمالی، بخش سیاستی نهادینه‌شده که به محدود کردن تعامل با پیونگ‌یانگ اختصاص دارد را تحریک نکرده است.