برای پی بردن به واقعیت ماجرا و روشن شدن ابعاد این ادعای مضحک، کافی است به آرشیو هفتگی روزنامه ها رجوع شود. در مرور عملکرد هفت روزه رسانه های تهران مشخص می شود که حتی حوادث مهمی مانند مذاکرات حساس هسته ای وین، جام جهانی فوتبال و نتایج غرورانگیز تیم والیبال نیز باعث نشده وقایع غزه از نگاه تحریریه ها و اصحاب رسانه ایران مغفول بماند.
روزنامه ایران در مقاله ای به قلم حسن وزینی از رفتار برنامه 20:30 در متهم
کردن رسانه ای مستقل به بی توجهی به فاجعه غزه انتقاد کرد و آن را کاسبی
سیاسی در بازی مرگ و زندگی ساکنان غزه لقب داد. متن این نوشته از این قرار
است: برخی محافل رسانه ای در حرکتی همسو با کانون های تندرو حزبی، روز بعد از محتمل ترین شب مبارک قدر، بداخلاقی تازه ای را به ثبت رساندند.
ماجرا از این قرار است که در گرماگرم حملات ددمنشانه ارتش صهیونیستی به مردم مظلوم غزه، این محافل فرصت را مغتنم شمرده و خام دستانه دروغی را ساخته و پرداخته کردند که «ایها الناس رسانه های اصلاح طلب و اعتدالگرا در صفحات خویش، فاجعه غزه را بایکوت کرده اند.» این ادعای واهی و شگفت در حالی به صورت سازمان یافته روی خروجی این شبکه های تبلیغی قرار می گرفت که همه رسانه های ایرانی، یکپارچه از نخستین ساعات شلیک های مرگبار صهیونیست ها، غزه را در کانون مطالب خویش برگزیده و با بهره گیری از عنصر تصویر و خبر برای نشان دادن عمق این جنایت تلاش ورزیدند.
برای پی بردن به واقعیت ماجرا و روشن شدن ابعاد این ادعای مضحک، کافی است به آرشیو هفتگی روزنامه ها رجوع شود. در مرور عملکرد هفت روزه رسانه های تهران مشخص می شود که حتی حوادث مهمی مانند مذاکرات حساس هسته ای وین، جام جهانی فوتبال و نتایج غرورانگیز تیم والیبال نیز باعث نشده وقایع غزه از نگاه تحریریه ها و اصحاب رسانه ایران مغفول بماند.
این اقبال به تحولات تازه فلسطین از سوی رسانه های وطنی، بی تمنا و بی نیاز از توصیه های تشکیلاتی صورت گرفت. در واقع کسانی که غزه و مظلومیت آن را در تصاویر و تیترهای خویش به نمایش گذاشتند نه مانند اصحاب برنامه ساعت 30/20 آن را به رخ کشیدند و نه مانند برخی جناح های سیاسی در فکر دوختن کلاهی از این نمد بودند. براستی آیا رفتاری قبیح تر از این می توان سراغ داشت که در بازی مرگ و زندگی ساکنان مظلوم غزه، عده ای در این سو، بساط سودجویی سیاسی و تبلیغی از این واقعه بگسترانند و در پی این شگرد بروند که حریفان وطنی خویش را با حربه بی مهری به فلسطین هدف قرار دهند.
به نظر می رسد یک جریان سیاسی زخم خورده از انتخابات 24 خرداد در حرکتی آشکار بر آن شده تا در آستانه روز جهانی قدس با ایراد اتهام هایی، خاطره یک نزاع بی اساس بر سر شعار خودساخته ای به نام «نه غزه و نه لبنان» را زنده کند؛ شعاری نامعقول و مشکوک که قریب 5 سال به صورت یک حربه سیاسی برای کوبیدن یک جریان سیاسی از سوی فرصت طلبان استفاده شد.
متأسفانه منافع کوتاه مدت سیاسی حاصل از تخریب رقیب برای این محافل چنان وسوسه انگیز است که حاضر شده اند بدیهی ترین اصول اخلاقی و ارزشی را زیرپا بگذارند و از هر وسیله ای برای هدف خود توجیه بسازند. از حوادث ناگوار سال 88 تا تحریم های تلخ بین المللی هریک وقایعی بودند که با وجود تحمیل هزینه های سنگین برای کشور و نظام از سوی این محافل به دیده فرصت نگریسته شدند و هر بار این گروه ها به نحوی کوشیدند نان مقصود خویش را در تنور تحریم یا... به چنگ آورند. این در حالی است که دود این وقایع همواره در چشم مردم نشسته و آنچه در این کشمکش بر سر منفعت های حزبی قربانی شده، منافع ملی بوده است. بی جهت نیست که علی لاریجانی، رئیس مجلس که از چهره های باسابقه اصولگرای کشور به شمار می آید، چند سال پیش از عبارتی به نام «کاسبان فتنه» سخن گفت یعنی کسانی که حوادث تلخ سال 88 را دستمایه ای برای رسیدن به منافع و مطامع خویش ساختند و راه هرگونه آشتی و اصلاح اوضاع سیاسی کشور را مسدود ساختند. سال گذشته حسن روحانی رئیس جمهوری نیز از چهره کاسبانی پرده برداشت که زیر سایه تحریم های ظالمانه غرب، ناجوانمردانه برای تحصیل منافع خود، فراوان جد و جهد کردند و از طریق رانت خواری، سودهای هنگفت و بادآورده ای را نصیب خود ساختند حال آنکه طبق گزارش مراجع مسئول، هزینه گرانی ها و رانت خواری آنها از جیب مردم یا خزانه کشور پرداخت شد. اینک در آستانه روز جهانی قدس و در اوج حوادث دردناک فلسطین، متأسفانه «اختلاف و شکاف افکنی میان گروه های سیاسی کشور» گویا در دستور کار برخی محافل قرار گرفته است. این محافل در خوش بینانه ترین حالت، جریانی هستند که با عینک بدبینی هر موضوعی را با همان حالت تیره می نگرند. با بدگمانی درباره دیگران به قضاوت های شتاب آلود می نشینند. جریانی هستند که خود را پشت شعارهای مقدس و ارزشی انقلاب پنهان می کنند. گریبان این محافل فرصت طلب در چنگ این سؤال گرفتار است که براستی آیا منافع زودگذر و دلخوشی های کوبیدن رقیب، این ارزش را دارد که مسأله فلسطین و روز قدس را تحت الشعاع این بازی های مضحک قرار دهیم در روزی که افکار عمومی جهان متأثر از جنایت های اسرائیل برای یافتن راه های امداد و نجات فلسطین تقلا می کند، سزاوار است که در ایران برخی رسانه ها، اهداف خویش را فقط کوبیدن رسانه های حریف قرار دهند.
