دورهمیِ مدیری و تهامی اما بی یادِ سیمین بهبهانی

 میهمان برنامۀ دیشب «دورهمی» با اجرای مهران مدیری چنان‌که از پیش اعلام شده بود «ابوالحسن تهامی‌نژاد» دوبلور و صدا پیشه پُرسابقه و مشهور بود و گفت و گوی خوبی هم درگرفت خاصه آنجا که از چنگیز جلیل وند هم گفتند.

نکته‌ای که به آن پرداخته نشد اما این بود که آقای تهامی داماد شاعر فقید – سیمین بهبهانی- است.
( تعبیر «شاعره» را به کار نمی برم چون در زبان فارسی ضرورتی به این تفکیک جنسیتی- مدیر و مدیره، مرحوم و مرحومه و شاعر و شاعره- وجود ندارد).

بی تردید ابوالحسن تهامی خاطرات فراوانی از سیمین بهبهانی دارد اما در تلویزیون ایران نامی از این شاعریا شاعرۀ مشهور برده نمی شود و احتمالا تابوست.

بعید است و نمی توان باور کرد مهران مدیری که با اهل هنر و شعر و موسیقی نشست و برخاست دارد نداند او داماد سیمین بهبهانی است اما مشخص نیست پرسیده و سانسور شده یا چون می دانسته سانسور می شود نپرسیده یا اساسا از این نسبت خانوادگی آگاهی نداشته است.

به هر رو دعوت از این دوبلور توانا فرصتی بود برای این یادکرد و از دست رفت و چه خاطرات فراوانی می توانست تعریف کند که برای همه جذاب بود و می دانیم سیمین بهبهانی نزد اهل موسیقی بسیار محبوب و شناخته شده بود کما این که در همان آیین تشییع او شجریان و شهرام ناظری بودند و خواندند.

با این حال مجریان مشهور و محبوب که تهیه کننده یا ذی نفع در برنامه خود هستند برای ماندن و امکان ادامۀ کار ناگزیرند به دخالت ها یا محدودیت هایی تن دهند و این گونه است که عادل فردوسی پور نمی تواند به موضوع « حق پخش تلویزیونی» که یکی از مهم ترین منابع درآمدی باشگاه ها در دنیاست بپردازد و مهران مدیری هم نمی تواند از میهمان خود دربارۀ یکی از سه شاعر بزرگ زن در تاریخ معاصر – پروین اعتصامی، فروغ فرخ زاد و سیمین بهبهانی – که بپرسد یا همراه او همسرادیب و سخن دان را نیز دعوت کند تا از مادری بگوید که اگرچه مدیران سیاسی و فرهنگی صدا و سیما نوع نگاه و باورهای او را نمی پسندند اما تسلط او و استفاده از اوزان جدیدی که خود در ایجاد یا رواج آنها ابتکار به خرج داده بود قابل انکار نیست.

از این رو گزاف نیست اگر گفته شود زیباترین بخش برنامه می توانست به جز خاطرات، خواندن یکی از شعرهای زیبای سیمین با صدای تهامی نژاد باشد اما این اتفاق نیفتاد و شاید مهران مدیری در توضیح و توجیه بگوید: نمی توانست اتفاق بیفتد!

28 اردیبهشت 1393 و در مطلبی که به یاد اوبا عنوان «شعلۀ رقصان غزل» نوشتیم این شعر او را نقل کردیم و کاش اجازه می دادند مدیری و تهامی یاد کنند تا با آن صدای خوش بخواند:

دیگر نه جوانم، که جوانی کنم ای دوست
یا قصه از آن «افتد و دانی» کنم، ای دوست

هنگام سبک خیزیِ آهوی جوان است
پیرانه سر آن به، که گرانی کنم ای دوست
........

دل مُرد و در او شعله ی رقصانِ غزل مُرد
حیف است تغزّل که زبانی کنم ای دوست

م.خ