در ادامه فرانچسکا رومر از ریاحی درخواست کرد برای پاسخ به پرسش مخاطبین به روی سن برود.
مرجان ریاحی ضمن تشکر از مهربانی و حمایت مخاطبین جشنواره گفت: من نینجای ایرانی را با قلبم ساختم و باعث افتخارم است که این فیلم توانسته قلب مخاطبینش را لمس کند.
او در پاسخ به این پرسش که آیا آیا زنها در ایران میتوانند در ورزشهای مختلف فعالیت داشته باشند؛ توضیح داد: بله دهها یا شاید صدها رشته ورزشی در ایران برای بانوان و جود دارد و هیچ محدودیتی برای ورزش کردن نیست.
مرجان ریاحی در پاسخ به خبرنگاری که پرسید، ما در مورد زنان نینجا در رویترز قبلا گزارشی دیده بودیم و فکر میکردیم نینجاهای ایرانی زنانیوحشی هستند که فقط برای حمله به کشورهای دیگر تربیت شدهاند، اما فیلم شما زنهایی را نشان میدهد که مادرند، بچهداری میکنند، آشپزی میکنند و زندگی خانوادگی دارند. آیا اینها همان زنان گزارش رویترز هستند؛ گفت: دقیقا اینها همان زنها هستند. همانطور که میبینید تنها زنان ورزشکاری هستند که عاشق ورزش و خانوادهشان هستند و برای من خیلی جالب است در همه جهان زنها در رشتههای ورزشی و حتی نینجوتسو فعایلت میکنند؛ چرا تنها زنان نینجای ایرانی باید متهم شوند به خشونت؟ چرا در مورد زنان نینجای اروپایی یا آمریکایی این حرفها زده نمیشود؟ من فکر میکنم جدا از خوراکی که رسانهها به مخاطبانشان میدهند، مخاطبین هم باید در مورد
اخبار دریافتی بیشتر فکر کنند و هر حرفی را از هر رسانهای به سادگی نپدیرند. خوشحال که حالا شما با دیدن نینجای ایرانی متوجه واقعیت این زنان ورزشکار شدید.
ریاحی در پاسخ به این پرسش که آیا در آینده بازهم فیلمی در مورد ورزش زنان میسازید؛مطرح کرد: واقعا پرداختن به ورزش بانوان و نشان دادن زن ایرانی واقعی نه آن چیزی که رسانهها سعی میکنند به مردم جهان از زنان ایران نشان دهند، آرزوی قلبی من است. فکر میکنم ساخت مستند از زنان ورزشکار در رشتههای مختلف ورزشی میتواند در نشان دادن فعالیت بانوان ورزشکار ایرانی بسیار مفید باشد.
مرجان ریاحی در پایان گفت: امیدوارم بتوانم به زودی تهیه کنندهای برای ایدههایم در مورد زنان ورزشکار ایرانی پیدا کنم.