زیست‌اخترشناسان می‌گویند بیگانه‌ها باید دید دوچشمی، دست‌هایی برای گرفتن و نگه‌داشتن ابزارها و زبانی برای ارتباط داشته باشند. آن‌ها باید ساکن اعماق آب‌ها باشند؛ بنابراین احتمالا شبیه به اختاپوس‌هایی هوشمند خواهند بود.
زیست‌اخترشناسان می‌گویند بیگانه‌ها باید دید دوچشمی، دست‌هایی برای گرفتن و
نگه‌داشتن ابزارها و زبانی برای ارتباط داشته باشند. آن‌ها باید ساکن
اعماق آب‌ها باشند؛ بنابراین احتمالا شبیه به اختاپوس‌هایی هوشمند خواهند
بود.«میچیو کاکو» فیزیکدان شناخته‌شده‌ی آمریکایی‌ژاپنی‌تبار در کتاب «آینده انسانیت» می‌نویسد: «فناوری‌های تازه می‌توانند ما را به جایی ورای جست‌وجوی سیارات و ستاره‌ها بکشانند. آن‌ها ما را به سمت ارتباط با حیات بیگانه سوق خواهند داد».
بر اساس محاسبات کاکو، یکی از هر ۵ ستاره موجود در کهکشان راه‌شیری سیاره‌ای زمین‌مانند در اطراف خود دارد که به دور آن می‌چرخد. بر مبنای این محاسبه باید حدود ۲۰ میلیارد سیاره زمین‌مانند تنها در کهکشان خودمان داشته باشیم. البته وجود حیات در هر سیاره به عوامل دیگری نیز بستگی دارد. به‌عنوان‌مثال این سیاره به همسایه‌ای با بزرگی مشتری نیاز دارد تا از آن در برابر شهاب‌سنگ‌ها و زباله‌های فضایی محافظت کند و هم‌چنین نیازمند قمری است که بتواند جایگاه آن را در فضا تثبیت کند.
در حال حاضر، پروژه ستی (SETI، جست‌وجوی هوش فرازمینی) به کمک ۴۲ رادیوتلسکوپ قدرتمند، میلیون‌ها ستاره کهکشانمان را اسکن می‌کند و امواج رادیویی آن‌ها را برای یافتن ارتباطات احتمالی بیگانگان فرازمینی می‌کاود.
«ست شوستاک» که یکی از محققان ستی است، می‌گوید: «شرط می‌بندم که تا سال ۲۰۳۵ (۱۴۱۴) به اطلاعات باارزشی درباره حیات فرازمینی دست پیدا خواهیم کرد. من محققم و باید خوش‌بین باشم، می‌دانم که انقلابی در راه است».
اما اگر تلاش‌های بشر برای ارتباط با بیگانگان به نتیجه برسد، با چه موجوداتی روبه‌رو خواهیم شد؟
کاکو
برای پاسخ به این پرسش به سراغ اخترزیست‌شناسان رفته است، محققانی که روی
حیات فرازمینی در زیست‌بوم‌هایی متفاوت تحقیق می‌کنند و بر اساس پژوهش‌های
آنان، ۳ مشخصه بنیادی را برای بیگانگان تعریف کرده است:
۱- بیگانگان نیز مانند انسان، باید دید دوچشمی داشته باشند. این دید است که می‌تواند تشخیص اجسام سه‌بعدی و تخمین فاصله را که برای شکارچیان حیاتی است، امکان‌پذیر سازد. این فرض را بپذیریم که بیگانگان باهوش فضایی می‌توانند نوادگان شکارچیانی باشند که برای ادامه حیات خود به دنبال کردن شکار و خوردن آن متکی بوده‌اند. شکارچی بودن اجداد این مخلوقات به معنی تهاجمی بودن آن‌ها نیست؛ با این حال احتیاط شرط عقل است.
۲- این بیگانگان باید انگشت شستی داشته باشند که رو به انگشت‌های دیگر حرکت کند و امکان گرفتن و نگه‌داشتن شکار یا ابزارهای موردنیاز آن‌ها را فراهم کند. بدون خلق ابزارهای پیچیده و استفاده از آن‌ها، ارتباط برقرار کردن با دیگر موجودات به‌خصوص در ابعاد کیهانی غیرممکن خواهد بود.
۳- این موجودات فرازمینی باید زبان و الفبایی داشته باشند که به کمک آن، اطلاعات باارزش را نسل‌به‌نسل منتقل و آن‌ها را حفظ کنند.
کاکو علاوه بر این فرض می‌کند که بسیاری از بیگانگان فرازمینی، ساکن قمرها یا سیاراتی پوشیده از یخ هستند و حیات، جایی در اعماق گرم‌تر آب‌های آن‌ها جریان دارد. او به سراغ آبزیان زمین می‌رود تا نمونه‌ای با دید دوچشمی و قابلیت گرفتن و نگه‌داشتن شکار پیدا کند. کاکو می‌نویسد نزدیک‌ترین آبزی به تصویری که داریم، اختاپوس است. سرپایان بیش از ۱۶۵ میلیون سال است که در آب‌های روی زمین زندگی می‌کنند و از میان سه شرطی که در بالا اشاره شد، فقط شرط «حرف زدن» را ندارند.
