روایتی از مذاکرات محرمانه بنی‌صدر با منافقان

 عضو حزب جمهوری اسلامی گفت: انحراف بیّن در میان حامیان بنی صدر نسبت به اسلام راستینی که محور انقلاب بود، به چشم می‌خورد و این اختلاف‌ها به تدریج تشدید و زهرآگین شد.

سید مصطفی میرسلیم عضو کنونی شورای مرکزی حزب موتلفه اسلامی که در بحبوبحه مناقشات اسفند 59 معاون سیاسی، اجتماعی وزارت کشور و مسئول تبلیغات حزب جمهوری اسلامی بود، در یادآوری آن روزها از بنی صدر گفت و به عدم التزام او به ولایت فقیه و ارتباطش با اعضای گروهک منافقین اشاره کرد.

اهم گفت‎وگو با خبرگزاری مهر را در ادامه بخوانید:

*التزام عملی به ولایت فقیه در بنی صدر یا وجود نداشت یا ضعیف بود. وی گاهی امام(ره) را رقیب خود می دانست و درصدد هماوردی با ایشان برمی آمد و سعی می کرد به اتکاء نظرسنجی هایی که اطرافیانش انجام می دادند، به دیگران بقبولاند که مثلاً محبوبیت اش از امام(ره) بیشتر است! و بنابراین مجری نظریات و فرمان های امام به عنوان ولی امر نبود و به آن ها در عمل اعتنا نمی کرد. بنی صدر نظریه ای را در کتاب «کیش شخصیت» مطرح کرده بود و فکر می کنم خود وی به ویژه پس از انتخاب، گرفتار کیش شخصیت شد.

*وقتی بین بنی صدر و نیروهای انقلاب به ویژه حزب جمهوری اسلامی که از تشکیلات برخوردار بود، اختلاف افتاد و تشدید شد، بنی صدر سعی کرد برای خود تشکیلات ایجاد کند. به همین دلیل دفتر خود را توسعه داد، دفتر همکاری های مردمی رئیس جمهوری را تأسیس کرد و به ویژه مذاکراتی محرمانه ای را با منافقان که دارای ساختار و همچنین اسلحه بودند، آغاز کرد تا با کمک آن ها در مقابل نیروهای انقلاب بایستد و پیروز شود.

*بنی صدر و یارانش برای ١٤ اسفند سال 59 به مناسبت سالگرد درگذشت دکتر مصدق پیش بینی مقابله قطعی با نیروهای انقلاب کرده بودند و صحنه تجمع دانشگاه تهران را بدان منظور آرایش داده بودند که البته اطلاعات آن به نیروهای انقلاب رسیده بود و متقابلا خود را برای دفاع از کیان انقلاب آماده و در دانشگاه حضور پیدا کردند. تجمع دانشگاه تهران با توجه به این مقدمات بسیار سریع به خشونت منجر شد و بنی صدر با سخنان ساختارشکنی که انجام داد، ماهیت خود و حامیانش را کاملاً نشان داد.

*پس از ۱۴ اسفند سال ۵۹ و تظاهرات مردمی علیه ماجرای دانشگاه و اظهار نظر مرحوم امام، بنی صدر متوجه شد که صحنه را باخته است و جایگاهی در میان مردم برای او باقی نمانده است. بنی صدر خطر گرفتار شدن به دست نیروهای انقلاب را احساس و سعی کرد به گونه ای خود را نجات دهد و نجات خود را در اجرای پیشنهاد منافقان تشخیص داد و به خواری آن ها تن داد؛ با اینکه از بدو ورود به ایران، سعی می کرد ظاهرا خود را مستقل از منافقان و مخالف آن ها و گروهک های چپ نشان دهد.