استقبال رسانه های خارجی از خبرسازی مجعول این جریان داخلی نشان می دهد که تیر کاملاً به هدف خورده است هرچند تیرانداز فقط به منافع باندی و جریانی خود فکر می کرده نه منافع صهیونیستها.
منبع: عصرایران
نظرات بینندگان
غیر قابل انتشار: ۱
| در حال بررسی: ۰
| انتشار یافته: ۴
ارسال نظر
از طنز اگر کمی فاصله بگیریم باید عرض کنم که چرا بعضی از ما بیخود و بی جهت حرص میخوریم؟ بابا جان ، مردم که همه بیسواد نیستند ، تازه اون بیسواده هم حداقل دو تا دانشجو تو خانه داره که خبرها را دائما برای خانواده به روز میکنه پس نگران چی هستیم ما؟... بدکاریه که صدا و سیما با دست مبارک خودش دست به تخریب خودش میزنه و با فرکانس بلند جار میزنه که " ایهاالناس به خدا قسم که من هرگز راستگو نیستم؟" ...
گاهي اوقات توجيه يك كار بدتر ميكنه موضوع رو اينو مدنظر داشته باشيد لطفاً!!!!
اگر جسارت نباشد بخشی از فرمایشات حضرتعالی نیز هم اکنون برگرفته از شعارسازی و فضا سازی های نا عادلانه همین صدا و سیما است که اگر حوصله کنید توضیح خواهم داد:
1- در داستان 88 پس از بستر سازی یک فتنه محاسبه شده توسط لیدر جریان انحرافی (با سناریوی از قبل تعیین شده) و اجرای آن در همین صدا وسیما که با اهانت یک نامزد خاص به السابقون علی الخصوص زیر سئوال بردن انقلاب به ویژه ایام پر برکت حیات امام بزرگوار(ره) آغاز گردید ، و عدم تمکین صدا و سیما نسبت به در اختیار قرار دادن آنتن به شخصیت هایی که به آنها تهمت روا داشته شده بود (برای توضیح و دفاع از خویش بر اساس قانون) خب طبیعی بود که یک بی اعتمادی در جامعه نسبت به این رسانه ایجاد شود که چرا باید رئیس این رسانه میلی رفتار کند!
2- و اما رفتارهائی که در جریان اعتراضات پس از انتخابات شاهد آن بودیم... قابل ذکر است که در آن صحنه در کشور سه گروه حاضر بودند...
الف ... 50% اصلاح طلبان و بخش اعظمی از رهروان اندیشه معمار کبیر نظام که نگران ایجاد خدشه در جمهوریت نظام و به تبع آن نیز نگرانی از کمرنگ شدن معنویت در جامعه و ایجاد خدشه در اسلامیت این نهضت بود.
ب.... 50% دیگر جوانان و طیفی از جامعه که ادعای وابستگی و علاقه صد در صد به نظام را نداشتند اما چون علاقه مند به آینده وطن خود ایران بودند در انتخابات شرکت نموده و نسبت به نتیجه آن سئوالاتی از مسئولان عالیرتبه نظام داشتند .
پ.... و اما گروه سوم .... مخلوطی از اقلیت منافقین و سلطنت طلبان (در حال جان دادن ) بودند که با همراهی یکدیگر اقدام به رفتار های ناشایستی نمودند که چنین القا شود که این اعتراضات ریشه در جای دیگری دارد و شعارهایی را که حضرتعالی نیز به آن اشاره فرمودید توسط همین اقلیت داده شد که مورد انتقاد و اعتزاض و حتا دست به یقه شدن سیل عظیمی از مردم از جمله این بنده حقیر با آن تک صدائی های ضدانقلابیونی شد که در صحنه حاضر بودند .
کار صدا و سیما اصلا در آن مقطع علاوه بر عجولانه بودن اصلا درست هم نبود به ویژه آنکه تعداد انگشت شمار ضدانقلاب را هزار برابر جلوه داد که خوراکی شد برای زسانه های معاند ایران .
اکنون که ملت ایران با نظام آشتی نموده و با انتخاب شخصیتی انقلابی ، از فرماندهان حساس نظامی در مقطع دفاع مقدس ، فرهیخته ، با سواد ، متخصص و مهمتر از همه از اعضای محترم جامعه روحانیت مبارز که اهل تدبیر و اعتدال نیز هست دیگر ایام آن نیست که رسانه مورد نظز نا بلدی به خرج دهد و در هنگامه حساس کنون در داخل و خارج که از ایران باید صدای وحدت و یکدلی بلند بشود ، آرامش را از غالب جامعه بستاند .
من الله توفیق ... سرباز حقیر نظام