سیر تکامل احساسات در انسان‌های اولیه

 دانشمندان معتقدند که با تغییر استخوان بندی صورت انسان­‌های اولیه از خشونت طلبی آنها کاسته شده است.

دانشمندان دانشگاه یورک این نظریه را مطرح کرده‌­اند که ابروها همزمان با تغییر شکل و ساختار صورت انسان­ها تغییر کرده و صافتر و کوچکتر شده اند. نتایج این پژوهش در آخرین شماره مجله نیچر اکولوژی اند اولوشن منتشر شده است.

هومو ساپین­های اولیه ابروهایی استخوانی و محکم داشتند، در نتیجه رشد ابروها و استفاده از یک سری حالات چهره برای آن­ها بسیار دشوار بود. با گذشت زمان تکامل مسیر خود را پیمود و ابروها صاف­تر و ظریف­تر شدند.

پائول اُهیگینز پروفسور آناتومی و سرپرست پژوهش دانشگاه یورک توضیح می‌­دهد که ابروهای بزرگ و پیشانی برآمده حس برتری و خشم را منتقل می­‌کنند. با گذشت زمان صورت لطیفتر و کوچکتر شد و قسمت برآمده پیشانی صاف شد و چهره انسان تغییر کرد.

انسان کنونی می­تواند حالات و احساسات مختلفی را با چهره خود به نمایش بگذارد. صورت ما ماهیچه­‌هایی دارد که می‌­توانند ابروها را به حرکت در آورند و بالا ببرند و بدین ترتیب می­توانیم احساسات مختلفی را از طریق چهره خود ابراز کنیم.

پنی اسپیکینز، دیرین شناس دانشگاه یورک که یکی از همکاران این پژوهش هم بوده است، می­‌گوید؛ انسان­‌ها در گذشته‌­های دور بیشتر در رقابت با یکدیگر بوده­‌اند و حس خشم و برتری جویی در آن­ها غالب بوده است. بعد از این مرحله انسان­ها وارد دوره‌­ای می­‌شوند که در کنار یکدیگر در گروه‌­های بزرگتر زندگی می­‌کنند، در این دوره انسان­ها احساساتشان را با هم به اشتراک می­‌گذارند و این کار را از طریق حالت چهره انجام می‌­دهند. از نظر این استاد دانشگاه بیان احساسات از طریق حالت چهره بوده که انسان را قادر به ایجاد شبکه‌های اجتماعی کرده است.

انسان­‌های مدرنِ (هومو ساپین­ها) پیش از تاریخ همبستگی زیادی نداشتند و با رفتن به مکان‌­های مختلف در زمان­‌های دشوار گذران زندگی می­‌کردند. از نظر اسپیکینز ابروها قطعه گمشده پازل چگونگی همبستگی انسان‍‌­ها با یکدیگر در مقایسه با دیگر خویشاوندان منقرض شده ما (هومینید­ها) هستند.

محققان این پژوهش ردیف برجسته ابروهای انسان­های قدیمی را بررسی کردند. تئوری­‌های زیادی درباره علت برجسته بودن ابروها مطرح شد. برخی معتقد بودند شاید استخوان­های ابروها متصل کننده محفظه مغز یا جمجمه و صورت بوده‌­ان دکه در انسان‌­های اولیه برآمده‌­تر بوده است. استخوان­های ابروها همچنین ماهیچه‌­های صورت را که برای جویدن از آن­ها استفاده می­شود،تقویت می­‌کردند. گروه موفق شد اسکن­‌های سه بعدی اشعه ایکس از جمجمه انسانی اولیه از گونه انسان هایدلبرگی تهیه کند.

این انسان اولیه که کابوه یک نامگذاری شده، بین 200 تا 600 هزار سال پیش در منطقه­‌های زندگی می‌کرده است که در زامبیای کنونی قرار دارد. کابوه یک استخوان ابروئی دارد که از نئاندرتال‌­ها برآمده‌­تر است.

اُهیگینز پیش‌تر گفته بود که آن­ها بعد از تهیه عکس سه بعدی با استفاده از نرم افزارهای محاسباتی میزان استخوان لازم برای پر کردن فضای بین جمجمه یا محفظه مغز و صورت را اندازه­‌گیری می­‌کنند. اندکی قبل محققان اعلام کردند که این استخوان زائد بوده است و می­توان بیشتر آن را تراشید. آن­ها همچنین به بررسی این موضوع پرداختند که آیا استخوان ضخیم ابرو به جویدن کمک می­کرده است. در این مورد هم آن­ها به این نتیجه رسیدند که این استخوان خیلی در جویدن مواد غذایی سفت تأثیرگذار نبوده است.

اُهیگینز اعلام کرد احتمالاً تنها یک توضیح اجتماعی می‌تواند قانع کننده باشد. منظور من این است که خشم و برتری جویی عامل ضخیم شدن استخوان­های ابرو در اجداد انسان­های امروزی بودند. البته محققان این پژوهش می­‌گویند نظر آن­ها تنها بر پایه حدس و گمان است و دلیل این که چرا چهره انسان با گذشت زمان صافتر شده است، هنوز مشخص نیست.