کی‌روش پاسخ این سوال جنجالی را بدهد

 کی‌روش راست می‌گوید؛ باید کمی به تفاوت لژیونرها و بازیکنان داخلی توجه کنیم. اگر توجه شود شاید بهتر بتوان به منطق آن پی برد.

کی‌روش از تفاوت بازیکنان داخلی و لژیونر صحبت کرده است و اینکه داخلی‌ها آماده نیستند. او در اصل مربیان لیگ برتری را زیر سوال برده که نتوانسته‌اند بازیکنان خود را به حدی برسانند که توانایی آنها در حد جام جهانی باشد. اگر مقدماتی جام جهانی و تاثیرگذاری بازیکنان داخلی آن دوره از مسابقات را هم در نظر نگیریم، شرایط فعلی تیم ملی هم قابل توجه است.

ابتدا توجه کنید بازیکنانی مانند علیرضا بیرانوند، سیدجلال حسینی، رامین رضاییان (قبل از رفتن به اروپا ثابت تیم ملی و بعد از حضور در اروپا نیمکت نشین) مهدی طارمی (در زمان مسابقات مقدماتی جام جهانی عضو باشگاه پرسپولیس)، وریا غفوری و... هر کدام در تبدیل ایران به بهترین خط دفاعی و زدن گل‌های حساس منجر به صعود نقش مستقیم داشتند. بی‌شک نقش آنها انکار ناپذیر بوده است. شکی نیست کیفیت لیگ‌های اروپایی با لیگ ایران تفاوت دارد و لژیونرها نیز کیفیت تیم ملی را بالا می‌برند و به این نکته هم اشراف داریم مصدومیت اتفاقی است و برای هر بازیکنی به وجود می‌آید اما جالب است به این موضوع توجه کنید که هیچکدام از بازیکنان داخلی در اردوی اخیر تیم ملی مصدومیت نداشته یا دچار افت بدنی نشده‌اند. مرتضی پورعلی‌گنجی، مهدی طارمی، اشکان دژاگه و سردار آزمون 4 بازیکن مصدوم تیم ملی در این اردو بودند که اتفاقا هر 4 نفر لژیونر هستند.

دژاگه و پورعلی‌گنجی حتی نتوانستند مقابل تونس و الجزایر بازی کنند. طارمی و آزمون هم که در بازی با الجزایر فرصت حضور در زمین پیدا کردند، دچار افت بدنی شده و از بازی خارج شدند. در کنار اینها به میزان دوندگی وریا غفوری و وحید امیری هم توجه کنید و شاید همین مقایسه کوچک تفاوت بازیکنان داخلی نسبت به برخی لژیونرها را نشان بدهد.

جالب است پرسپولیس که در 3 سال اخیر بیشترین تعداد ملی پوش را داشته، آماده‌ترین بازیکنان را با کمترین آسیب تحویل تیم ملی داده است. در این خصوص آیا می‌دانید برانکو بازیکنانش را با تمرینات «11 FIFA» آماده می‌کند که استانداردترین تمرین برای بازیکنان است که آمادگی را به بالاترین حد رسانده و احتمال مصدومیت را به کمترین حالت ممکن می‌رساند؟ تمریناتی که مورد تایید فیفاست و جزو مدرن‌ترین تمرین روز دنیا محسوب می‌شود. مسلماً همه بازیکنان لژیونر و داخلی تلاش می‌کنند و هر کدام به اندازه کافی تاثیرگذار هستند اما زیر سوال بردن لیگ داخلی و جداسازی بازیکنان داخلی و لژیونر چه مشکلی را حل می‌کند ؟ آیا باعث پایین آوردن روحیه بازیکنان داخلی نمی‌شود؟ آیا واقعاً آمادگی بازیکنان داخلی و لژیونر آنقدر تفاوت دارد که نیاز به این همه حاشیه و جنجال باشد؟ ضمن اینکه پس از تعطیلی لیگ فرصت کافی برای آماده‌سازی بازیکنان وجود دارد. با وجود این شواهد از مصدومیت بازیکنان و شرایط بدنی آنها نشان می‌دهد آمادگی بازیکنان داخلی نسبت به برخی لژیونرها به مراتب بیشتر هم هست. این سوال هم به وجود می‌آید که اگر این مصدومیت‌ها برای بازیکنان لیگ داخلی به وجود می‌آمد آن وقت واکنش کی‌روش چه بود؟