توقف برنامه هسته‌ای پیونگ یانگ طعمه‌ای برای کبوترها و بازها است

 روزنامه گاردین در گزارشی با توجه به اعلام توقف آزمایش‌های هسته‌ای کره شمالی، نوشت: اگرچه این موضوع یک پیروزی در زمینه امنیت محسوب می‌شود اما مشخص نیست که آیا پیونگ یانگ تسلیحات هسته‌ای خود را تسلیم خواهد کرد یا خیر.

به گزارش ایسنا، بنابر گزارش روزنامه گاردین، کره شمالی امروز اعلام کرد که آزمایش‌های هسته‌ای و موشکی بالستیک خود را متوقف می‌کند و همچنین سایت آزمایش هسته‌ای پیونگ ری را نیز تعطیل کرده است. در این صورت این گام مهم رو به جلو محسوب می‌شود که البته باید با نگاهی محتاطانه به آن نگریست. پیشتر نیز پیشرفت‌هایی با کره شمالی‌ حاصل شده بود؛ اگرچه در لحظه آخر امیدهای جامعه بین‌الملل از بین رفت. اما لزوما نباید نگرشی منفی در این باره داشت. با توجه به محدودیت‌هایی که در مورد مذاکرات با پیونگ یانگ وجود دارد، همین میزان پیشرفت نیز برای امنیت بین‌المللی یک پیروزی محسوب می‌شود.

سوال اصلی آن است که چرا رویکرد کره شمالی اکنون تغییر کرده است، نه تنها در مورد آزمایش‌های هسته‌ای و موشکی بلکه در زمینه‌های دیگر نیز شاهد یک تغییر رویکرد در اقدامات پیونگ یانگ بوده‌ایم. اخیرا مقامات کره شمالی از اعتراضات خود نسبت به استقرار نیروهای نظامی آمریکایی در کره جنوبی و رزمایش‌های نظامی واشنگتن و سئول کاسته است.

با توجه به رویکردهای متفاوت در مورد کره شمالی اکنون دو تعریف را می‌توان در رابطه با حرکت پیونگ یانگ به سوی صلح ارائه داد.

کبوترها (طرفداران صلح) معتقدند که کره شمالی به معنای اهم کلمه تغییر کرده است و زمانی که یک دولت خواستار مذاکره در کره جنوبی به قدرت رسید این تغییرات حاصل شد. این گروه همچنین بازها (حزب راست‌گرای کره جنوبی و آمریکا) را عامل اصلی انزوای کره شمالی می‌دانند که باعث شد این کشور تسلیحات هسته‌ای خود را ضامن اصلی بقا بداند.

مشکل این نظریه آن است که شواهد و مستندات بسیار اندکی از مقصود واقعه کیم جونگ اون موجود است و نمی‌توان با قطعیت گفت که این رهبر جوان مانند گورباچف، رهبر پیشین اتحاد جماهیر شوروی به دنبال یک کره عاری از تسلیحات هسته‌ای است. البته باید از فرصت ایجاد شده بهترین استفاده را کرد اما اگر کره شمالی روند گذشته را ادامه دهد که البته اینطور به نظر می‌رسد.

ریسک وخیم‌تر شدن شرایط در شبه جزیره کره نیز مطرح است.

دونالد ترامپ و بازها اما معتقدند که تحریم‌ها و فشارهای بین‌المللی بوده است که کیم جونگ اون را به پای میز مذاکره آورده است.

این موضوع از نظر سیاسی نیز برای ترامپ بسیار جذاب است بخصوص با توجه به مشکلاتی که او در داخل کشورش دارد.

البته نمی‌توان در این باره با قاطعیت نظر دارد چرا که بسیاری از کالاهای اساسی پیونگ یانگ از چین به طور قاچاق وارد می‌شود و جدیت پکن نیز در این باره مشخص نیست.

به نظر می‌رسد اکنون کره شمالی به توانایی و برنامه هسته‌ای قابل توجهی دست یافته است و قصد دارد تا از آن برای دریافت امتیازهای متفاوت استفاده کند.