آیا انسان‌ها به حیات جاویدان دست پیدا می‌کنند؟

 کارشناسان اعلام کرده اند با استفاده از هوش مصنوعی و پیشرفت‌های علم پزشکی در حوزه ژنتیک در آینده ای نه چندان دور و در حدود سال‌های ۲۰۵۰ انسان‌هایی که پس از سال ۱۹۷۰ به دنیا آمده اند درصورت زنده ماندن می‌توانند به جاودانگی برسند و نرخ مرگ و میر در آن زمان در دنیا کاهش قابل توجهی خواهد داشت.

مهندسی ژنتیک در آینده می‌تواند با دگرگون کردن ساختار سلولی بدن انسان‌ها از پیرشدن و آسیب دیدن سلول‌های پوستی جلوگیری کند و به این ترتیب انسان‌ها دیگر پیر نمی‌شوند.

همچنین ازسویی دیگر دانشمندان در تلاش هستند با استفاده از هوش مصنوعی، نسل جدید انسان‌ها را تولید کنند به این معنا که ذهن فرد پس از مرگ به بدن مجازی او منتقل می‌شود و به این ترتیب پس از مرگ قادر به زندگی بین انسان‌ها می‌شود.

کارشناسان اعتقاد دارند باید نوعی دنیای مجازی برای افراد تولید شود و در آینده انسان‌ها می‌توانند یک کپی از ذهن خود به این دنیای مجازی منتقل کنند و دارای هویت مجازی شوند.

محققان امیدوار هستند تا سال ۲۰۵۰ بسیاری از محدودیت‌های فیزیکی بدن انسان که سبب ناتوانی در انجام برخی کار‌ها و در نهایت پیری و مرگ می‌شود از بین برود و انسان‌ها به طول عمر بسیار بالایی دست یابند.

تلاش محققان برای این است تا در آینده انسان‌ها را جوان کنند و مانع از پیر شدن آن‌ها شوند، فردی که ۹۵ سال سن دارد از نظر قدرت ذهنی و جسمی مانند یک فرد ۲۰ الی ۳۰ ساله باشد.

روش دیگری که دانشمندان درنظر دارند؛ انتقال ذهن انسان‌ها پس از مرگ به روبات خود و زندگی به شکل روبات و دفن کردن جسم مادی آن‌هاست.

از جمله دیگر روش‌هایی که دانشمندان برای جلوگیری از مرگ انسان‌ها و جوان سازی آن‌ها در نظر دارند، استفاده از چاپگر‌های سه بعدی برای ساخت اعضای بدن با استفاده از سلول‌های بنیادی است و به این ترتیب اعضای آسیب دیده، چون قلب، ریه، کلیه، کبد و حتی مغز با اعضای جدید جایگزین می‌شوند.

روش‌های جوانسازی پوست و نگهداری از مو نیز در سال‌های اخیر رشد قابل توجهی داشته است و دانشمندان در تلاش برای درمان طاسی و رشد مجدد مو‌ها هستند.

محققان پیش بینی می‌کنند درصورتی که دانش بشر در سال ۲۰۵۰ به حدی برسد که بتوانند انسان را با روبات جایگزین کنند یا اعضای بدن را با چاپگر سه بعدی شبیه سازی کنند این روش‌ها بسیار گرانقیمت باشد و گروه‌های خاص و ثروتمندان دنیا اولین آزمایش کنندگان آن‌ها باشند.

اما به تدریج در دهه‌های آینده افراد عادی و ازطبقه کارگر و متوسط جامعه نیز توانایی زنده ماندن و طول عمر بسیارطولانی را به دست آورند.