اختاپوس
اختاپوس‌ها شاید بتوانند در سیارات دیگر و در شرایط محیطی متفاوت، زبانی مخصوص به خود داشته باشند. کسی نمی‌داند اگر شرایط آب‌وهوایی زمین هم به شکل غیرقابل‌تصوری تغییر پیدا کند، آن‌ها زبان باز خواهند کرد یا نه!
کاکو می‌نویسد: «در سیاره‌ای دوردست و در شرایط اقلیمی بسیار متفاوت، جانوری شبیه به اختاپوس را در نظر بگیرید که با استفاده از زبانی مشتمل بر سوت و صداهای دیگر، همنوعانش را به شکار دسته‌جمعی دعوت می‌کند. به نظر می‌رسد حتی روی زمین هم فرگشت بتواند در آینده‌ای دور، اختاپوس‌ها را به موجودات باهوش‌تری بدل کند. می‌بینید که ظهور اختاپوس‌های هوشمند چندان هم دور از ذهن نیست».
اگر مفروضات کاکو درست باشد، شاید روزی برسد که اختاپوس‌هایی هوشمند به زمین پا بگذارند و چیزی شبیه به آنچه در فیلم‌های علمی‌تخیلی «گزارش یوروپا» (Europa Report, 2013) یا «ورود» (Arrival, 2016) تماشا کرده‌ایم، در برابر دیدگانمان به واقعیت بپیوندد.
۱- بیگانگان نیز مانند انسان، باید دید دوچشمی داشته باشند. این دید است که می‌تواند تشخیص اجسام سه‌بعدی و تخمین فاصله را که برای شکارچیان حیاتی است، امکان‌پذیر سازد. این فرض را بپذیریم که بیگانگان باهوش فضایی می‌توانند نوادگان شکارچیانی باشند که برای ادامه حیات خود به دنبال کردن شکار و خوردن آن متکی بوده‌اند. شکارچی بودن اجداد این مخلوقات به معنی تهاجمی بودن آن‌ها نیست؛ با این حال احتیاط شرط عقل است.
۲- این بیگانگان باید انگشت شستی داشته باشند که رو به انگشت‌های دیگر حرکت کند و امکان گرفتن و نگه‌داشتن شکار یا ابزارهای موردنیاز آن‌ها را فراهم کند. بدون خلق ابزارهای پیچیده و استفاده از آن‌ها، ارتباط برقرار کردن با دیگر موجودات به‌خصوص در ابعاد کیهانی غیرممکن خواهد بود.
۳- این موجودات فرازمینی باید زبان و الفبایی داشته باشند که به کمک آن، اطلاعات باارزش را نسل‌به‌نسل منتقل و آن‌ها را حفظ کنند.
کاکو علاوه بر این فرض می‌کند که بسیاری از بیگانگان فرازمینی، ساکن قمرها یا سیاراتی پوشیده از یخ هستند و حیات، جایی در اعماق گرم‌تر آب‌های آن‌ها جریان دارد. او به سراغ آبزیان زمین می‌رود تا نمونه‌ای با دید دوچشمی و قابلیت گرفتن و نگه‌داشتن شکار پیدا کند. کاکو می‌نویسد نزدیک‌ترین آبزی به تصویری که داریم، اختاپوس است. سرپایان بیش از ۱۶۵ میلیون سال است که در آب‌های روی زمین زندگی می‌کنند و از میان سه شرطی که در بالا اشاره شد، فقط شرط «حرف زدن» را ندارند.
اختاپوس
اختاپوس‌ها شاید بتوانند در سیارات دیگر و در شرایط محیطی متفاوت، زبانی مخصوص به خود داشته باشند. کسی نمی‌داند اگر شرایط آب‌وهوایی زمین هم به شکل غیرقابل‌تصوری تغییر پیدا کند، آن‌ها زبان باز خواهند کرد یا نه!
کاکو می‌نویسد: «در سیاره‌ای دوردست و در شرایط اقلیمی بسیار متفاوت، جانوری شبیه به اختاپوس را در نظر بگیرید که با استفاده از زبانی مشتمل بر سوت و صداهای دیگر، همنوعانش را به شکار دسته‌جمعی دعوت می‌کند. به نظر می‌رسد حتی روی زمین هم فرگشت بتواند در آینده‌ای دور، اختاپوس‌ها را به موجودات باهوش‌تری بدل کند. می‌بینید که ظهور اختاپوس‌های هوشمند چندان هم دور از ذهن نیست».
اگر مفروضات کاکو درست باشد، شاید روزی برسد که اختاپوس‌هایی هوشمند به زمین پا بگذارند و چیزی شبیه به آنچه در فیلم‌های علمی‌تخیلی «گزارش یوروپا» (Europa Report, 2013) یا «ورود» (Arrival, 2016) تماشا کرده‌ایم، در برابر دیدگانمان به واقعیت بپیوندد.
منبع: خبر آنلاین
ارسال نظر
